Το παρακάτω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το blog http://www.thediabeticjourney.com. Υπενθυμίζει σε όλους πως όλα τα πράγματα έχουν δύο πλευρές. Αξίζει να το διαβάσετε.
Όταν σκέφτομαι τον διαβήτη, συχνά μου δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα. Πρέπει να αντιμετωπίσω τα σάκχαρα, να πάρω ινσουλίνη, να προσαρμόσω τις δόσεις, να τις διορθώσω, να υπομείνω μεγάλες νύχτες και μεγάλες εναλλαγές συναισθημάτων.
Νομίζω πως είναι φυσιολογικό να θυμώνω, ακόμα κι αν κάνω το καλύτερο που μπορώ. Ξέρω πως θα έχω κακές μέρες ότι και να κάνω. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου την «τέλεια διαβητική» και ούτε πιστεύω πως κάτι τέτοιο υπάρχει. Αφήνοντας στην άκρη όλη την αρνητικότητα, νιώθω πως είναι σημαντικό να αναδείξω τις θετικές πλευρές του διαβήτη. Βλέπω με ποιο τρόπο με μεταμόρφωσε στον άνθρωπο που είμαι, προς το καλύτερο. Πολλά σκληρά μαθήματα, αλλά και πολλές ευλογίες κατά τη διαδρομή αυτή.
Έμαθα να αφήνω στην άκρη ότι δεν μπορώ να ελέγξω
Μου έδωσε τη δύναμη να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, το κουράγιο να αλλάξω τα πράγματα που μπορώ και τη σοφία να αναγνωρίζω τη διαφορά. Δεν μπορώ να ελέγξω το μέλλον ή τι θα συμβεί. Ξέρω πως ο διαβήτης είναι πολύ απρόβλεπτος. Ωστόσο, δεν θα ζήσω στον φόβο. Δεν θα αφήσω τον διαβήτη να ελέγξει τη ζωή μου. Συγκεντρώνομαι στο «τώρα» και ανησυχώ λιγότερο για τα «τι θα γίνει εάν…».
Δίνω χρόνο στον εαυτό μου ότι κι αν γίνει
Όσο και αν προσπαθώ να αγνοήσω το αναπόφευκτο, είναι πάντα εκεί. Υπάρχουν πάντα στιγμές που πρέπει να σταματήσω αυτό που κάνω και να φροντίσω τον εαυτό μου. Ότι και να συμβαίνει, ο διαβήτης είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τις φορές αυτές που το σώμα μου, μου λέει να κάνω διάλλειμα, απλά μου δείχνουν τι είναι σημαντικό στη ζωή. Χωρίς την υγεία μου θα ήμουν ένα τίποτα.
Με έκανε δυνατότερη
Κλισέ – το ξέρω. Έχω φτάσει στα άκρα με τον διαβήτη και έχω γυρίσει πίσω. Νιώθω ευγνωμοσύνη που είμαι ζωντανή σήμερα. Αλλά όπως λένε «ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Δεν έχει να κάνει με το πόσες φορές έχω πέσει, αλλά με το πόσες φορές έχω ξανασηκωθεί.
Βρήκα ένα πάθος
Αν όταν διαγνώστηκα μου λέγανε ότι θα βρισκόμουν εδώ που είμαι σήμερα, δεν θα το πίστευα! Αυτές οι καταστάσεις σου δείχνουν πόσο απίστευτη είναι η ζωή. Πώς ο διαβήτης την διαμορφώνει. Όλα εξυπηρετούν ένα σκοπό. Βρήκα μια κοινότητα γεμάτη κόσμο με τον οποίο μπορώ να συνδεθώ και να μοιραστούμε ένα κοινό δέσιμο. Βρήκα έναν τρόπο να εκφράζομαι και να βοηθάω να εμπνέονται και άλλοι άνθρωποι. Ναι, η νόσος δεν με ορίζει, αλλά βοηθάει να ερμηνεύσω τον εαυτό μου. Να εξηγήσω ποια είμαι, το ταξίδι μου και πώς βρέθηκα εδώ.
Εκτιμώ τη ζωή περισσότερο
Εκτιμώ τα συν, τα πλην, τα πάνω και τα κάτω. Όλα. Ο διαβήτης με έχει πάει στα «χαμηλότερα» και στα «ψηλότερα». Συνειδητοποιώ ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Πολύ χειρότερα. Αλλά ακόμα αγωνίζομαι καθημερινά. Σηκώνομαι καθημερινά και βλέπω τη νόσο κατά μέτωπο. Συνειδητοποιώ πως η ζωή είναι εύθραυστη και η υγεία εύκολα θεωρείται δεδομένη. Ο διαβήτης μου έδωσε μια διαφορετική οπτική στη ζωή, που μπορεί να μην είχα ποτέ. Μέσα από όλα αυτά, τελικά βρήκα τα θετικά του διαβήτη, πράγμα που μου φαίνεται απίστευτο.
Ο διαβήτης μου έμαθε να αγαπώ τον εαυτό μου ακόμα και στις πιο αδύναμες στιγμές μου. Με έβγαλε από την άνεσή μου. Αναγκάστηκα να ωριμάσω γρηγορότερα και να γίνω πιο σκληρή. Έμαθα να προσαρμόζομαι σε οτιδήποτε μου πετάξει η ζωή.
Αν υπήρχε θεραπεία θα την έπαιρνα σε κλάσματα δευτερολέπτου, δεν το συζητάμε. Αλλά υπάρχουν μερικά θετικά στον διαβήτη, τα οποία συνειδητοποίησα κατά τη διαδρομή. Με έκανε καλύτερη. Και ας μην ξεχνάμε: όσο πιο δύσκολη η μάχη, τόσο λαμπρότερος είναι ο θρίαμβος.
GlykouliGr
