Με αφορμή τη γνωστή γιορτή που έχει φτάσει στα μέρη μας τα τελευταία χρόνια και προέρχεται από την Αμερική, το Halloween, που σαν μέρος του έχει το κόψιμο και σχεδιασμό τρομακτικών προσώπων στις κολοκύθες, βρήκαμε και σας μεταφράζουμε ένα υπέροχο κείμενο για τις δυσκολίες του διαβήτη με τις καθημερινές ενέσεις που έγραψε στο προφίλ της στο Facebook η Caroline Levens, μια διαβητική που αποφάσισε να καρφώσει τις σύριγγες που χρησιμοποίησε τον Οκτώβριο σε μια κολοκύθα. Είναι σημαντικό να γίνονται δράσεις ευαισθητοποίησης του κόσμου στο ζήτημα του διαβήτη, καθώς τα βάσανα και οι κόποι των πασχόντων είναι πολύ σημαντικοί.
Σας παραθέτουμε το κείμενο:
“Αυτή η κολοκύθα περιέχει τις 526 σύριγγες που έχω χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου. Δεν περιλαμβάνει τις άλλες 411 βελόνες lancet που χρησιμοποίησα επίσης τον Οκτώβριο – η κολοκύθα απλά δεν είχε χώρο. 937 βελόνες σε ένα μήνα! Είναι η πρώτη φορά που έκανα ποτέ μια #T1DPumpkinPoke, αλλά αν το έκανα με συνέπεια, οι κολοκύθες σαν αυτή θα κάλυπταν ολόκληρο το (μεγάλο) δωμάτιο μου.
Αν είναι 8 το πρωί, χρειάζομαι μια ένεση. Αν είναι 4 το απόγευμα, χρειάζομαι μια ένεση. Αν είναι μεσάνυχτα, χρειάζομαι μια ένεση. Πριν τα πόδια μου αγγίξουν το πάτωμα το πρωί, χρειάζομαι μια ένεση. Αν φάω, χρειάζομαι μια ένεση. Αν φάω απλά μια μπουκίτσα μπρόκολο, χρειάζομαι ακόμα μια ένεση. Αν αγχωθώ, χρειάζομαι μια ένεση. Αν είμαι νευρική / αγχώδης / ενθουσιασμένη / φοβισμένη, χρειάζομαι μια ένεση. Αν ασκηθώ, χρειάζομαι μια ένεση. Αν πάρω κάποια άλλα φάρμακα, χρειάζομαι μια ένεση. Σε ορισμένες συνθήκες καιρού / υψομέτρου, χρειάζομαι μια ένεση. Εάν είμαι άρρωστη, χρειάζομαι επιπλέον ενέσεις. Αν είναι αυτή η “ώρα” του μήνα, χρειάζομαι επιπλέον ενέσεις. Αν δεν κοιμάμαι αρκετά, χρειάζομαι επιπλέον ενέσεις. Νομίζω ότι έχετε αρχίσει να πιάνετε το νόημα.
Το να είσαι το δικό μου πάγκρεας είναι σκληρή δουλειά. Μπορεί να σας εκπλήσσει ότι οι ενέσεις είναι το εύκολο κομμάτι από όλα αυτά. Και είμαι πραγματικά τυχερή. Έχω πρόσβαση στα φάρμακα μου και μπορώ να το στηρίξω οικονομικά. Είμαι τυχερή που ζω στον 21ο αιώνα. Πριν από το 1921, ήταν μια θανατική απειλή σε παγκόσμιο επίπεδο, και δυστυχώς σήμερα, εξακολουθεί να είναι συχνά μια θανατική απειλή για παιδιά σε μη αναπτυσσόμενες χώρες. Είμαι τυχερή που έχω σύριγγες μίας χρήσης για κάθε ένεση. Ο παππούς μου και η προ-θεία μου έπρεπε να ακονίζουν τις επαναχρησιμοποιούμενες γυάλινες σύριγγες τους στη σόμπα κάθε βράδυ. Είμαι τυχερή που είμαι 24 και ο πόνος από σύριγγες / βελόνες δεν με ενοχλεί εδώ και χρόνια, αλλά θα μπορούσατε να φανταστείτε να πρέπει να δίνετε όλες αυτές τις βελόνες σε ένα μικρό παιδί (μιλάμε τόσο νέοι όσο ~ 6 μηνών);
Το πάγκρεας μου δεν είναι κάτι για το οποίο μιλάω πολύ στους περισσότερους ανθρώπους (ή και καθόλου), ακόμη και εκείνους που γνωρίζω πολύ καλά, αλλά είναι σίγουρα κάτι για το οποίο είμαι ανοικτή να μιλήσω. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν το πάγκρεας τους ως δεδομένο, και φυσικά το κάνουν, γιατί όχι; Ξέρω πολλοί αισθάνονται ότι το Facebook είναι γεμάτο με θέσεις ευαισθητοποίησης, αλλά κατά την άποψή μου, είναι σημαντικές. Έτσι, θα κάνω το δικό μου κομμάτι αυτό το μήνα και θα βοηθήσω να εξαπλωθεί η ευαισθητοποίηση.”
Δράσεις σαν αυτές, είναι απαραίτητες γιατί όπως έχουμε επαναλάβει, ο σακχαρώδης διαβήτης είναι επιδημία και “χτυπάει” καθημερινά όλο και περισσότερα άτομα. Οπότε ότι γίνεται στο κομμάτι των δράσεων, τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο είναι σημαντικό και ελπίζουμε αυτό το κείμενο να σας άρεσε όσο και σε εμάς και να σας παρακίνησε να κάνετε τις δικές σας συλλογικές η ατομικές ενέργειες ευαισθητοποίησης που με χαρά θα φιλοξενήσουμε στην ιστοσελίδα μας!
Μια δράση για τον σακχαρώδη διαβήτη, με το σύμβολο του Halloween, την κολοκύθα
