Για τους περισσότερους ανθρώπους, το συναίσθημα είναι προσωρινό. Τα κρυολογήματα περνάνε, οι μολύνσεις καθαρίζουν και τα σπασμένα κόκκαλα κολάν.
Για όσους, όμως, ζούνε με ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, το συναίσθημα του να νοσούν ή να έχουν λίγο διαφορετικές ανάγκες από τους υπόλοιπους αντικαθιστά αυτό που οι περισσότεροι θα ονόμαζαν «νιώθω υγιής» – κάποιες φορές για πάντα. Ας δούμε, όμως, τι έχουν οι ίδιοι να πουν.
1. Όταν γίνεται η διάγνωση για πρώτη φορά, υπάρχει μια περίοδος θρήνου. «Είχα κουραστεί πολύ να περνάω έναν κύκλο θρήνου, να νιώθω καλά, να νιώθω φριχτά, να νιώθω πόνο και να εύχομαι να επέστρεφε η παλιά μου ζωή. Αποφάσισα ότι είχα τελειώσει με το να θρηνώ αυτό που είχα και να αντιμετωπίσω αυτό που έχω, ότι κι αν είναι αυτό, καλές και κακές μέρες.» Jacklyn McNeil, 27, Ελκώδης Κολίτιδα
2.Η αποδοχή της αλλαγής είναι συχνά το πιο δύσκολο πράγμα. «Ήμουν 17 χρονών όταν είχα το τροχαίο. Βίωσα κάθε είδους συναίσθημα. Στην αρχή είχα κατάθλιψη, δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είχε συμβεί. Ρωτούσα συνέχει τον εαυτό μου «Γιατί σ’ εμένα;». Μετά ήμουν σε άρνηση και έλεγα στους γιατρούς και στους θεραπευτές ότι θα φύγω από το νοσοκομείο περπατώντας. Τελικά, αποδέχτηκα την πραγματικότητα όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν μόνιμο. Alejandro Fernandez, 31, Βλάβη στη σπονδυλική στήλη (τετραπληγία)
3. Ποτέ δεν συνηθίζεις στην πραγματικότητα να είσαι άρρωστος. «Μπορεί να μάθεις πώς να αντιμετωπίζεις τα πράγματα, αλλά κάθε χειρουργείο, κάθε διαδικασία, κάθε ραντεβού με τον γιατρό είναι δύσκολο». Gaylyn Henderson, 30, Νόσος του Κρον
4. Δεν είναι όλες οι νόσοι ή αναπηρίες εμφανείς. «Νιώθω ότι οι άνθρωποι με αντιμετωπίζουν σαν να λέω ψέματα ότι είμαι άρρωστη. Προσβάλλομαι όταν οι άνθρωποι μου λένε ότι δεν φαίνομαι άρρωστη ή ρωτάνε πως μπορώ να είμαι άρρωστη από τη στιγμή που δουλεύω και φαίνομαι ΟΚ. Κάνει το αίμα μου να βράζει». Candace Lerman, 28, Αυτοάνοση θρομβοπενική πορφύρα και Σύνδρομο Sjögren
5. Μια σωματική κατάσταση σε επηρεάζει ψυχολογικά και το αντίστροφο. «Κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς στο λύκειο, δεν ήθελα να είμαι διαφορετική. Ήθελα να είμαι όπως οι άλλοι. Αυτός ήταν ο λόγος που έκρυβα τον διαβήτη μου όσο περισσότερο μπορούσα. Αυτό σήμαινε πως δεν είχα ιατρικές συσκευές και έλεγχα το σάκχαρο μου και έκανα ινσουλίνη μόνο όταν μπορούσα να κρυφτώ στην τουαλέτα που δεν μπορούσε να με δει κανείς. Αυτό σήμαινε πως έλεγχα το σάκχαρό μου πολύ λιγότερο απ’ ότι θα έπρεπε και πως έκανα ινσουλίνη πολύ αργότερα από την ώρα που έπρεπε – και κάποιες φορές καθόλου. Sierra Sandison, 21, Διαβήτης Τύπου 1
6.Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τον εαυτό σου, ακόμα κι αν δεν είναι δικό σου το λάθος. «Ένιωθα ότι το σώμα μου με είχε προδώσει. Σαν να είχα κάνει κάτι λάθος στο παρελθόν που έκανε το σώμα μου να αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια, πριν καν μάθω τι συμβαίνει» April C. Kendall, 30, Ενδομητρίωση
7. Είναι σημαντικό να γιορτάζεις όλες τις νίκες σου, ακόμα κι αν φαίνονται μικρές. «Κατά τη διαδικασία της ανάρρωσης βρίσκω πράγματα για να είμαι περήφανη για τον εαυτό μου – ειδικά όταν κατάφερα να κάνω πεζοπορία στην κορυφή του Highlands Bowl ξανά για πρώτη φορά σε τρία χρόνια! Ή όταν κατάφερα να τελειώσω (διαβάσω) ένα βιβλίο» Emily Merchant, 28, εγκεφαλικό
8. Πέρα από όλες τις προκλήσεις, καταφέρνεις να γίνεις ένας δυνατότερος και καλύτερος άνθρωπος. «Με έναν τρόπο, χαίρομαι που η κατάστασή μου ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία. Δεν θα ήμουν η δυνατή, ατρόμητη και αυτάρκης γυναίκα που είμαι σήμερα. Δεν θα είχα την αυτοπεποίθηση πως μπορώ να φέρω εις πέρας όλες τις προκλήσεις». Sarah Rose Eamon, 23, Διαταραχές κροταφογναθικής διάρθρωσης και μυών, Χρόνιες ημικρανίες, Νευραλγία τριδύμου
GlykouliGr
