Η 14η Νοεμβρίου επιλέχθηκε ως η μέρα αφιερωμένη στο Σακχαρώδη Διαβήτη, με κριτήριο το γεγονός ότι αποτελεί την ημέρα των γενεθλίων του Sir Frederic Banting, που, μαζί με τον Charles Best, ανακάλυψε την ινσουλίνη το 1921, επίτευγμα για το οποίο τιμήθηκαν και οι δύο με το βραβείο Nobel και που χάρισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους που σε κάθε άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ζήσουν φυσιολογικά.
Όταν μιλούμε για σακχαρώδη διαβήτη συνήθως έχουμε μπροστά μας την εικόνα ανθρώπων με κάποια κιλά παραπάνω, που ενδίδουν στις γαστρονομικές απολαύσεις, που δεν γυμνάζονται ενδεχομένως και που η κληρονομικότητα σε ένα μεγάλο βαθμό επιδρά στην πορεία της υγείας τους.
Εμείς σήμερα δεν θα εστιάσουμε σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά σε άλλες που δυστυχώς δεν αποτελούν και πρώτη γραμμή ευαισθητοποίησης. Θα εστιάσουμε στον διαβήτη τύπου Ι, που χτυπά τις ζωές παιδιών και νέων κυρίως ανθρώπων. Μια αυτοάνοση κατάσταση που οδηγεί σε αμέτρητα τρυπήματα και απευθείας στις ινσουλίνες που συνεχίζουν να είναι ενέσιμες ή στην τοποθέτηση αντλίας. Μια ασθένεια εφ’ όρου ζωής.
Διαβήτης Τύπου Ι
Ο τύπου 1 διαβήτης είναι αυτοάνοσο νόσημα (οφείλεται σε υπερλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που επιτίθεται στο πάγκρεας και το καταστρέφει). Οι πάσχοντες κατά κανόνα έχουν κανονικό βάρος. Στον τύπου 1 διαβήτη μπορεί να υπάρχει κληρονομική προδιάθεση, αλλά μικρού βαθμού
Ηλικία εμφάνισης
Ο τύπου 1 παρουσιάζεται κυρίως σε νέους. Η μέση ηλικία εμφάνισης είναι τα 13 χρόνια, η πλειονότητα των κρουσμάτων εκδηλώνονται έως τα 14-15 χρόνια. Δεν αποκλείεται, όμως, να εμφανιστεί και σε 70άρηδες.
“Ο τύπου 1 διαβήτης που δεν ρυθμίζεται καλά για μεγάλα χρονικά διαστήματα (για 2-3 χρόνια) προκαλεί πάντοτε επιπλοκές στα μάτια, στο 30% των περιπτώσεων στους νεφρούς και στο 30-40% επιπλοκές στα νεύρα (οι ασθενείς χάνουν την αισθητικότητα στα χέρια και στα πόδια, οπότε είναι πιο επιρρεπείς στις πληγές).”
Τρόποι εκδήλωσης
Ο τύπου 1 παρουσιάζεται απότομα, με πολύ μεγάλες αυξήσεις των επιπέδων γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Προκαλεί πολυουρία, πολυδιψία (οι ασθενείς πίνουν συνέχεια νερό, μερικές φορές ανά 10λεπτο, διότι αφυδατώνονται από την πολυουρία και «κολλάει» το στόμα τους) και ραγδαία απώλεια βάρους (ακόμα και 10-15 κιλά μέσα σε 1-2 μήνες).
Στα μικρά παιδιά (σχολική και προσχολική ηλικία) χαρακτηριστική ένδειξη είναι η αιφνίδια εμφάνιση νυχτερινής ενούρησης (βρέχουν το κρεβάτι τους).
Θεραπεία
Στον τύπου 1 είναι απαραίτητη η ινσουλίνη από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης και εφ’ όρου ζωής.
Υπογλυκαιμίες και ρύθμιση
Πολλοί ασθενείς με τύπου 1 διαβήτη δεν φτάνουν τον στόχο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, διότι έχουν πιο ασταθή διαβήτη και αντιμετωπίζουν συχνές υπογλυκαιμίες.
“Τον πρώτο ρόλο στην χορήγηση ινσουλίνης ώστε να λαμβάνει τις σωστές ποσότητες και να μην οδηγείται είτε σε υπεργλυκαιμίες είτε σε υπογλυκαιμίες, έχουν οι γονείς. Γονείς που θα τους συναντήσετε καθημερινά στα σχολεία των παιδιών τους, για να μετρούν τις τιμές σακχάρου στο αίμα σε κάθε διάλειμμα, γονείς που καθημερινά καταβάλλονται από το άγχος και την αγωνία της αντιμετώπισης της ασθένειας του παιδιού τους και των επιπλοκών της.”
Ο τύπου 1 διαβήτης που δεν ρυθμίζεται καλά για μεγάλα χρονικά διαστήματα (για 2-3 χρόνια) προκαλεί πάντοτε επιπλοκές στα μάτια, στο 30% των περιπτώσεων στους νεφρούς και στο 30-40% επιπλοκές στα νεύρα (οι ασθενείς χάνουν την αισθητικότητα στα χέρια και στα πόδια, οπότε είναι πιο επιρρεπείς στις πληγές).
Σακχαρώδης διαβήτης και σχολείο
Η ινσουλίνη λοιπόν είναι το ελιξίριο ζωής για τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Όμως, η χρήση ινσουλίνης, δεν χαρίζει μόνο ζωή αλλά ενέχει και κινδύνους. Η σωστή χρήση της μόνο μπορεί να εγγυηθεί μια φυσιολογική ζωή στο μέτρο του δυνατού, κάτι που απαιτεί εκπαίδευση και συνεχή παρακολούθηση.
Πώς όμως ένα παιδί μπορεί να εκπαιδευτεί να κάνει χρήση ινσουλίνης; Προφανώς δύσκολα και με τα χρόνια. Το πρώτο ρόλο στην χορήγηση ινσουλίνης ώστε να λαμβάνει τις σωστές ποσότητες και να μην οδηγείται είτε σε υπεργλυκαιμίες είτε σε υπογλυκαιμίες, έχουν οι γονείς. Γονείς που θα τους συναντήσετε καθημερινά στα σχολεία των παιδιών τους, για να μετρούν τις τιμές σακχάρου στο αίμα σε κάθε διάλειμμα, γονείς που καθημερινά καταβάλλονται από το άγχος και την αγωνία της αντιμετώπισης της ασθένειας του παιδιού τους και των επιπλοκών της.
Πριν από λίγο καιρό, κυβερνητικά στελέχη είχαν εγγυηθεί την τοποθέτηση νοσηλευτών σε σχολεία με παιδιά που κάνουν χρήση ινσουλίνης ώστε να μπορούν να έχουν μια φυσιολογική και ασφαλή σχολική ζωή. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν υλοποιήθηκε η δέσμευση που θα άλλαζε ριζικά και προς το καλύτερο την καθημερινότητα των οικογενειών.
Ας λάβουμε υπόψη ότι οι μετρήσεις σακχάρου σε αυτές τις περιπτώσεις ξεπερνούν πολλές φορές και τις έξι την ημέρα ενώ απαιτείται 4-5 φορές την ημέρα η χορήγηση ενέσιμης ινσουλίνης για να επιτευχθεί καλή ρύθμιση.
Η ζωή με τη «γλυκιά» νόσο
Σε μια κοινωνική προέκταση, η ζωή με τη «γλυκιά» νόσο δεν είναι μια τόσο απλή υπόθεση τελικά. Από τη στιγμή που ο διαβήτης τύπου 1 μπαίνει στη ζωή σου, όλα αλλάζουν. Η αντιμετώπιση της ασθένειας απαιτεί πειθαρχεία, ψυχική δύναμη, στήριξη και συνεχή παρακολούθηση. Σε καιρούς οικονομικής κρίσης βέβαια και με πολλούς πάσχοντες να βρίσκονται ανασφάλιστοι, αρκετοί είναι αυτοί που αμελούν την υγεία τους ακόμη και αν πάσχουν από μία τόσο σοβαρή νόσο. Πόσο μάλλον όταν το κόστος αντιμετώπισης εκτοξεύεται στα 400-500 ευρώ περίπου το μήνα!Ωστόσο, η μάχη συνεχίζεται…Στα δημόσια νοσοκομεία τα διαβητολογικά κέντρα παρά το γεγονός της υποστελέχωσής τους στις περισσότερες περιπτώσεις, βρίσκονται στο πλευρό ασθενών. Ομάδες ανθρώπων και συγγενών με την αυτοάνοση πάθηση δημιουργούν ένα δίκτυο ενημέρωσης και αλληλεγγύης στο οποίο μπορεί να βρει κανείς πρακτική αλλά και ψυχική στήριξη.
Υπεργλυκαιμίες, υπογλυκαιμίες, αριθμοί, συναρτήσεις δόσεων και τροφής, είναι νέοι όροι σε κάθε νέο ασθενή με διαβήτη τύπου 1 και ινσουλινοεξαρτώμενο άτομο. Η ενημέρωση και η εκπαίδευση είναι το βασικότερο, όμως δεν αρκεί να γίνεται μόνο στον πάσχοντα αλλά και στο οικογενειακό περιβάλλον, στους εργασιακούς χώρους και ευρύτερα στην κοινωνία.
Πηγή: http://www.trikalakids.gr
