H χονδροφοβία δικαιολογείται πολύ συχνά ως θέμα «αισθητικής». Στην περίπτωση των γυναικών αυτό είναι ακόμα πιο εύκολο καθώς αυτές θεωρούνται ότι υπάρχουν για την αισθητική ικανοποίηση των άλλων. Η αισθητική παίζει μεγάλο ρόλο στις γυναίκες οι οποίες εσωτερικεύουν αυτή την ιδέα μαθαίνοντας από μικρές ότι πάντα πρέπει να φορούν πράγματα που τις «κολακεύουν» και κρύβουν τις «ατέλειες» παρά πράγματα που τους αρέσουν ή τις κάνουν να αισθάνονται άνετα. Σε περίπτωση που αποτύχουν λοιπόν σε αυτό θεωρείται δίκαιο οι άλλοι να «εξοργίζονται» μαζί τους. Και πράγματι, ένα από τα αισθήματα που φαίνεται να προκαλούν τα παχύσαρκα άτομα στους άλλους είναι ο θυμός, λες και το δικό τους σώμα οφείλει να ταιριάζει στα αισθητικά στάνταρ τρίτων.
Το να λες βέβαια ότι μια γυναίκα οφείλει να «υποστηρίζει» αυτό που φοράει, κάτι ξεκάθαρα υποκειμενικό και που θα κρίνουν οι τρίτοι, υπονοεί ότι οι γυναίκες θα πρέπει να περνούν συνεχώς ένα τεστ για να αποδεικνύουν ότι τους αξίζει να βρίσκοντα στο δρόμο, το λεωφορείο, την παραλία. Κι αυτό δεν είναι θέμα αισθητικής, είναι τρόπος αστυνόμευσης του γυναικείου (κυρίως) σώματος.
Στο χώρο του διαβήτη, τη χονδροφοβία τη συναντάμε όχι μόνο πιο συχνά αλλά και με πιο “ακλόνητο κάλυμμα”. Πλέον ξεφεύγουμε από τη αισθητική και μιλάμε για υγεία και ακόμα και αν μια γυναίκα ή ένας άντρας έχουν μια καλή γλυκοζυλιωμένη τα περιττά κιλά αποτελούν δεκαπλάσια ενοχή και λόγο ισχυρής κατάθλιψης, αφού εξ ορισμού ταυτίζονται με τις επιπλοκές της νόσου του σακχαρώδη διαβήτη. Στο χώρο της διαβητικής κοινότητας, η δίαιτα και τα προϊόντα δίαιτας, είναι οι λέξεις που συνοδεύουν πάρα πολύ συχνά τη λέξη διαβήτης.
Αυτό που δυστυχώς στερείται έρευνας είναι ότι τα “τσουπωτά” σώματα μπορεί να έχουν πολύ καλύτερη υγεία από αδύνατα και αγύμναστα σώματα. Το να κυνηγάς τα κιλά, τη ζυγαριά, μαζί με τους αριθμούς του σακχάρου, παράλληλα με τα πρότυπα ομορφιάς είναι μια δυσβάσταχτη διαδικασία που αναίτια μας βάζουν και η οποία σίγουρα δεν μας βοηθά να αγαπησουμε τον εαυτό μας και να μάθουμε να τον προσέχουμε όπως του αξίζει.
Η γνωστή σε όλους μας διαβουλιμία, αποτελεί μια επιπλέον νόσο μέσα στην Διαβητική Παγκόσμια Κοινότητα η οποία οδηγεί ακόμα και στον θάνατο και η αιτία της είναι η χονδροφοβία της κοινωνίας μας.
Ο χλεαυσμός, η απαξίωση και η απόρριψη ενός διαφορετικού σώματος απο τα πρώτυπα ομορφά, αυτό οδηγέι σε ασθένειες!
Γι’ αυτό διαβάζοντας αυτό το υπέροχο γράμμα σε μια φεμινιστική ιστοσελίδα θεωρήσαμε ότι θα ήταν σκόπιμο και ωφέλιμο να το αναδημοσιεύσουμε στο Glykouli, ένα site που αναφέρεται στην κοινότητα του σακχαρώδη. διαβήτη, προάγει την υγεία και την άσκηση και τάσσεται ενάντια στο φαινόμενο της χονδροφοβίας. Ελπίζουμε να το απολαύσετε όσο και εμείς.
Η Your Fat Friend (Η Χοντρή Σου Φίλη) είναι μια ανώνυμη, χοντρή, κουήαρ αρθρογράφος, που έχει γράψει μερικά από τα πιο εκπληκτικά άρθρα του 2016 σχετικά με το πάχος. Άρθρα της δημοσιεύονται στα Everyday Feminism, Upworthy, Medium. Αν απολαμβάνετε τη δουλειά της μπορείτε να στηρίξετε το προσωπικό της Patreon.
Παρατίθεται μεταφρασμένο το κείμενο της:
Αγαπημένη,
Ξέρω πόσο δύσκολα έχουν γίνει τα πράγματα – πόσο κρύα και σκληρή έχει γίνει η καθημερινότητά σου. Δε σε έχω αγαπήσει περισσότερο απ’ όσο σήμερα.
Γιατί ξέρω πού βρίσκεσαι. Η ντροπή που σε διαπερνάει όταν βλέπεις το τζιν που αγόρασες, γιατί το είχαν μόνο ένα νούμερο μικρότερο, και η φίλη σου είπε ότι αυτό θα σε παρακινήσει. Να θέλεις να πας γυμναστήριο αλλά να νιώθεις πως θα πρέπει να περάσεις από έναν κυκεώνα από βλέμματα, γελάκια, κακοήθη σχόλια, και τι θα φορέσεις κιόλας; Σκέφτεσαι να παραγγείλεις εκείνο το συμπλήρωμα διατροφής, που είναι προφανώς ψεύτικο, αλλά έχεις δοκιμάσει όλα τα υπόλοιπα.
Ντύνεσαι αψεγάδιαστα κάθε μέρα για τη δική σου ασφάλεια. Γελάς δυνατά με τα αστεία για χοντρούς ανθρώπους ώστε να μη σε περάσουν για μια από αυτούς. Νιώθεις άγχος όταν παραγγέλνεις φαγητό έξω, γιατί αν παραγγείλεις μακαρόνια, όλα γύρω σου θα σκεφτούν, τι στενάχωρο, φυσικά, και αν παραγγείλεις λαχανικά, όλα γύρω σου θα σκεφτούν, ναι αλλά τι κρίμα που άφησε την εαυτή της να γίνει έτσι. Χαμογελάς εξαναγκαστικά όταν σου λένε πως «το φοράς καλά.» Αναρωτιέσαι γιατί νιώθεις τόσο άδεια μετά από ανάλογα κομπλιμέντα.
Πείθεις την εαυτή σου ότι είσαι μια χαρά, ότι δε χρειάζεται να πας στο γιατρό. Θυμάσαι την απολογητική έκφραση της νοσοκόμας όταν σου ανακοίνωσε πως πρέπει να σε ζυγίσει, λες και αυτό δε συμβαίνει κάθε φορά. Την οικεία απογοήτευση προς τον γιατρό που προσπερνάει το να σε εξετάσει και απλά σου λέει να χάσεις βάρος.
Τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς σου όταν επιβιβάζεσαι σε αεροπλάνο. Στο κάθισμα προσπαθείς να κάνεις την εαυτή σου όσο μικρότερη μπορείς, αναπνέεις πνιχτά και κρατάς σταυρωμένα τα χέρια και τα πόδια σου για ολόκληρες τις πέντε ώρες της διαδρομής. Ξοδεύεις όλες τις διακοπές σου ευχόμενη να μη βρεθεί άτομο να παραπονεθεί για το αν θα καθίσει δίπλα σου στην πτήση του γυρισμού.
Κλαις στο αυτοκίνητο μετά από οικογενειακή συγκέντρωση, όταν ένα μέλος της οικογενείας σου αναφέρει την εγχείριση για γαστρικό μανίκι, και ένα άλλο σε ρωτάει αν μήπως δε θα έπρεπε να φας πατάτες. Ο τρόπος που όλο το δωμάτιο σωπαίνει μετά από τέτοια σχόλια. Έχεις μάθει όμως να σπας την ένταση. Η στιγμή περνάει. Αργότερα σκέφτεσαι το θάνατο.
Παρηγορείς την αδύνατή σου φίλη, επιμένοντας, «δεν είσαι χοντρή!» ενώ κλαίει που φοράει νούμερο 10 τώρα, και σε λίγο θα πρέπει να ψωνίζει σε μαγαζιά με μεγάλα μεγέθη. Αφήνεις το σύντροφό σου να μιλάει σκ@τά για το σώμα σου, γιατί έχει και ένα δίκιο, σωστά; Όλες αυτές οι υπενθυμίσεις θα σε βοηθήσουν να γίνεις επιτέλους αδύνατη.
Προγραμματίζεις σιωπηλά τις μέρες, τις βδομάδες, τη ζωή σου, γύρω από την αποφυγή όλων αυτών των καθημερινών καταστάσεων που σε κάνουν να καταρρέεις. Αυτό το βαρύ, νωπό νέφος ντροπής που κατακάθεται στη ζωή και τα πνευμόνια σου. Ο σταθερός ήχος του κινητήρα της μηχανής του άγχους. Αναπνοή που γίνεται όλο και πιο δύσκολη κάθε μέρα.
Μια μέρα όμως, ξυπνάς και σκέφτεσαι το αδιανόητο: ίσως και να είσαι απλά χοντρή. Μετά από όλα τα λεφτά, το χρόνο, την ενέργεια, την απόσπαση προσοχής, και τη ντροπή του να έχεις δοκιμάσει κάθε πρόγραμμα, χάπι, διατροφή και γυμναστή που υπάρχει στον κόσμο, ίσως και απλά να μη συμβεί. Μπορεί να μη χάσεις 5, 10, 30 κιλά. Ίσως αυτό να είναι το σώμα που έχεις.
Η σκέψη αυτή είναι τρομακτική. Γιατί πρέπει να εγκαταλείψεις το όνειρο εκείνου του σώματος που απλά δεν είναι το δικό σου, και ίσως να μη γίνει ποτέ. Γιατί έχεις σπαταλήσει πολλές από τις σχέσεις σου, τόσα πολλά από τα λεφτά σου, τόσο πολύ από το χρόνο σου, στο να προσπαθείς απεγνωσμένα να χάσεις βάρος, όλο το βάρος σου, όσο πιο γρήγορα μπορείς. Και αν δεν κυνηγάς συνέχεια ένα μικρότερο σώμα, τότε ποια είσαι; Και ποιος θα σε πάρει σοβαρά;
Είναι τρομακτικό γιατί το μόνο που έχεις ακούσει σε όλη σου τη ζωή είναι πόσο χάλια είναι το να είσαι χοντρή. Το πάχος είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας. Είναι η χειρότερη κατάληξη. Το πάχος σημαίνει απομόνωση, μοναξιά, τεμπελιά, αδύναμη θέληση. Σημαίνει ασχήμια και έλλειψη αγάπης. Το πάχος σημαίνει ότι τα έχεις παρατήσει. Το πάχος σημαίνει πως τα πλάγια σχόλια, η έκδηλη επιθετικότητα αγνώστων, οικογένειας, φίλων, γιατρών – όλα αυτά συνεχίζουν.
Αλλά δε σου αξίζει αυτή η μεταχείριση. Δεν αξίζει σε κανένα άτομο. Δεν αξίζεις την καλοπροαίρετη κακοποίηση των μελών της οικογένειάς σου που επιμένουν πως νοιάζονται μόνο για το καλό σου. Το σώμα σου δε δίνει το δικαίωμα στους συντρόφους σου να σε μειώνουν και να σε κακοποιούν. Το βάρος σου δε σημαίνει πως πρέπει να σου φέρονται πατροναριστικά, να σε ντροπιάζουν ή να σε αγνοούν στο γραφείο του γιατρού. Το ότι έχεις ένα χοντρό σώμα δε σημαίνει πως μπορούν να σου φέρονται όπως γουστάρουν.
Και τώρα, αγαπημένη μου, μπορείς να θρηνήσεις. Μπορείς να στεναχωρηθείς. Να θρηνήσεις το σώμα που δεν έχεις – όχι γιατί είναι καλύτερο αλλά γιατί έχεις κρατήσει την ιδέα του για πάρα πολύ καιρό. Κλάψε για τα σκληρά, άκαρδα πράγματα που σου έχουν πει διάφοροι άνθρωποι. Γέλα με το παράλογο των αδύνατων ανθρώπων που τρώνε πατατάκια ενώ σου κάνουν κήρυγμα πως πρέπει να πηγαίνεις γυμναστήριο.
Εξάγνισε την εαυτή σου από τα απαίσια πράγματα που σου έχουν πει και κάνει, από τη βαθιά στεναχώρια που σε βαραίνει τόσο καιρό, από το άγχος και την απελπισία και την απομόνωση. Δεν αξίζουν το χρόνο σου.
Ύστερα νιώσε την εξωπραγματική ελαφρότητα του σώματός σου. Νιώσε το βάρος να σηκώνεται από τους ώμους σου, νιώσε τα φρύδια σου να χαλαρώνουν, πάρε μια πραγματική, βαθιά ανάσα.
Είσαι χοντρή. Και μπορείς να προχωρήσεις.
Μπορεί να είναι δύσκολο να ξέρεις ποια είσαι αν δε σκέφτεσαι και δε μιλάς συνέχεια για την απώλεια βάρους. Μπορεί να νιώσεις έρμαιο. Αυτό το συναίσθημα όμως είναι ο προάγγελος της πιο θεϊκής απελευθέρωσης. Είναι η λάμψη ενός πύρινου ουρανού λίγο πριν την ανατολή. Είναι μια νέα μέρα, και τώρα ο κόσμος σου ανήκει.
Μπορείς να αγοράσεις ρούχα που χωράνε το ποια είσαι. Μπορείς να αγοράσεις ρούχα που σου κάνουν! Να αγοράσεις πράγματα που θέλεις να φορέσεις: φωτεινά χρώματα, πολύ κοντά μανίκια, χαμηλοκάβαλα και κοντές φούστες. Σπάσε τους κανόνες της μόδας. Πειραματίσου. Γίνε φωτεινή. Γίνε περίεργη! Ανακάλυψε ποιο είναι το δικό σου στυλ, πέρα από τους ατελείωτους κανόνες που έχουν δημιουργήσει άνθρωποι που μισούν τα σώματά τους όσο μισούσες και εσύ το δικό σου.
Μπορείς να βρεις άλλα χοντρά άτομα, ή τρανς άτομα, ή άτομα με αναπηρίες, ή ίντερσεξ άτομα, νέους φίλους που επίσης έχουν επικίνδυνες σκέψεις. Που έχουν συνειδητοποιήσει πως η ντροπή δεν τους βοηθάει να γίνουν χαρούμενοι, υγιείς ή να πατούν σταθερά στο έδαφος. Που θρέφουν τη φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού τους που λέει αυτό το άτομο μάλλον έχει άδικο. Ίσως είναι απλά σκατόψυχοι.
Η γιαγιά μου έλεγε «το ότι κάποιος σου πετάει τη μπάλα δε σημαίνει πως πρέπει να την πιάσεις.» Μπορείς να μάθεις να παρατάς τη μπάλα.
Μπορείς να βγεις στον κόσμο ως χοντρή. Να το πεις στους φίλους, στην οικογένεια, σε αγνώστους στο σουπερμάρκετ, σε όποιον θέλεις. Εξασκήσου στο να το λες εσύ πριν από κάποιον άλλο. Με τον καιρό θα σου γίνει όλο και πιο φυσικό. Με τον καιρό, τα σχόλιά τους θα πονάνε λιγότερο, γιατί ξέρεις την αυτό-αξία σου, και ξέρεις ότι δεν καθορίζεται από το να έχεις απλά ένα χοντρό σώμα.
Μπορείς να ταξιδέψεις, να μάθεις να κάνεις πατίνια, να αγοράσεις ένα γαμημένο μπικίνι. Πες σε κάποιον πως σου αρέσει, πως θέλεις να βγείτε ραντεβού ή να κοιμηθείτε μαζί. Ξεκίνα να κάνεις κολύμπι γιατί είσαι μια υπέροχη κολυμβήτρια και είναι κάτι που σε κάνει χαρούμενη. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις γιατί ό,τι λένε οι άλλοι άνθρωποι είναι δικό τους θέμα. Εσύ ξέρεις ποια είσαι, και ένα κομμάτι αυτού που είσαι είναι χοντρή. Τι άλλο μπορούν να σου πούνε;
Μπορείς να υπερασπιστείς την εαυτή σου. Ζήτα από τη θεία σου να σταματήσει να μιλάει για αυτή τη δίαιτα. Πες σε αυτό το μαλ@κα στο μπαρ πως ούτε εσύ θα τον γ@μούσες.
Μπορείς να έχεις ό,τι χρειάζεσαι.
Μπορείς να απαλλαχθείς από το συνεχόμενο τρέξιμο. Να αφήσεις αυτή την επιτελεστικότητα, την εσωτερίκευση, το να μειώνεις την εαυτή σου. Διακήρυξε κατάπαυση πυρών με το σώμα σου. Κάποτε ίσως μάθεις και να το αγαπάς. Ίσως και να αρχίσεις να με πιστεύεις όταν σου λέω πόσο όμορφη είσαι.
Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου. Να κάνεις αυτό που σε κάνει χαρούμενη – πραγματικά χαρούμενη. Να εστιάσεις στη ζωή σου ή την οικογένειά σου ή την εαυτή σου. Να κάνεις εθελοντισμό ή να βρεις νέα δουλειά ή επιτέλους να ζητήσεις από τον χαριτωμένο σου γείτονα να βγείτε ραντεβού. Μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόσο ανθεκτική και δυνατή έχεις γίνει, και μπορείς να κάνεις επίδειξη αυτής της δύναμης. Χρησιμοποίησέ τη για να χτίσεις τη ζωή που θα αγαπάς.
Δεν είναι εύκολο. Θα πάρει χρόνο. Φίλοι θα συνεχίσουν να λένε σκ@τένια πράγματα. Άγνωστοι το ίδιο. Ο κόσμος θα συνεχίσει να σε έχει στο μάτι. Αλλά δε θα σε κυνηγάς εσύ. Θα είσαι απασχολημένη με τη δημιουργία της ζωής που αγαπάς.
Καλωσήρθες, αγαπημένη μου. Νιώσε τον ήλιο στο δέρμα σου. Σε περιμένω καιρό.
Πηγή: kamenasoutien.com
