Καλοήθης υπερτροφία του προστάτη και διαβήτης

διαβήτης, προστάτης, υπερτροφία

Η καλοήθης υπερτροφία του προστάτη είναι μια πάθηση που προσβάλλει τον προστατικό αδένα των αντρών. Ο προστάτης είναι ένας αδένας που ορίζεται ανάμεσα από την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα. Η ουροδόχος κύστη είναι το όργανο που αποθηκεύει τα ούρα και η ουρήθρα το όργανο με το οποίο τα ούρα αποβάλλονται από το σώμα. Όσο οι άνδρες γηραίνουν, ο προστάτης σταδιακά γίνεται μεγαλύτερος σε μέγεθος και έτσι η ούρηση γίνεται πιο δύσκολα και η ροή των ούρων μειώνεται. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι  στην ηλικία των 50 ετών οι μισοί άνδρες έχουν διογκωμένο υπερτροφικό προστάτη και στην ηλικία των 80 ετών σχεδόν το 98%!
Ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει την λειτουργία της ούρησης και η ένταση των συμπτωμάτων στους διαβητικούς ασθενείς με υπερτροφία του προστάτη είναι μεγαλύτερη απ’ ό,τι στους ασθενείς χωρίς διαβήτη.
Οι πρώτοι που συσχέτισαν τον διαβήτη με την καλοήθη υπερτροφία του προστάτη ήταν οι ιατροί Bourke and Griffin. Παρατήρησαν ότι οι περισσότεροι ασθενείς που υποβάλλονταν σε προστατεκτομή ήταν οι διαβητικοί. Αργότερα οι Ozden και Parson, διαπίστωσαν ότι από τους ασθενείς με υπερτροφία του προστάτη, εκείνοι με τα υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης άνω του 110 είχαν πιο αυξημένο προστατικό όγκο από τους ασθενείς με
χαμηλά επίπεδα γλυκόζης.
Μια πιθανή αιτιολογία για την συσχέτιση αυτή είναι η αύξηση του τόνου των περιφερικών συμπαθητικών νεύρων και εν γένει της δραστηριότητας του αυτόνομου νευρικού συστήματος λόγω της υπερινσουλιναιμίας και η υποξία λόγω μείωσης της παροχής αίματος από διαβητική αγγειακή βλάβη στον προστάτη αδένα. Με απλά λόγια ένας παραμελημένος διαβήτης με κάποια αγγειοπάθεια μπορεί να συμβάλει αρνητικά στην ανάπτυξη υπερτροφίας του προστάτη.
Τα συμπτώματα της υπερτροφίας είναι:

  1. Συχνοουρία
  2. Μείωση της ακτίνας των ούρων
  3. Ούρηση τη νύχτα
  4. Έπιξη για ούρηση ( ανάγκη για άμεση ούρηση χωρίς καθυστέρηση)
  5. Ακράτεια ούρων
  6. Δυσκολία έναρξης ούρησης

Θεραπεία:

  • Συντηρητική

Με φάρμακα όπως η φιναστερίδη, αναστολείς των α-αδρενεργικών υποδοχέων ( π.χ. τεραζοσίνη, η δοξαζοσίνη και η ταμσουλοσίνη) οι οποίοι μειώνουν την αντίσταση κατά την έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη. Η φαρμακευτική αγωγή παρέχει κάποια ανακούφιση από τα συμπτώματα, αλλά πρέπει να λαμβάνεται καθημερινά, είναι ακριβή και εάν η αγωγή διακοπεί η υπερτροφία θα επιστρέψει.

  • Χειρουργική επέμβαση

Εξαρτάται από την βαρύτητα των συμπτωμάτων. Η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται με την διουρηθρική προστατεκτομή (που συνηθίζεται περισσότερο στις μέρες μας) ή με ανοικτή χειρουργική επέμβαση όταν υπάρχουν και άλλες ανωμαλίες. Άλλες τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με το τι κρίνει καλύτερο ο θεράπων ιατρός είναι το LASER, η θερμοπηξία και τοποθέτηση Stent.
Μερικές φορές, εάν τα συμπτώματα είναι ήπια μπορεί να μην δοθεί καμία θεραπεία και πάντα η απόφαση που παίρνει ο ιατρός πρέπει να καλύπτει τα συμφέροντα του διαβητικού ασθενούς.

Total
1
Shares
Σχετικά άρθρα