Ενώ η πλειοψηφία των παιδιών έχουν διαβήτη τύπου 1 (γνωστό και ως «νεανικό διαβήτη»), ένας αυξανόμενος αριθμός παιδιών και εφήβων διαγιγνώσκονται πλέον με διαβήτη τύπου 2, ο οποίος θεωρήθηκε κάποτε ως νόσος “που αφορά αποκλειστικά στους ενήλικες».
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, θα πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για τη φροντίδα και τη διαχείριση του διαβήτη τους. Ως γονείς, είναι σημαντικό να τους δώσουμε την αυτονομία που χρειάζονται για να διαχειρίζονται το διαβήτη τους, ενώ ταυτόχρονα να παρακολουθούμε από κοντά τη θεραπεία τους για να εξασφαλίζουμε την ασφάλειά τους. Μπορεί να είναι δύσκολη η ισορροπία και συνεχώς να μετατοπίζεται, παράλληλα με τις αναπτυξιακές αλλαγές που βιώνει το παιδί σας.
Γνωρίζετε το παιδί σας καλύτερα, έτσι χρησιμοποιήστε αυτή τη γνώση ώστε να το εισαγάγετε βαθμιαία στις διάφορες πτυχές του διαβήτη σχετικά με την αυτοδιαχείριση.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι τα παιδιά ωριμάζουν με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικούς χρόνους το ένα απ’ το άλλο. Ό, τι ένα παιδί μπορεί να χειριστεί στην ηλικία των επτά ετών, άλλο μπορεί να είναι έτοιμο ήδη από την ηλικία των τεσσάρων.
Επιπλέον, η συναισθηματική και σωματική ανάπτυξη του κάθε παιδιού μπορούν επίσης να προχωρούν με διαφορετικές ταχύτητες. Για παράδειγμα, μπορεί, το προσχολικής ηλικίας παιδί σας, να έχει την πνευματική ικανότητα να μετρηθεί μόνο του, αλλά η έλλειψη λεπτών κινητικών ικανοτήτων να μην του επιτρέπει να το καταφέρει. Ωστόσο, ακόμη και ένα μικρότερο παιδί μπορεί να ενθαρρύνεται να αναλαμβάνει κομμάτια της φροντίδας του διαβήτη του, από την ανάγνωση των ενδείξεων των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα κατά τη μέτρηση, την επιλογή της ένεσης ή το σημείο λήψης του αίματος.
Παρακάτω αναφέρονται μερικά βασικά στοιχεία ικανότητας διαχείρισης διαβήτη, καθώς και οι γενικές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το πότε το παιδί σας μπορεί να είναι έτοιμο να τις λάβει υπόψη του:
Αυτό-εξέταση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Παιδιά ηλικίας περίπου μεταξύ των 5 και 7 ετών, μπορεί να αρχίσουν να εκφράζουν ενδιαφέρον για τις μετρήσεις των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τους γονείς να μην αναθέσουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, με την προϋπόθεση ότι η μέθοδος μέτρησης που χρησιμοποιούν τα παιδιά είναι σωστή.
Κατά την ηλικία των 8 ετών, τα περισσότερα παιδιά θα πρέπει να κατέχουν τον τρόπο αυτό-εξέτασής τους (με εξαίρεση τα νεοδιαγνωσθέντα). Οι γονείς θα πρέπει να υπενθυμίζουν στα παιδιά να μετριούνται τις σωστές ώρες και θα πρέπει να τα βοηθούν στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων της μέτρησης.
Καταμέτρηση υδατανθράκων. Παιδιά μεταξύ 7 και 9 ετών μπορούν να αρχίσουν να αναρωτιούνται για τους υδατάνθρακες και να συμμετέχουν στην απλή καταμέτρηση υδατανθράκων. Τα συστήματα που χρησιμοποιούν οπτικά βοηθήματα, όπως εκπαιδευτικές καρτέλες και μαγνήτες ψυγείου μπορεί να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει την καταμέτρηση, νωρίτερα.
Λήψη ινσουλίνης. Τα περισσότερα παιδιά μεταξύ των ηλικιών 8 και 12 θα πρέπει να είναι σε θέση να χορηγούν τις ενέσεις τους. Οι γονείς θα πρέπει να επιβλέπουν τον υπολογισμό της δόσης και το γέμισμα της ινσουλίνης και να μην αναλαμβάνουν οι ίδιοι να το κάνουν, γιατί αυτό θα βοηθήσει το παιδί να οικοδομήσει τις δεξιότητες και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να αναλάβει τη φροντίδα αυτή μόνιμα. Το ίδιο ισχύει και για τη θεραπεία με αντλία ινσουλίνης.
