Οι διαβητικοί Τύπου 2 εμφανίζονται πιο κινητοποιημένοι απ' όσο πιστεύουν οι γιατροί

διαβητικοί τύπου 2

Δύο έρευνες υποδηλώνουν πως οι ενήλικες με διαβήτη Τύπου 2 έχουν περισσότερα κίνητρα από αυτά που πιστεύουν οι γιατροί και άλλοι ειδικοί υγείας, όσον αφορά τους στόχους της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (A1c).

Οι δύο έρευνες του American Association of Clinical Endocrinologists (AACE), που έγιναν με την υποστήριξη της φαρμακευτικής εταιρίας Sanofi US, αποκάλυψαν πως μεταξύ γιατρών και ασθενων υπάρχουν μεγάλες διαφορές απόψεων. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της AACE και της Sanofi, στις έρευνες συμμετείχαν 1.000 ενήλικες με διαβήτη Τύπου 2, με περίοδο διάγνωσης από 1 έως 5 χρόνια, και 1.004 γιατροί, συμπεριλαμβανομένων ενδοκρινολόγων και γενικών γιατρών, αλλά και ειδικών στον τομέα υγείας, όπως ειδικευόμενοι, βοηθοί γιατρών και φαρμακοποιοί στις ΗΠΑ.

Διαχωρισμός ασθενή και γιατρού

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως το 57% των ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2, είναι πολύ πρόθυμοι να επισκέπτονται τον γιατρό τους σε συχνή βάση. Αντιθέτως, μόνο το 19% των γιατρών πιστεύει πως οι ενήλικοι ασθενείς με διαβήτη Τύπου 2 είναι πρόθυμοι να το κάνουν.
Η έρευνα, αποκάλυψε επίσης, πως το 52% των ενηλίκων με διαβήτη Τύπου 2 είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να κάνουν πολλές αλλαγές στη φαρμακευτική τους αγωγή, ενώ μόνο το 16% των γιατρών και άλλων ειδικών υγείας πιστεύουν πως οι ασθενείς είναι προθυμοι να κάνουν τις παραπάνω αλλαγές.

Ο George Grunberger, M.D., πρώην πρόεδρος της AACE, μοιράστηκε τις σκέψεις του σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας:

Ο διαχωρισμός που αποκαλύφθηκε σε αυτές τις έρευνες, δείχνει πως οι ασθενείς είναι απογοητευμένοι από το γεγονός ότι δεν πετυχαίνουν τον στόχο που έχουν θέσει στον εαυτό τους σε σχέση με την A1c και είναι πρόθυμοι να επιταχύνουν τη διαδικασία της θεραπείας, αν αυτό σημαίνει ότι θα πιάσουν το στόχο τους πιο γρήγορα” και πως “Οι γιατροί πρέπει να εγγυηθούν πως καθοδηγούν αποτελεσματικά τους θεραπευτικούς στόχους των ασθενών όσον αφορά τις αποφάσεις σχετικά με το σχέδιο της θεραπείας, και να αναγνωρίσουν πως για συγκεκριμένους ασθενείς, η έγκαιρη και εντατική θεραπείασύμφωνα πάντα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της AACE, οι οποίες προτρέπουν στην επαναξιολόγηση των ασθενών κάθε τρεις μήνες και την εντατικοποίηση της θεραπείας αν δεν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι της A1c – είναι η κατάλληλη προσέγγιση“.

Επηρεάζει τη φροντίδα των ασθενών το χάσμα των απόψεων;

Το 42% των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 που συμμετείχαν, δεν έχουν πετύχει το στόχο της A1c και το 77% δήλωσαν εμμέσως πως θέλουν να πετύχουν το στόχο τους πιο γρήγορα. Το δελτίο τύπου ανέφερε πως “για όσους δεν κατάφεραν να πετύχουν το στόχο της A1c, τα επίπεδα ματαίωσης διπλασιάστηκαν μετά από 1 χρόνο θεραπείας, σε σύγκριση με αυτούς που λάμβαναν θεραπεία μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες“.

Από τους ασθενείς, το 22% δήλωσε πως σταμάτησε να παίρνει τη αγωγή για τον διαβήτη χωρίς να μιλήσει πρώτα με τον γιατρό του, ενώ από αυτούς, το 38% δήλωσε πως το έκανε γιατί ένιωσε πως δεν πιάνει στους στόχους της A1c αρκετά γρήγορα.

Πώς μπορούν να βοηθηθούν οι ασθενείς;
Ο Chris Kaplan, Υπεύθυνος της Diabetes & Cardiovascular Business Unit της Sanofi για τη Βόρεια Αμερική, είπε: “Τα ευρήματα αυτά αποδεικνύουν τη σημασία που έχει οι ασθενείς, οι γιατροί και άλλοι ειδικοί υγείας, να αντιμετωπίζουν με συνεργασία τις προκλήσεις που προκύπτουν σχετικά με την επίτευξη και την παραμονή του καλού γλυκαιμικού ελέγχου, λαμβάνοντας υπόψιν διαφορετικές προσεγγίσεις όταν αυτό κρίνεται κατάλληλο“.

Οι γιατροί και οι ειδικοί υγείας ενθαρρύνονται να να επισκεφτούν τον ιστότοπο του Glycemic Explorer για να “μάθουν περισσότερα σχετικά με το γιατί μια προληπτική προσέγγιση στη θεραπεία ίσως είναι κατάλληλη για κάποιους ασθενείς με διαβήτη Τύπου 2“.

GlykouliGr

Πηγή: https://www.diabetesdaily.com/

Total
0
Shares
Σχετικά άρθρα
Γενετικοί και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες συνδέονται με τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκίας
Περισσότερα

Γενετικοί και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες συνδέονται με τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκίας

Το γενετικό προφίλ και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου παίζουν ανεξάρτητο ρόλο στον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας και διαβήτη…