31 Μαρτίου, 2016 – Νέα έρευνα που συμπεριλαμβάνει σχεδόν μισό εκατομμύριο ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, αποκαλύπτει πως υπάρχουν πλεονεκτήματα, αλλά και μειονεκτήματα σε οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή που συνταγογραφείται για τη νόσο.
Στη Βρετανική έρευνα, οι ερευνητές μελέτησαν τα αποτελέσματα μιας μεγάλης βάσης δεδομένων, περίπου 470.000 ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2, που παρακολουθήθηκαν μεταξύ 2007 και 2015.
Η Julia Hippisley-Cox και η Carol Coupland, του πανεπιστημίου του Νότινγκχαμ, επιχείρησαν να αναλύσουν τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ διαφόρων διαβητικών φαρμάκων. Έλαβαν υπόψιν παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, η οικονομική κατάσταση και το διάστημα που μεσολάβησε από τη διάγνωση της νόσου.
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν, επίσης, σε πέντε σημαντικά αποτελέσματα που συνδέονται με τον διαβήτη: την τύφλωση, τον ακρωτηριασμό, τη σοβαρή βλάβη στα νεφρά και το υψηλό ή χαμηλό σάκχαρο.
Η αναφορά της 30ης Μαρτίου στο BMJ, αποκαλύπτει πως όταν μια συγκεκριμένη κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται γλιταζόνες, συνταγογραφήθηκε παράλληλα με την τυπική φαρμακευτική αγωγή μετφορμίνης, ο κίνδυνος βλάβης στα νεφρά ήταν μεγαλύτερος από αυτόν που υπάρχει μόνο με την μετφορμίνη.
Το ίδιο ισχύει και για μια άλλη κατηγορία φαρμάκων, τις γλιπτίνες, όταν αυτές συνδυάζονταν με μετφορμίνη.
Παρόλα αυτά, υπήρχαν και οι θετικές πλευρές σε αυτούς τους συνδυασμούς φαρμάκων. Οι άνθρωποι που έκανα χρήση γλιπτίνης ή γλιταζόνης μαζί με μετφορμίνη είχαν «σημαντικά χαμηλότερο» κίνδυνο για υψηλό σάκχαρο απ’ ότι είχαν όσοι έκαναν χρήση μόνο μετφορμίνης.
Η έρευνα έψαξε και την «τριπλή» θεραπεία, δηλαδή ασθενείς που έπαιρναν μετφορμίνη, γλυπτίνη ή γλιταζόνη και σουλφονυλουρία, έναν άλλο τύπο διαβητικού φαρμάκου. Ο συνδυασμός αυτός συνδέθηκε με «σημαντικά υψηλότερες» πιθανότητες επικίνδυνων επεισοδίων υπογλυκαιμίας συγκριτικά με τους ανθρώπους που έκανα χρήση μόνο μετφορμίνης. Από την άλλη πλευρά, οι ασθενείς με την τριπλή θεραπεία είχαν μειωμένο κίνδυνο τύφλωσης που σχετίζεται με τον διαβήτη.
«Υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας για τον διαβήτη – οι θεραπείες αυτές έχουν το προνόμιο να ρίχνουν το σάκχαρο, αλλά από την άλλη έχουν και κινδύνους» λέει ο Δρ. Robert Courgi, ενδοκρινολόγος στο Northwell Health’s Southside Hospital της Νέας Υόρκης.
Οι κατευθυντήριες οδηγίες, τυπικά έχουν στη λίστα τη μετφορμίνη ως θεραπεία πρώτης γραμμής ενάντια στον διαβήτη τύπου 2, αλλά ενδέχεται να χρειαστούν κι άλλα φάρμακα. «Τελικά, ο γιατρός και ο ασθενής πρέπει να δουλέψουν μαζί για να βρουν την καλύτερη δυνατή θεραπεία» λέει ο Courgi.
O Δρ Gerald Bernstein, που συντονίζει το διαβητικό πρόγραμμα Friedman στο νοσοκομείο Lenox Hill της Νέας Υόρκης, πιστεύει πως το πεδίο θεραπείας και φροντίδας του διαβήτη συνεχώς εξελίσσεται.
«Η διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 ήταν σαν ένα παιχνίδι πινγκ πονγκ – δίνεις ένα χάπι και πέφτει το σάκχαρο» λέει. Ωστόσο, «τα τελευταία 75 χρόνια έχουμε μάθει πως πρόκειται περισσότερο για μια ομαδική δουλειά, καθώς η διαδικασία του να ρίξεις το σάκχαρο με ασφάλεια είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο πιστεύαμε παλιότερα. Ο στόχος της θεραπεία για όλους τους διαβητικούς είναι να αποφευχθούν οι επιπλοκές και να έχουν υψηλή ποιότητα ζωής»
«Διαφορετικά φάρμακα έχουν διαφορετικούς στόχους και διαφορετικά αποτελέσματα» λέει ο Bernstein, και «η τέχνη της θεραπεία σήμερα λαμβάνει υπόψιν για την επιλογή των φαρμάκων την ηλικία, το βάρος και την δραστηριότητα του ασθενή».
GlykouliGr
Πηγή: https://www.nlm.nih.gov
