Το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο των Ατόμων με Αναπηρία λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο και περιλαμβάνει τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους.
Τα αιτήματα είναι λίγο πολύ γνωστά, ωστόσο η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών φαίνεται να έχει δρόμο ακόμα.
Στα αιτήματα ανήκουν η πάταξη της διάκρισης στην κοινωνική ζωή και «η διεκδίκηση των δικαιωμάτων που αφορούν την υγεία, την πρόνοια, τα εισοδήματα, τα επιδόματα, την εργασία, την δωρεάν και ακηδεμόνευτη εκπαίδευση, την κοινωνική ασφάλιση, τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη, την αποϊδρυματοποίηση, τη διαβίωση στην κοινότητα».
Με αφορμή λοιπόν το παραπάνω συλλαλητήριο, κάνουμε μια αναφορά στα άτομα με διαβήτη και ερευνούμε τι συμβαίνει παγκοσμίως με το θέμα τις αναπηρίας.
Συχνά τίθεται το ερώτημα: «Είναι ο διαβήτης αναπηρία;» Ωστόσο η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.
Η Αμερικανική Ομοσπονδία Διαβήτη λέει τα εξής:
Στην ερώτηση αν ο διαβήτης είναι αναπηρία η σύντομη απάντηση είναι «Ναι».
- Νομοθετικά ο διαβήτης προστατεύεται ως αναπηρία.
- Και οι δύο τύποι 1 και 2 προστατεύονται ως αναπηρίες.
- Οι άνθρωποι με διαβήτη μπορούν να κάνουν όποια δουλειά και σπορ θέλουν και να θέσουν και να πετύχουν στόχους ζωής.
Η προστασία, όμως, που προσφέρουν οι νόμοι από τις διακρίσεις δεν σημαίνει πως ο διαβήτης χρειάζεται να βάλει φρένο στη ζωή. Οι άνθρωποι με διαβήτη μπορούν να οδηγήσουν αγωνιστικά αυτοκίνητα, να σβήσουν πυρκαγιές, να ασχοληθούν με σπορ επαφής και γενικά να κάνουν ότι θέλουν για να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
Ωστόσο η διάγνωση με διαβήτη δεν σημαίνει αυτόματα πως το άτομο είναι ανάπηρο, καθώς πρέπει να πληροί κάποια κριτήρια.
Το Equality Act για παράδειγμα, όταν αναφέρεται στο κομμάτι της εργασίας, θέτει ένα βασικό κριτήριο για να αποφασιστεί αν μια κατάσταση, θεωρείται αναπηρία:
- Αν μια κατάσταση θεραπεύεται ή ελέγχεται, το αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας ή της διόρθωσης μπορεί να αγνοηθεί όταν εκτιμάται η επίδρασή του στον εργαζόμενο.
- Αν μια κατάσταση ελέγχεται με κάποιο σχέδιο ή στρατηγική, το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν εκτιμάται η επίδρασή του στον εργαζόμενο.
Αν και η απάντηση στα παραπάνω είναι καθοριστικής σημασίας, συχνά δεν είναι τόσο απλό να απαντήσουμε όταν πρόκειται για το θέμα του διαβήτη.
Ουσιαστικά, λέει πως αν κάποιο άτομο με διαβήτη ελέγχει την κατάσταση με φαρμακευτική αγωγή ή δίαιτα, το άτομο αυτό πρέπει να εκτιμηθεί με αναφορά στο αποτέλεσμα που θα είχε ο διαβήτης αν δεν έπαιρνε φάρμακα ή δεν ακολουθούσε την κατάλληλη δίαιτα.
Για παράδειγμα, ένα άτομο με διαβήτη που κάνει συχνές ενέσεις ινσουλίνης ενδεχομένως να μην έχει εμφανή χαρακτηριστικά αναπηρίας. Ωστόσο, αν το άτομο αυτό σταματήσει να κάνει τις ενέσεις, ο διαβήτης θα έχει μεγάλη επίδραση στην ικανότητά του να ανταπεξέρχεται στις καθημερινές δραστηριότητες. Γι αυτό το λόγο, παρόλο που το τεστ αναπηρίας είναι και πρέπει να παραμείνει εξατομικευμένο, συχνά θα δώσει θετική απάντηση σε ένα άνθρωπο με διαβήτη τύπου 1 που είναι ινσουλινοεξαρτώμενος.
Το ίδιο ισχύει και για τον διαβήτη τύπου 2, όταν η κατάσταση έχει προχωρήσει και το άτομο εξαρτάται από φάρμακα ή ενέσεις ινσουλίνης, σύμφωνα πάντα με το Equality Act.
Ωστόσο, η ερώτηση είναι αρκετά δύσκολο να απαντηθεί όταν το άτομο καταφέρνει να διαχειρίζεται τον διαβήτη με καλή διατροφή.
Στην Ελλάδα, το ποσοστό αναπηρίας δίνεται από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α), που υπάγεται στη Διεύθυνση Αναπηρίας και Ιατρικής της Εργασίας της Διοίκησης ΙΚΑ.ΕΤΑΜ. Το ποσοστό πρέπει να είναι από 67% και άνω για να θεωρηθεί κάποιος ΑμεΑ. Το ποσοστό που δίνεται για τον διαβήτη τύπου 1 είναι 50% και από εκεί και πέρα για να αυξηθεί πρέπει να συντρέχουν και κάποιες επιπλοκές. Για να ενημερωθείτε αναλυτικά, μπορείτε να ανατρέξετε εδώ.
Το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο των Ατόμων με Αναπηρία θα γίνει αύριο, 2 Δεκεμβρίου, στις 10:00 το πρωί στην Ομόνοια.
Ας είμαστε όλοι εκεί και ας δηλώσουμε την παρουσία μας διεκδικώντας ένα καλύτερο παρόν για τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και ένα ακόμα καλύτερο μέλλον για όσους ακολουθούν.
GlykouliGr
