Νέα Υόρκη
Εξελίσσοντας ένα βήμα πιο πολύ τις τεχνητές συσκευές που υποκαθιστούν την λειτουργία του παγκρέατος, αμερικανοί ερευνητές παρουσίασαν στην 73η Επιστημονική Συνάντηση της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας, μια αντλία ινσουλίνης που μπορεί να προγραμματιστεί ώστε να σταματά να λειτουργεί προσωρινά όταν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα πέφτουν απότομα, αντιμετωπίζοντας έτσι τη διάρκεια και συχνότητα της νυχτερινής υπογλυκαιμίας.
Το τεχνητό αυτό πάγκρεας, που περιλαμβάνει αντλία ινσουλίνης, λογισμικό πρόγραμμα και αισθητήρες που καταγράφουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα σε διαρκή βάση, μείωσαν την συχνότητα της νυχτερινής υπογλυκαιμίας κατά 32% και τη διάρκεια και σοβαρότητά της κατά 38%, διακόπτοντας την παροχή ινσουλίνης για δύο ώρες όταν τα επίπεδα της γλυκόζης έφταναν σε ένα προκαθορισμένο όριο (συνήθως 70 mg/dL).
Αν και η αντλία ινσουλίνης σταματά αυτόματα, μπορεί επίσης να ελεγχθεί και από τον ίδιο τον ασθενή, εάν παραδείγματος χάρη ξυπνήσει και θέλει να πιει λίγο χυμό για να ανεβάσει τα επίπεδα της γλυκόζης, αντί να περιμένει δύο ώρες για να επιτρέψει η γλυκόζη σε φυσιολογικά επίπεδα. Αν πάλι ο χρήστης δεν ξυπνήσει κατά την διάρκεια ενός επεισοδίου υπογλυκαιμίας, τότε το σύστημα παροχής ινσουλίνης ρυθμίζεται αυτόματα μετά από δύο ώρες.
Η τροποποιημένη αυτή συσκευή βασίστηκε στο σύστημα MiniMed 530 G, της εταιρείας Medtronic και έχει ήδη υποβληθεί φάκελος για την έγκρισης της εμπορικής κυκλοφορίας της στον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA). Επίσης, την επιπρόσθετη αυτή λειτουργία διαθέτει και το σύστημα MiniMed Veo System.
Η υπογλυκαιμία είναι ένα μείζον πρόβλημα στην διαχείριση του διαβήτη αφού μπορεί να προκαλέσει εκτός από απώλεια αισθήσεων και κρίσεις, μέχρι και τον θάνατο. Η νυχτερινή υπογλυκαιμία είναι συχνό πρόβλημα των πασχόντων από διαβήτη τύπου Ι, και πηγή ανησυχίας των μελών των οικογενειών και των φροντιστών τους.
Ο Δρ Ριτς Μπεργκενσταλ, εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Διαβήτη στη Μινεσότα και επικεφαλής της μελέτης ASPIRE (Automation to Simulate Pancreatic Insulin Response) με τυχαία επιλογή χώρισε 247 πάσχοντες από διαβήτη τύπου Ι σε δύο ομάδες για τρεις μήνες. Η πρώτη ομάδα των 121 ασθενών φόρεσε την τροποποιημένη συσκευή (με τον αισθητήρα, την αντλία ινσουλίνης και το σημείο αναφοράς γλυκόζης), ενώ η δεύτερη ομάδα των 126 ατόμων μια κλασσική αντλία ινσουλίνης.
Με την χρήση της τροποποιημένης συσκευής οι ερευνητές κατάφεραν να μειώσουν αποτελεσματικά την υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια της νύχτας χωρίς επιδείνωση των επιπέδων της A1C, ελαχιστοποιώντας έτσι τους πιθανούς κινδύνους από τα πολύ χαμηλά επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα και διατηρώντας καλό γλυκαιμικό έλεγχο.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε ότι σύντομα θα είμαστε σε θέση να προσφέρουμε στους πάσχοντες από διαβήτη ένα πλήρως αυτοματοποιημένο τεχνητό πάγκρεας. Επόμενος στόχος μας είναι να εξελίξουμε περαιτέρω το σύστημα διακοπής και επανέναρξης της παροχής ινσουλίνης για την πρόληψη της υπογλυκαιμίας, και ο προγραμματισμός της αντλίας ώστε να προσθέτει με ασφάλεια επιπλέον ινσουλίνη όταν η γλυκόζη είναι σε υψηλά επίπεδα», εξηγεί ο Δρ Μπεργκενσταλ.
Τελικός στόχος των επιστημόνων είναι να ρυθμίσουν την αντλία ώστε να μπορεί να προσαρμόζει μόνη της την παροχή ινσουλίνης καθώς και άλλες ορμόνες για την έλεγχο της γλυκόζης καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου, περιλαμβανομένων και των διαστημάτων του φαγητού και της σωματικής άσκησης.
