Ο διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από ανώμαλο μεταβολισμό του σακχάρου των λιπών και των πρωτεϊνών, όλων των βασικών δηλαδή υλικών που χρησιμοποιεί ο οργανισμός στην δομή και στις καύσεις του. Αυτή η υφιστάμενη γενικευμένη διαταραχή του μεταβολισμού προκαλεί υπεργλυκαιμία και βλάβες σε αρκετούς ιστούς του σώματος. Η περιοχή της κοιλιάς είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στις βλαπτικές επιδράσεις της διαταραχής.
Τα συνήθη συμπτώματα από την κοιλιά είναι το φούσκωμα, οι διαταραχές κενώσεων, η ναυτία, οι διαταραχές στην ούρηση, οι διαταραχές στην σεξουαλική λειτουργία. Ο κίνδυνος των χρόνιων επιπλοκών αυξάνεται σε συνάρτηση με την διάρκεια της υπεργλυκαιμίας και τον βαθμό της κακής ρύθμισης. Στην πλειοψηφία των ατόμων εκδηλώνονται μετά την πρώτη δεκαετία της υπεργλυκαιμίας. Στην ιατρική πράξη, επειδή ο διαβήτης συχνά εμφανίζει μακρά περίοδο χωρίς συμπτώματα και ο παθολογικός προληπτικός έλεγχος συχνά αμελείται στην Ελλάδα, τα παθολογικά συμπτώματα από την κοιλιά είναι ήδη εγκατεστημένα τη στιγμή της διάγνωσης του διαβήτη, σε αρκετούς ασθενείς.
Οι ακριβείς μηχανισμοί ανάπτυξης των επιπλοκών στον διαβήτη διερευνώνται συνεχώς. Ο ανώμαλος μεταβολισμός του σακχάρου οδηγεί σε δυσλειτουργία οργάνων, αγγειοπάθεια και αυτόνομη νευροπάθεια μέσω ποικίλων παθοφυσιολογικών μηχανισμών, όπως είναι η αύξηση των τελικών προϊόντων προχωρημένης γλυκοζυλίωσης, η ενεργοποίηση του μεταβολισμού της γλυκόζης μέσω της οδού της σορβιτόλης, η αύξηση παραγωγής διακυκλογλυκερόλης, η προαγωγή της εισόδου υποστρώματος στην οδό των εξοζαμινών, η αύξηση της τοπικής συγκέντρωσης αυξητικών παραγόντων. Οι παθοφυσιολογικές αυτές αλλοιώσεις προκαλούν ενδοθηλιακή και κυτταρική δυσλειτουργία, αλλοιώσεις στην λειτουργία ενδοκυττάριων πρωτεϊνών, επιτάχυνση της αθηρωμάτωσης.
Τα κύρια παθολογικά προβλήματα, που εκδηλώνονται λόγω ανάπτυξης των παθοφυσιολογικών αυτών αλλοιώσεων στην περιοχή της κοιλιάς είναι:
1. Η διαβητική γαστροπάρεση
Πρόκειται για καθυστερημένη γαστρική κένωση. Τα συμπτώματα είναι φούσκωμα, ναυτία, έμετος.
2. Οι διαταραχές κενώσεων
Διάρροια, ακόμη και κατά τη νύχτα και επεισόδια δυσκοιλιότητας είναι συνήθη στον διαβητικό.
3. Οι διαταραχές από το ουροποιογεννητικό σύστημα
Περιλαμβάνει διαταραχές στην ουροδόχο κύστη, το νεφρό και διαταραχές στη σεξουαλική λειτουργία.
Οι διαταραχές στην ουροδόχο κύστη εκδηλώνονται με αδυναμία πλήρους κένωσης, ανάπτυξη πύου στα ούρα και ουρολοιμώξεων. Συμπτώματα όπως συχνουρία, δυσουρία, κοιλιακός πόνος μπορεί να εμφανιστούν. Η διαβητική νεφροπάθεια είναι η πρώτη αιτία τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας και μία από τις κύριες αιτίες νοσηρότητας στον διαβήτη. Προοδευτικά αναπτύσσεται παθολογική έκκριση λευκωματίνης στα ούρα. Η κατάσταση οδηγεί σε αιμοκάθαρση ορισμένους ασθενείς. Το νεφρό γίνεται ιδιαίτερα ευαίσθητο σε φάρμακα και τοξικές ουσίες.
Οι διαταραχές στη σεξουαλική λειτουργία εκδηλώνονται με αδυναμία ικανοποιητικής στύσης και εκδηλώσεις παλίνδρομης εκσπερμάτισης στον άνδρα, ξηρότητα κόλπου και πόνου κατά τη συνουσία στην γυναίκα.
Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τις διαταραχές αυτές. Η άριστη αποκατάσταση της υπεργλυκαιμίας με σωστή αντιδιαβητική αγωγή είναι επίσης απαραίτητη.
Πηγή : http://anastasiamoschovaki1.blogspot.gr/
