Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η διαχείριση του διαβήτη είναι μια δραστηριότητα πλήρους απασχόλησης. Ο διαβήτης δεν φεύγει και δεν κάνει διάλειμμα. Ίσως δεν έχετε διαβήτη, αλλά έχετε ένα μέλος της οικογένειας, έναν σύντροφο, έναν φίλο που πάσχει από αυτή τη δύσκολη νόσο και κατά πάσα πιθανότητα θέλετε να τον βοηθήσετε, αλλά δεν γνωρίζετε πώς.
Συναντήσαμε ένα γλυκύτατο ζευγάρι, τον Κωνσταντίνο και την Εύη, για να μας πουν πως είναι να “συζείς” ουσιαστικά μαζί με τον διαβήτη στο σπίτι, καθώς πρέπει να τον υπολογίζεις σχεδόν σε ότι κάνεις καθημερινά.
Ο Κωνσταντίνος είναι 25 ετών και η σύντροφός του έχει διαβήτη εδώ και 12 χρόνια. Μαζί είναι περίπου 7 χρόνια και πολύ χαρούμενοι! Προσπαθεί από την αρχή της σχέσης τους, να τη βοηθάει όσο μπορεί με τη διαχείριση του διαβήτη της και πολλές φορές της θυμίζει να κάνει μονάδες γιατί το ξεχνάει!
Παρασκευή μεσημέρι, καθίσαμε σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας παραγγείλαμε τους καφέδες μας (φυσικά με ζαχαρίνη!) και πιάσαμε αμέσως την κουβέντα. Ήθελα να ρωτήσω πολλά και ήταν πρόθυμος να απαντήσει σε όλα!
Κωνσταντίνε πες μου λίγα λόγια για εσένα. Εγώ σε γνωρίζω χρόνια λόγω της Εύης, αλλά να σε μάθουν λίγο και οι υπόλοιποι!
Ωραία λοιπόν, με λένε Κωνσταντίνο και μένω στο κέντρο της Αθήνας. Εργάζομαι σε εταιρεία με εγκαταστάσεις και είμαι με την Εύη σχεδόν 7 χρόνια! Την βλέπω κάθε μέρα που δυσκολεύεται λίγο με τον διαβήτη της και ήθελα να δώσω αυτή τη συνέντευξη για να πω πως βλέπω τα πράγματα με την δική μου οπτική.
Πως γνωριστήκατε?
Ήμασταν στην ίδια τάξη στο σχολείο, στο λύκειο.
Πως έμαθες ότι έχει διαβήτη η κοπέλα σου?
Δεν χρειάστηκε ποτέ να μου το πει, το ήξερα γιατί όπως σου είπα ήμασταν στην ίδια τάξη. Όλοι το ξέραμε! Άλλωστε δεν είναι άνθρωπος που το κρύβει ούτε το έχει κρύψει ποτέ από κανέναν. Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να νιώθεις ενοχές ή τύψεις. Δεν φταις σε κάτι, απλά συμβαίνει. Σου χτυπάει την πόρτα μια μέρα, μπαίνει στο σπίτι σου και δεν φεύγει ποτέ.
Πως αντέδρασες?
Δεν αντέδρασα να σου πω την αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι έχουν προβλήματα υγείας στη ζωή τους. Άλλοι σοβαρά άλλοι πιο ελαφριά στη διαχείριση. Άλλωστε προέρχομαι από ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου οι περισσότεροι θείοι και θείες μου έχουν διαβήτη, οπότε γνώριζα μέσες-άκρες πέρι τίνος πρόκειται!
Έψαξες να μάθεις πληροφορίες για τον διαβήτη?
Ναι, φυσικά! Έψαξα στο ίντερνετ για πληροφορίες περισσότερο για το τι είναι και πως το αντιμετωπίζεις. Δεν ήθελα να την ρωτήσω κατευθείαν, ήθελα να φανεί ότι ξέρω! Αργότερα βέβαια μου εξήγησε και εκείνη πιο συγκεκριμένα πράγματα, για παράδειγμα πως αντιμετωπίζεις μια υπογλυκαιμία ή μια υπεργλυκαιμία, κάτι που δεν ήξερα! Τώρα ξέρω!
Έχεις βρει μπροστά σου δυσκολίες στην αντιμετώπιση?
Αρκετές αλλά η πιο χαρακτηριστική που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν πριν 2 – 3 χρόνια όταν η Εύη έκανε ένα διάλειμμα από την αντλία, είχαμε το κλασσικό σχήμα Lantus με Novorapid. Ένα βράδυ μπερδεύτηκε και αντί να κάνει 30 μονάδες Lantus έκανε Novorapid και το κατάλαβε στην τελευταία μονάδα που γύρισε να κοιτάξει το χέρι της όταν θα έβγαζε το στυλό. Καταλαβαίνεις ότι με 130 σάκχαρο και 30 μονάδες γρήγορη και μια ληγμένη γλυκαγόνη δεν είχαμε χρόνο να σκεφτούμε. Πήραμε ασθενοφόρο και σε 25 λεπτά ήμασταν στο εφημερεύον νοσοκομείο με ορούς γλυκά και όλη την οικογένεια μαζεμένη! Ο ειδικευόμενος που πετύχαμε πρέπει να ήταν η 1η του εφημερία και όταν του εξηγούσε η Εύη ότι η ενδοφλέβια γλυκόζη που της δίνει κάθε μισή ώρα δεν φτάνει και πέφτει σε υπογλυκαιμία αυτός αγχωνόταν και προσπαθούσε να εξηγήσει ότι δεν πρέπει να αγχώνεται! Σιγά! Για την Εύη μιλάμε που ζει για να αγχώνεται! Με τα πολλά πήγα στο κυλικείο και αγόρασα αυτά τα απαίσια νοσοκομειακά κοκ τα οποία έφαγε με το ζόρι! Όταν ηρέμησε λίγο την πήρε ο ύπνος. Δεν θα κρύψω ότι φοβήθηκα πολύ εκείνη τη νύχτα ακόμη και για θάνατο…το σάκχαρό της για πολύ ώρα δεν ανέβαινε πάνω από 50 και φαινόταν ότι είχε εξαντληθεί αρκετά. Ευτυχώς τέλος καλό όλα καλά. Το πρωί φύγαμε και από τότε δεν την ξαναέβγαλε την αντλία της!
Πως τα πας με τις αλλαγές διάθεσης λόγω των υψηλών ή χαμηλών τιμών?
Μετά από τόσα χρόνια το έχω συνηθίσει. Στην αρχή δεν το καταλάβαινα και καμιά φορά παρεξηγούμουν λίγο. Μετά από τόσα χρόνια πρέπει να καταλαβαίνεις πότε σε βρίζει γιατί φταις και πότε σε βρίζει γιατί έχει ψηλό! Χαχα!
Την βοηθάς με την διαχείριση?
Όσο μπορώ και αφήνει τη βοηθάω! Είναι πολύ ανεξάρτητος άνθρωπος και δεν ζητάει σχεδόν ποτέ βοήθεια.
Τι κάνεις δηλαδή που θεωρείται βοήθεια για εκείνη?
Της θυμίζω να κάνει ινσουλίνη μετά το φαγητό ή να κάνει μέτρηση! Καμιά φορά τα ξεχνάει και χτυπάει 300αρια!
Η οικογένεια σου πως το αντιμετώπισε όταν το έμαθε?
Φυσιολογικά, δεν είχαν θέμα, σαν να είναι κάτι φυσιολογικό. Έχουμε αρκετά περιστατικά με διαβήτη στην οικογένεια όπως προανέφερα και γνωρίζουμε την ασθένεια! Η μαμά μου ως κλασσική Ελληνίδα μάνα ανησυχεί για τις υπογλυκαιμίες και έχει γεμίσει τα ντουλάπια μας χυμούς και καραμέλες για να υπάρχουν πάντα στη διάθεση της Εύης και να μην καταναλώνει τα δικά της όταν είναι σπίτι μας!
Ποιο είναι το πιο αστείο περιστατικό που σας έχει συμβεί σε σχέση με τον διαβήτη?
Λοιπόν η Εύη λατρεύει τα ποπ κορν! Σάββατο βράδυ που λες πήγαμε για ταινία, και είχε ξεχάσει να πάρει τις ταινίες του μετρητή της και στην αντλία της είχε λίγες μονάδες της έφταναν όμως μέχρι να γυρίσει στο σπίτι! Είχε τσαντιστεί τόσο πολύ γιατί ήταν η ελεύθερη μέρα από την διατροφή που έκανε και είχε λιγουρευτεί πολύ και η ταινία ξεκινούσε και δεν προλαβαίναμε να γυρίσουμε! Ένα πράγμα θα σου πω, κανένας δεν έφαγε ποπ κορν εκείνο το βράδυ! Μόνο αναψυκτικό χωρίς ζάχαρη για συμπαράσταση.
Τι έχεις να πεις για την όλη εμπειρία σου με τον διαβήτη;
Τον διαβήτη τον ζω καθημερινά και παλεύω επίσης καθημερινά για την καλή ρύθμισή του. Έχω να πω ότι όλοι άνθρωποι χωρίς διαβήτη που το βιώνουμε αγχωνόμαστε το ίδιο με εσάς και αγωνιούμε πολύ για τη ζωή σας και την υγεία σας. Θα ήθελα να ταλαιπωρείστε λιγότερο και να είστε περισσότερο χαλαροί. Μακάρι όλα να ήταν πιο εύκολα για εσάς, να μην είχατε όλη αυτή τη γραφειοκρατία που σας κυνηγάει μαζί με όλα αυτά που έχετε να σκεφτείτε και να κάνετε μέσα στη μέρα. Κάποιες φορές σας ζηλεύω για την ικανότητα οργάνωσης που διαθέτετε και το πως προσπαθείτε να τα προλάβετε όλα! Τέλος θα ήθελα να πω πως δεν πιστεύω ότι είναι τρόπος ζωής, ειλικρινά! Τρόπος ζωής για μένα είναι να πηγαίνεις στο γυμναστήριο ή να τρως υγιεινά, όχι να σε βλέπω να τρυπιέσαι όλη μέρα, να αγωνιάς για την τιμή της γλυκόζης πάνω από τον μετρητή και να έχεις να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό που σε πολεμάει.
Τι ευχή θα έδινε στους ανθρώπους με διαβήτη και στους οικείους τους.
Μα τι άλλο από το να βρεθεί επιτέλους η θεραπεία και να ξεγνοιάσετε! Να τρώτε ότι σας αρέσει χωρίς να ανεβαίνει το σάκχαρο και ο δείκτης της ζυγαριάς και φυσικά καλή ρύθμιση!
