Η ηθοποιός και ακτιβίστρια Μαίρη Τάιλερ Μουρ, έφυγε από κοντά μας πριν λίγες μέρες, στην ηλικία των 80 ετών. Δεν ανακοινώθηκε η αιτία θανάτου, ωστόσο η Μουρ μιλούσε δημόσια για πολλά χρόνια για τη μάχη της με τον διαβήτη τύπου 1, με τον οποίο διαγνώστηκε στην ηλικία των 33 ετών.
Η Μουρ υπήρξε μια μεγάλη ηθοποιός, παραγωγός, ακτιβίστρια και υπερασπίστρια του Juvenile Diabetes Research Foundation, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος της ζωής της στην έρευνα για τον διαβήτη τύπου 1.
Για περισσότερα από 30 χρόνια, οι δράσεις της Μουρ είχαν ως στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τον διαβήτη τύπου 1, ενώ παράλληλα κατάφερε να συγκεντρώσει εκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσει την έρευνα που θα οδηγούσε μια μέρα στη θεραπεία.
Σύμφωνα με το περιοδικό των Διεθνών Ινστιτούτων Υγείας Medline Plus, η Μουρ έκανε συχνές επισκέψεις στο κογκρέσο και συγκέντρωσε το αστρονομικό ποσό του 1 δις δολαρίων για να χρηματοδοτήσει τις έρευνες του Juvenile Diabetes Research Foundation.
Η Μαίρη Τάιλερ Μουρ έγινε ακτιβίστρια αφού διαγνώστηκε με τη νόσο η ίδια. Το 1997 δήλωσε στο αρχείο της Αμερικανικής Τηλεόρασης πως ανακάλυψε τον διαβήτη της όταν βρέθηκε στο νοσοκομείο λόγω αποβολής.
«Ενώ τα φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα πρέπει να είναι κάπου μεταξύ 70 και 110», είπε, «τα δικά μου ήταν 750. Όλοι ήταν έκπληκτοι που μπορούσα να στέκομαι όρθια. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω τι προηγήθηκε, η αποβολή ή ο διαβήτης – τι προκάλεσε την εμφάνιση του άλλου».
Αργότερα, δήλωσε πως ήταν ιδιαίτερα δύσπιστη με τη διάγνωση. «Ήμουν μια υγιής και δραστήρια ενήλικος, δεν περίμενα πως κάτι τέτοιο θα μου συνέβαινε», είπε το 2006.
Σε δήλωσή της στο NIH MedlinePlus, η Μουρ είπε πως η μεγάλη προσοχή που έδειξε στη διατροφή και την άσκηση την βοήθησε να αποκτήσει καλύτερο έλεγχο της νόσου. Επίσης συνέβαλε στην έρευνα, που εν μέρει χρηματοδοτήθηκε από το JDRF, ώστε να αναπτυχθεί το επεμβατικό laser που την έσωσε από τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια – μια επιπλοκή του διαβήτη που προκαλεί τύφλωση.
Παραδέχτηκε, ωστόσο, πως το να ζει κανείς με διαβήτη δεν είναι πάντα εύκολο. «Τα εκατομμύρια που υποφέρουν από διαβήτη συνεχίζουν να έρχονται αντιμέτωποι με τις καταστρεπτικές επιπλοκές, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας. Η ινσουλίνη δεν είναι θεραπεία – είναι υποστήριξη και μας βοηθάει να συνεχίσουμε να ζούμε μέχρι να βρεθεί θεραπεία».
Το 2009, η Μουρ είπε στο περιοδικό «People» πως νόμιζε πως θα έπρεπε να «ξαπλώσω σε ανάκλιντρο για το υπόλοιπο της ζωής μου», μετά την αρχική της διάγνωση. Αποδείχτηκε λάθος, όμως, προσθέτοντας πως «υπήρχαν προκλήσεις, αλλά θριάμβευσα». Και με τα χρόνια, απέδειξε πως είναι δυνατόν για τους ανθρώπους με διαβήτη να ζήσουν μια μεγάλη και υγιή ζωή.
GlykouliGr
