Αν κάτι τρομάζει πολλούς ασθενείς με διαβήτη, ιδίως με την τύπου 2 μορφή του που σχετίζεται με το υπερβάλλον σωματικό βάρος και την παχυσαρκία, είναι οι ενέσεις ινσουλίνης.
Μελέτες έχουν δείξει ότι, πριν από την έναρξη της ινσουλινοθεραπείας, ποσοστό 30%-50% των πασχόντων από διαβήτη τύπου 2 και 10% από διαβήτη τύπου 1 νιώθουν άγχος ή φόβο, κυρίως γιατί πιστεύουν ότι οι ενέσεις ινσουλίνης είναι επώδυνες, δύσκολες στην εκτέλεσή τους ή θα έχουν επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους.
Τίποτε από αυτά όμως δεν ισχύει. Να ποια είναι η αλήθεια, σύμφωνα με τον αναπληρωτή καθηγητή Παθολογίας Νικόλαο Τεντολούρη, γενικό γραμματέα της Εταιρείας Μελέτης Διαβητικού Ποδιού (ΕΜΕΔΙΠ) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Διαβήτη (EASD), αλλά σύμφωνα και με τα ενημερωτικά δελτία της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ)!
* Η ινσουλίνη είναι καθοριστικής σημασίας στον διαβήτη -ΑΛΗΘΕΙΑ
Ασφαλώς και είναι. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από τα β-κύτταρα του παγκρέατος και είναι απαραίτητη για τη διατήρηση σε φυσιολογικά επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Η ολική ή μερική έλλειψή της είναι η αιτία του διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2, αντιστοίχως, και αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά και εγκαίρως ο ασθενής μπορεί να εκδηλώσει σοβαρές επιπλοκές από τα επίμονα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στον οργανισμό του. Οταν ο γιατρός συνιστά θεραπεία με ινσουλίνη, αυτό σημαίνει ότι τα β-κύτταρα του παγκρέατος παράγουν λίγη ποσότητα και πρέπει η υπόλοιπη που χρειάζεται ο οργανισμός να χορηγηθεί ως υποδόρια ένεση.
* Η σημαντική έλλειψη ινσουλίνης προκαλεί συμπτώματα -ΑΛΗΘΕΙΑ
Είναι αλήθεια. Στα συμπτώματα αυτά συμπεριλαμβάνονται κόπωση, έλλειψη ενεργητικότητας, αυξημένη διούρηση (επιστημονικά αποκαλείται πολυουρία), αυξημένη δίψα (πολυδιψία) κ.λπ.
* Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι κατάλληλη μόνο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 -ΜΥΘΟΣ
Αυτό είναι μύθος. Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι κατάλληλη και για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Η διαφορά είναι πως ενώ οι πάσχοντες από τύπου 1 διαβήτη χρειάζονται απαραιτήτως από την αρχή ενέσεις ινσουλίνης διότι πάσχουν από ολική έλλειψη της ορμόνης, στον διαβήτη τύπου 2 η ανάγκη για ινσουλίνη συχνά προκύπτει έπειτα από κάποια χρόνια από τη διάγνωση.
* Οι ενέσεις ινσουλίνης είναι επώδυνες -ΜΥΘΟΣ
Οχι μόνο δεν είναι επώδυνες, αλλά με τις ειδικές συσκευές (λέγονται πένες) ινσουλίνης που υπάρχουν είναι σχεδόν ανώδυνες – πονούν λιγότερο και από τη μέτρηση του σακχάρου στο δάκτυλο, την οποία οι ασθενείς είθισται να κάνουν αδιαμαρτύρητα.
* Οι ενέσεις ινσουλίνης δυσκολεύουν την καθημερινότητα των ασθενών -ΜΥΘΟΣ
Ούτε αυτό είναι αλήθεια. Η ινσουλινοθεραπεία προσαρμόζεται στις ανάγκες και στον τρόπο ζωής των ατόμων με διαβήτη και μπορεί ο ασθενής να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του. Ειδικά με τις νέες γενιές ινσουλίνες, αυτός ο μύθος έχει καταρριφθεί. Πολλοί ασθενείς χρειάζονται μόνο τη βασική ινσουλίνη, η οποία μπορεί να χορηγείται μια φορά την ημέρα, ενώ η ειδική πένα χορήγησης έχει απλουστεύσει εξαιρετικά τη διαδικασία.
* Δεν θα μπορώ να κάνω τις ενέσεις ινσουλίνης στον εαυτό μου -ΜΥΘΟΣ
Οι σύγχρονες πένες έχουν πολύ μικρή βελόνα, η πιο μικρή που υπάρχει έχει μήκος μόλις 4 χιλιοστά, και η ρύθμιση της δόσης γίνεται πολύ πιο εύκολα. Η ίδια η ένεση γίνεται υποδόρια στην κοιλιά, στα μπράτσα ή στους μηρούς και είναι ουσιαστικά ανώδυνη.
* Αν φτάσω να χρειάζομαι ενέσεις ινσουλίνης σημαίνει αποτυχία -ΜΥΘΟΣ
Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη προσπαθούν να ελέγξουν τις τιμές του με διατροφικές αλλαγές, με δίαιτα, με άσκηση και με λήψη φαρμάκων από το στόμα. Σε αρκετές περιπτώσεις με τα μέσα αυτά επιτυγχάνεται πράγματι ο έλεγχος του διαβήτη για πάντα ή για κάποια χρόνια. Ο διαβήτης, ιδιαίτερα ο τύπου 2, ωστόσο είναι μια χρόνια νόσος, που σημαίνει ότι μπορεί να εξελίσσεται, με το πάγκρεας να εκκρίνει λιγότερη ινσουλίνη. Αυτό σημαίνει πως η χορήγηση ινσουλίνης είναι ένα ακόμη βήμα για τη θεραπεία, και δεν καθορίζει σε κανένα βαθμό την επιτυχία ή την αποτυχία του ασθενή στον έλεγχο της νόσου.
* Η θεραπεία με ινσουλίνη μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία -ΑΛΗΘΕΙΑ
Αυτό ισχύει περισσότερο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, τα οποία κατά κανόνα διαγιγνώσκονται πριν από την ενηλικίωση (η πλειονότητα των κρουσμάτων εκδηλώνεται έως τις ηλικίες 14-15 ετών) και έχουν πιο ασταθή νόσο. Στους πάσχοντες από τύπου 2 διαβήτη που αποτελούν την πλειονότητα των κρουσμάτων διαβήτη (το 90%-95%) ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας είναι πολύ μικρότερος.
Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2 αναγνωρίζουν εύκολα τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας, όπως ανησυχία, τρέμουλο στα χέρια, εφίδρωση και έντονη πείνα. Η κατανάλωση μιας ποσότητας υδατανθράκων, όπως ένα φακελάκι κρυσταλλική ζάχαρη, μισό ποτήρι χυμό φρούτων, ή δύο-τρεις ταμπλέτες γλυκόζης, επαναφέρουν γρήγορα στο φυσιολογικό τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.
* Η ινσουλίνη θα με βοηθήσει να νιώθω καλύτερα -ΑΛΗΘΕΙΑ
Εφόσον ο οργανισμός σας έχει έλλειψη ινσουλίνης, θα νιώσετε καλύτερα όταν ξεκινήσετε τη θεραπεία. Η χορήγηση ινσουλίνης, θα βοηθήσει τον οργανισμό σας να αξιοποιήσει τα θρεπτικά συστατικά και την γλυκόζη της τροφής μετατρέποντας την σε ενέργεια, ώστε να νιώθετε πιο δραστήριοι, υγιείς και να αντεπεξέρχεστε στις καθημερινές σας υποχρεώσεις.
Στην Ελλάδα εκτιμάται πως υπάρχουν περίπου 1.000.000 διαβητικοί. Πρόκειται περίπου για το 10% του πληθυσμού, άνθρωποι παραγωγικοί, δραστήριοι, με όρεξη και διάθεση για τη ζωή.
Πηγές: taxydromos.gr, capital.gr
