Η μείωση της ταχύτητας περπατήματος είναι ένας παράγοντας που συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open. Ο κίνδυνος υπάρχει ειδικά όταν η πτώση της ταχύτητας βάδισης συνδυάζεται με γνωστική έκπτωση. Σύμφωνα με μια από τις συγγραφείς της μελέτης, τη Michelle Callisaya, PhD, του Εθνικού Κέντρου για Υγιή Γήρανση στο Πανεπιστήμιο Monash στη Βικτώρια της Αυστραλίας, «Η επιβράδυνση του βαδίσματος και η εξασθένηση της μνήμης μπορεί να είναι ο καλύτερος συνδυασμός κλινικών μέτρων για τον εντοπισμό ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο μελλοντικής άνοιας».
Για την ανάλυσή τους, οι ερευνητές ανέσυραν δεδομένα από 16.885 άτομα που συμμετείχαν σε μια δοκιμή γνωστή ως ASPREE. Το ASPREE, το οποίο σημαίνει ASPirin in Reducing Events in the Elderly, είναι μια κοινή ερευνητική πρωτοβουλία ΗΠΑ/Αυστραλίας, που ξεκίνησε το 2010 και έχει σχεδιαστεί για να μελετήσει εάν η χαμηλή δόση ασπιρίνης αυξάνει μια υγιή διάρκεια ζωής, η οποία ορίζεται χωρίς άνοια ή αναπηρία. Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων ήταν 75 ετών και λίγο περισσότεροι από τους μισούς (56%) ήταν γυναίκες.
Στην αρχή της μελέτης, και στη συνέχεια στα έτη δύο, τέσσερα, έξι και στο τέλος της περιόδου μελέτης το 2017, οι δοκιμαστές μέτρησαν την ταχύτητα βάδισης των υποκειμένων βάζοντάς τους να ολοκληρώσουν δύο βόλτες των 3 από σταθερή αρχή. Εάν οι δοκιμαστές μέτρησαν πτώση της ταχύτητας τουλάχιστον 0,05 μέτρα/δευτερόλεπτο/έτος, την βαθμολόγησαν ως πτώση της βάδισης. Όσον αφορά την άνοια, τα άτομα υποβλήθηκαν σε γνωστικές αξιολογήσεις στην αρχή της μελέτης και στα έτη ένα, τρία, πέντε και στο τέλος της μελέτης. Οι ερευνητές βαθμολόγησαν την άνοια σύμφωνα με διάφορα μέσα, όπως η Κλίμακα Αξιολόγησης Νόσων Αλτσχάιμερ – Γνωστική υποκλίμακα, οι επικαλυπτόμενες φιγούρες Lurian και οι Δραστηριότητες Συνεργατικής Μελέτης της Νόσου Αλτσχάιμερ της Κλίμακας Καθημερινής Ζωής, εκτός από εργαστηριακές εξετάσεις, αξονικές εγκεφάλου και σημειώσεις περιπτώσεων. Μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων έκρινε την άνοια σύμφωνα με τα κριτήρια του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (Τέταρτη Έκδοση) (DSM-IV).
Η συχνότητα εμφάνισης άνοιας είναι υψηλότερη σε άτομα με μειωμένη ταχύτητα βάδισης και μνήμη
Οι ερευνητές προσδιόρισαν ότι σε σύγκριση με άτομα που δεν παρουσίασαν γνωστική εξασθένηση, η συχνότητα εμφάνισης άνοιας ήταν υψηλότερη σε άτομα που είχαν μειωμένη ταχύτητα περπατήματος και μνήμης. Με άλλα λόγια, εκείνοι τους οποίους οι ερευνητές αποκαλούσαν «διπλή παρακμή» είχαν υψηλότερο κίνδυνο άνοιας από εκείνους που είχαν μόνο έκπτωση βάδισης ή μόνο γνωστική έκπτωση. Ως εκ τούτου, ένα σημαντικό στοιχείο από τη μελέτη ήταν μια ισχυρή επιβεβαίωση της σημασίας της μείωσης της βάδισης, η οποία κανονικά δεν μετριέται ως μέρος της αξιολόγησης πιθανής άνοιας, αλλά, σύμφωνα με αυτή τη νέα έρευνα, πιθανώς θα έπρεπε. Αυτή η ένδειξη υποστηρίχθηκε σε ένα σχόλιο στο άρθρο του JAMA Network Open από τον Joe Verghese, MD, του Τμήματος Νευρολογίας στο Ιατρικό Κολλέγιο Albert Einstein στο Μπρονξ, Νέα Υόρκη. Η νέα εργασία, έγραψε, «τονίζει την κλινική σημασία της αναγνώρισης των δεικτών βάδισης της άνοιας σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας». «Η ταχύτητα βάδισης», συνέχισε ο Δρ. Βεργέζε, «ονομάστηκε γηριατρικό ζωτικό σημάδι που προβλέπει όχι μόνο την άνοια αλλά και άλλα γηριατρικά σύνδρομα όπως οι πτώσεις, η αδυναμία και η αναπηρία. Η μέτρηση της ταχύτητας βάδισης είναι απλή, σύντομη και δεν απαιτεί περίτεχνο εξοπλισμό ή εκπαίδευση για τη διαχείριση». Ωστόσο, σημείωσε ότι «υπάρχει ένα εμπόδιο εφαρμογής για την αξιολόγηση ρουτίνας βάδισης στις κλινικές που πρέπει να αντιμετωπιστεί για να βελτιωθεί η φροντίδα των ηλικιωμένων ασθενών. Οι συνήθεις ετήσιες αξιολογήσεις της ταχύτητας βάδισης και της γνωστικής ικανότητας θα πρέπει να καθιερωθούν σε κλινικά περιβάλλοντα για τον εντοπισμό διπλών αιτιών».
