Ενώ ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) Σωτήρης Μπερσίμης αποφεύγει μέχρι σήμερα να ορίσει μία συνάντηση με τους εκπροσώπους των διαβητικών ασθενών, για όλα τα θέματα τα οποία ταλαιπωρούν την καθημερινότητά τους, ιδιαιτέρως το θέμα για τα αναλώσιμα υλικά του διαβήτη, ιδιαιτέρως υψηλές είναι οι πιθανότητες οι φαρμακοποιοί να προχωρήσουν σε αναστολή της επί πιστώσει χορήγησης των αναλωσίμων του διαβήτη για τους διαβητικούς – ασφαλισμένους του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), δηλώνει σήμερα ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ) Κώστας Λουράντος, σε συνέντευξή του στο glykouli.gr.
Εάν συμβεί μία τέτοια εξέλιξη, θα υποχρεώνονται οι διαβητικοί ασθενείς να βάζουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη τους, προκειμένου να πορομηθευθούν τα αναγκαία για την υγεία και την ίδια τη ζωή τους αναλώσιμα υλικά του διαβήτη, και να ζητούν εκ των υστέρων να λάβουν την αποζημίωσή τους από τις οικονομικές υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ!
Μπροστά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ καλεί όλους τους διαβητικούς ασθενείς για την Πέμπτη 27 Ιουλίου, έξω από τα γραφεία του ΕΟΠΥΥ, στο Μαρούσι, προκειμένου να υποχρεωθεί ο Σωτήρης Μπερσίμης να πραγματοποιήσει συνάντηση με τους εκπροσώπους τους, στις 12 το μεσημέρι της ιδίας ημέρας.
Πάντως, ο Κώστας Λουράντος, στη σημερινή του συνέντευξη στο glykouli.gr θεωρεί επίσης ότι η πίεση για τις τιμές των αναλωσίμων του διαβήτη πρέπει να κατευθυνθεί προς τους εισαγωγείς των υλικών και όχι προς τους φαρμακοποιούς.
Συνέντευξη Βασίλης Βενιζέλος
– Κύριε πρόεδρε, πόσο πιθανόν είναι να προχωρήσουν οι φαρμακοποιοί του λεκανοπεδίου σε αναστολή της επί πιστώσει χορήγησης των αναλωσίμων του διαβήτη για τους διαβητικούς ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ;
Οι πιθανότητες πάντα εξαρτώνται από την επίλυση ή όχι του προβλήματος, συνεκτιμώντας και τις προσπάθειες που καταβάλλονται για την επίλυση. Εν προκειμένω ο ΕΟΠΥΥ έχει τον λόγο γιατί αυτή είναι η πλευρά από αυτούς που συνυπέγραψαν τους όρους της σύμβασης, που την παραβιάζει και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση. Εκτός απροόπτου, οι πιθανότητες είναι πολύ μεγάλες.
– Υπάρχει τρόπος με τον οποίον να μην επιβαρυνθούν ούτε οι ασθενείς ούτε οι φαρμακοποιοί από την περιστολή του ύψους της ασφαλιστικής αποζημίωσης των αναλωσίμων του διαβήτη από τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ;
Εδώ και χρόνια φωνάζουμε για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης, προσπαθώντας να πείσουμε για την αναγκαιότητα να εφαρμοστούν μέτρα που να μην επιτρέπουν την παρεκτροπή, σε κάθε επίπεδο, και κατά την συνταγογράφηση και κατά την χορήγηση και κατά την χρήση. Δυστυχώς τον εξορθολογισμό κάποιοι τον εννοούν, ανάλογα με τα συμφέροντα τους, τα οποία δεν θα ήθελαν να πληγούν. Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε έκπληκτοι να συμβαίνουν πράγματα που ουδείς μπορεί να εξηγήσει. Για παράδειγμα, ελαττώνονται οι τιμές αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ για κάποια προϊόντα, πολύ χαμηλότερα από την χονδρική τιμή με την οποία τα προμηθεύονται τα φαρμακεία. Προκύπτει λοιπόν μία διαφορά την οποία καλείται να πληρώσει με απόφαση του ΔΣ του ΕΟΠΥΥ, ο … φαρμακοποιός!
Απίστευτο φυσικά να υποχρεώνεται από τον ΕΟΠΥΥ ο φαρμακοποιός να χορηγεί αυτά τα είδη κάτω του κόστους! Θεωρώ ότι η πίεση θα πρέπει να εφαρμοστεί στους εισαγωγείς διαφορετικά θα υπάρξει πολύ σοβαρό πρόβλημα και όχι με ευθύνη δική μας.
– Δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι η ενδεχόμενη κινητοποίηση των φαρμακοποιών του λεκανοπεδίου μπορεί να κατηγορηθεί ότι επιχειρεί να ρίξει όλο το πρόσθετο οικονομικό βάρος στους ασθενείς με διαβήτη;
Έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την ερώτηση και έχω απαντήσει το ίδιο σε όλες. Πως μπορεί να κατηγορηθεί ο φαρμακοποιός, ότι επιχειρεί να ρίξει όλο το οικονομικό βάρος στους σφαλισμένους, όταν μέχρι σήμερα έχει σηκώσει όλο το αυτό βάρος, που προέρχεται από την πολύμηνη καθυστέρηση των πληρωμών του από τον ΕΟΠΥΥ; Πόση καθυστέρηση θα ήταν αρκετή, ώστε να μην του αποδίδονταν άδικες κατηγορίες; Και στο τέλος, όλη αυτή η συμπάθεια εκ μέρους των ΜΜΕ για τους ασφαλισμένους που γίνεται μετά από κάθε κινητοποίηση των φαρμακοποιών, γιατί δεν υπάρχει για τους φαρμακοποιούς οι οποίοι, πριν την κινητοποίηση με τεράστια υπομονή και μεγάλο οικονομικό κόστος υπηρετούν τους ασφαλισμένους, επιτρέποντας ταυτόχρονα στο κράτος να κάνει την δική του οικονομική πολιτική με δικά τους χρήματα;
Πολλές φορές επικαλούμαι αυτή την αδικία και αναφέρομαι σε αυτό που λέει ο λαός … «εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι»!
– Οι διαβητικοί ασθενείς καταγγέλλουν ότι ορισμένοι φαρμακοποιοί τους κατευθύνουν σε αναλώσιμα υλικά για τη νόσο τους παλαιότερης τεχνολογίας, προκειμένου να αποκομίζουν υψηλότερο κέρδος οι ίδιοι. Θα ήθελα το σχόλιό σας, δεδομένου ότι έχουμε επώνυμες καταγγελίες, που δεν αμφισβητούνται.
Ποτέ δεν αμφισβητώ επώνυμες καταγγελίες οι οποίες μάλιστα γίνονται από τμήματα της κοινωνίας με σοβαρά προβλήματα υγειας.
Τα φαινόμενα αυτά όμως καλλιεργούνται σε περιβάλλον απαξίωσης και υποβάθμισης της ποιότητας της φαρμακευτικής περιθαλψης και σε περιπτώσεις που το ίδιο το κράτος συμπεριφέρεται απέναντι στους πολίτες ωσάν να πρόκειται για νούμερα (που πρέπει να εξασφαλιστεί η ευημερία τους) και όχι για ανθρώπους (που πρέπει να τους παρασχεθεί η καλλιτερη δυνατή περίθαλψη).
Την ποιότητα την εξασφαλίζει ο ασφαλιστικός οργανισμός, αποζημίωνοντας με ορθολογισμό τα χορηγούμενα προϊόντα και ελέγχοντας τους παρόχους γι’ αυτά. Δεν δίνονται τιμές αποζημίωσης τόσο χαμηλές, χωρις να εξασφαλίζεται και να ελέγχεται η ποιότητα των προϊόντων, και χωρις να αντιλαμβάνονται οτι με τον τρόπο αυτό υποχρεώνονται οι πάροχοι να αναζητούν προϊόντα ανάλογα με τις τιμές αποζημίωσης.
Παρόλα αυτά και σε κάθε περίπτωση ο ασφαλισμένος δεν είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί το προϊόν που του χορηγείται και να απευθυνθεί σε άλλον πάροχο, αν θεωρεί ότι εξαπατάται…,
