Μια νέα μορφή των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων θα μπορεί να περάσει στον αμφιβληστροειδή για να αποτρέψει την Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια.
Μια νέα μορφή των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων θα μπορούσε να αποτρέψει την εξασθένηση της όρασης από Διαβήτη, Αλτσχάιμερ και άλλες παθήσεις, σύμφωνα με έρευνα.
Στα υγιή μάτια το ωμέγα-3 λιπαρό οξύ εικοσιδιεξαενοϊκό οξύ (DHA) συγκεντρώνεται στον αμφιβληστροειδή. Η ανεπάρκειά του σχετίζεται με απώλεια όρασης. Τα άτομα με Αλτσχάιμερ, Διαβήτη, μελαγχρωστική αμφιβληστροειδίτιδα και ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας έχουν συχνά ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα DHA στον αμφιβληστροειδή και ως αποτέλεσμα βλάβες της όρασης.
Ενώ η ενίσχυση του DHA μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή τέτοιων μειώσεων, η αύξηση της περιεκτικότητάς του στον αμφιβληστροειδή ήταν πρόκληση με τα διαθέσιμα συμπληρώματα. Το DHA βρίσκεται σε κάψουλες ιχθυελαίου και άλλα συμπληρώματα, συνήθως σε μια μορφή που ονομάζεται τριακυλογλυκερόλη (TAG) DHA. Αν και το TAG-DHA έχει οφέλη σε άλλα μέρη του σώματος, δεν φτάνει όμως στα μάτια επειδή δεν μπορεί να ταξιδέψει από το αίμα στον αμφιβληστροειδή.
Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα λυσοφωσφολιπιδική μορφή του DHA (LPC-DHA) που μπορεί να περάσει στον αμφιβληστροειδή του ματιού για να αποτρέψει την εξασθένηση της όρασης. Σε μελέτες σε ποντίκια, το LPC-DHA αύξησε κατά 96% το DHA στον αμφιβληστροειδή και μείωσε τα προβλήματα των ματιών που σχετίζονται με διαδικασίες που μοιάζουν με το Αλτσχάιμερ.
Την έρευνα παρουσίασε η επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, Νταβαμάνι Σουγκασίνι, στο «Discover BMB», την ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας στο Σιάτλ.
Τι είναι η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια
Είναι μία πολύ σοβαρή επιπλοκή του Διαβήτη που προσβάλλει τον οφθαλμό και πιο συγκεκριμένα τον αμφιβληστροειδή. Μπορεί να καταλήξει σε τύφλωση και οφείλεται στην επίδραση της παρατεταμένης υπεργλυκαιμίας στον αμφιβληστροειδή. Η αύξηση της γλυκόζης, αυξάνει τις μεταβολικές ανάγκες σε οξυγόνο του αμφιβληστροειδή, το οποίο οδηγεί σε σχετική τοπική ισχαιμία και εν συνεχεία σε ανάπτυξη νεοαγγείων γιά να αντιμετωπιστεί η τοπική ισχαιμία. Τα νέα αγγεία που σχηματίζονται όμως δεν είναι φυσιολογικά, αλλά έχουν εύθρυπτα τοιχώματα. Η πιθανότητα εκδήλωσης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας αυξάνεται με τη χρονική διάρκεια του διαβήτη, όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πάσχει κάποιος από διαβήτη τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα έχει να εκδηλώσει τη νόσο. Σε αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι ο διαβήτης μπορεί να προυπήρχε ακόμη και πολλά χρόνια πριν διαγνωστεί. Σε ασθενείς νεότερους των 30 ετών, η πιθανότητα να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι 50% στα πρώτα 10 χρόνια , ενώ μετά τα 30 χρόνια η πιθανότητα αγγίζει το 90%. Είναι πιθανότερο να παρουσιαστεί σε ασθενείς που δε ρυθμίζουν καλά το διαβήτη τους. Αφορά όλους του διαβητικούς ασθενείς είτε είναι ινσουλίνο-εξαρτώμενοι (Τύπος 1) νεαροί σε ηλικία, είτε είναι μη ινσουλίνο-εξαρτώμενοι (Τύπος 2). Σε αρχικά στάδια προκαλεί ήπια ή καθόλου συμπτώματα αλλά η τελική κατάληξη συχνά είναι η νομική τύφλωση. Οι περισσότερες περιπτώσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με τη σωστή ρύθμιση της γλυκόζης.
