Προηγούμενες έρευνες για τον διαβήτη έχουν δείξει ότι η καθιστική ζωή (πολλές ώρες σε καναπέ ή καρέκλα, πολλές ώρες σε τηλεόραση ή υπολογιστή κλπ) έχει αρνητικά μεταβολικά αποτελέσματα στην υγεία και κατ’ επέκταση στην πιθανότητα εκδήλωσης της νόσου.
Αλλά λίγες μελέτες μεγάλης κλίμακας έχουν γίνει για να μετρηθεί αντικειμενικά η επίπτωση της καθιστικής ζωής με την αύξηση του κινδύνου που έχει ο διαβήτης, ειδικά ο διαβήτης τύπου-2.
Έτσι, σε νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Diabetologia, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν στοιχεία από μια άλλη μεγάλη μελέτη με την ονομασία The Maastricht Study, για να εξάγουν πιο ασφαλή συμπεράσματα. Πρόκειται για μια εκτεταμένη έρευνα, που εστιάζει στην αιτιολογία του διαβήτη τύπου-2. Συγκεκριμένα, διερευνά πιθανές συσχετίσεις μεταξύ της συνολικής διάρκειας που ένα άτομο παραμένει απραγές/αδρανές μέσα στην ημέρα (καθιστική ζωή) και πώς αυτό επιδρά στον τρόπο που ο οργανισμός του μεταβολίζει την γλυκόζη και αυξάνει τις πιθανότητες να αναπτύξει το άτομο μεταβολικό σύνδρομο.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις πάνω από 2.000 ατόμων (52% άνδρες και μέση ηλικία στα 60 έτη) και μέσα από ειδικές μεθόδους και διαδικασίες, προσδιόρισαν το κατά πόσον είχαν μεταβολικό σύνδρομο ή/και ήταν στα πρόθυρα διαβήτη, ή είχαν ήδη διαβήτη κλπ. Για τον προσδιορισμό του μεταβολικού συνδρόμου, οι ερευνητές μέτρησαν την περίμετρο της μέσης, τα επίπεδα της HDL-χοληστερόλης, τα επίπεδα της γλυκόζης νηστείας, την αρτηριακή πίεση και το αν οι συμμετέχοντες ακολουθούσαν κάποια φαρμακευτική αγωγή. Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης και άλλους παράγοντες υγείας, όπως το κάπνισμα, την κατανάλωση αλκοόλ και τυχόν κινητικές δυσκολίες.
Εν συνεχεία, μέσα από ειδικές συσκευές που φορούσαν οι συμμετέχοντες στην καθημερινότητά τους, οι επιστήμονες μπόρεσαν να υπολογίσουν το πόσες ώρες την ημέρα οι συμμετέχοντες παρέμεναν αδρανείς (καθιστοί ή ξαπλωμένοι), αν ήταν όρθιοι, ή αν περπατούσαν κ.α.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 56% των συμμετεχόντων είχε φυσιολογικό μεταβολισμό της γλυκόζης, το 15% είχε διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης και συνολικά 714 άτομα είχαν διαβήτη τύπου-2. Οι συμμετέχοντες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου-2 είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι ενεργοί καπνιστές, λιγότερο πιθανό να καταναλώνουν πολύ αλκοόλ, δεν κινούνταν πολύ και είχαν υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) σε σύγκριση με εκείνους με μειωμένο ή φυσιολογικό μεταβολισμό της γλυκόζης.
Διαβήτης και καθιστική ζωή
Συνολικά, οι διαβητικοί είχαν τον μεγαλύτερο χρόνο αδράνειας μέσα στην ημέρα (καθιστική ζωή), έως και 26 ακόμη λεπτά την ημέρα περισσότερο από τους άλλους συμμετέχοντες. Και οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι ο κίνδυνος για διαβήτη αυξήθηκε κατά 22% για κάθε επιπλέον ώρα που οι συμμετέχοντες παρέμεναν αδρανείς!
Οι περισσότερες ώρες αδράνειας συνδέθηκαν επίσης με 1,13 φορές αυξημένες πιθανότητες για ένα έως δύο κριτήρια μεταβολικού συνδρόμου και 1,39 αυξημένες πιθανότητες για τρία έως πέντε κριτήρια μεταβολικού συνδρόμου, ανεξάρτητα από το αν οι συμμετέχοντες ασκούνταν ή όχι. Δηλαδή ο κίνδυνος αυξανόταν απλά και μόνο από το πόσες ώρες παρέμεναν αδρανείς μέσα στην ημέρα, ανεξάρτητα από το αν κάποιες άλλες ώρες ασκούνταν.
Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι η έμφαση στην άσκηση δεν είναι επαρκής για την πρόληψη και τη θεραπεία του διαβήτη. Αντ’ αυτού, είναι καλύτερο να γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι ότι ο κίνδυνος διαβήτη αυξάνεται με κάθε ώρα που περνούν αδρανείς μέσα στην ημέρα.
Πηγή: http://www.iatropedia.gr
