Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε με τον πολυ καλο μου φίλο και διαβητικό, Δημήτρη Βατζή για μια συνέντευξη με “γλυκό” περιεχόμενο. Ξεκινήσαμε την κουβέντα με αφορμή τις μπύρες και το κατά πόσο ανεβάζουν τα σάκχαρα, συνεχίσαμε με το Freestyle Libre και πόσο τον έχει διευκολύνει και καταλήξαμε σε μια εκ βαθέων συζήτηση για τον διαβήτη και τις συνθήκες στην ελληνική διαβητική κοινότητα!
Γιατί έκανες ινσουλίνη μόλις; Ήξερες ότι η μπύρα ανεβάζει το ζάχαρο, σε αντίθεση με τα περισσότερα αλκοολούχα;
“Για να πω την αλήθεια, είχα 327 και “βάρεσα” ινσουλίνη για να το διορθώσω, δεν ήξερα ότι ανεβάζει η μπύρα μέχρι τώρα που μου το είπες! Νόμιζα ότι το ανεβάζει για λίγο και μετά το ρίχνει όπως όλα τα υπόλοιπα ποτά. Δεν πίνω συχνά αλκοόλ, οπότε να και κάτι καινούριο που έμαθα!”
Ποια είναι η ηλικία σου σήμερα και πότε διαγνώστηκες πρώτα φορά με διαβήτη;
“Είμαι 26 ετών, το διαβήτη τον γνώρισα για πρώτη φορά πριν από 3,5 χρόνια περίπου. 13/1/14 βγήκε η διάγνωση και πραγματικά βρίζω τη μέρα και τη στιγμή εκείνη. Προσπαθώ να το ξεχάσω, αλλά δεν γίνεται, είναι ακόμα φρέσκο στο μυαλό μου“.
Πως το ανακάλυψες;
“2 μέρες πριν τη διάγνωση είχα βγει με φίλους για ένα ποτάκι και ένιωσα να με καίει στο στομάχι, με πείραξε αρκετά. Μόλις γύρισα σπίτι έφαγα ένα πορτοκάλι και έπεσα για ύπνο. Την επόμενη μέρα ένιωθα ένα απίστευτο πόνο και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, αλλά πέρασε. στις 13/1 με έπιασε πάλι ο πόνος και πραγματικά γονάτισα από τον πόνο. Ζήτησα από τους γονείς μου να με πάνε στο νοσοκομείο, όπου περίμενα πολλές ώρες και εκνευριζόμουν. Βγαίνει μια στιγμή ένας γιατρός, ψηλός και με ένα περίεργο ύφος μου λέει “Έχεις ζάχαρο”. Οι δικοί μου τα έχασαν, ο πατέρας μου νόμιζε ότι πεθαίνω, εγώ βέβαια δεν έδωσα σημασία γιατί δεν ήξερα τι είναι ο διαβήτης, παρά μόνο ότι ήξερα από τον παππού μου που έπασχε και εκείνος“.
“Όσο περνούσαν οι μέρες στεναχωριόμουν όλο και περισσότερο, αναρωτιόμουν γιατί έτυχε σε μένα αυτό το πράγμα και ένιωσα ότι άλλαξα γενικά σαν άνθρωπος. Νεύρα, αντίρρηση, κατανάλωση άπειρων γλυκών, αγανάκτηση, πολλά πράγματα άλλαξαν γενικά πάνω μου τότε“.
Περίγραψε μας με λίγα λόγια την πρώτη σου υπογλυκαιμία.
“Η πρώτη μου υπογλυκαιμία ήταν περίπου 2 μήνες μετά τη διάγνωση. Μόλις είχα βγει από τον Ευαγγελισμό, όπου είχα πάει να πάρω το χαρτί του 5% που μου χρειάζεται για το ΤΕΙ και μετά από λίγο κατηφόρησα για το κέντρο. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και άρχισα να τρέμω σαν το ψάρι. Μετράω το ζάχαρο και είχα γύρω στο 35, βουτάω μια πορτοκαλάδα και μια σοκολάτα και φυσικά ανέβηκε στο 300. Άντε να το κατεβάσω πάλι, σκέφτηκα!”
Φοβήθηκες;
“Όχι, πότε δεν φοβάμαι σε υπογλυκαιμίες. Το μόνο που με εκνευρίζει είναι ότι η υπογλυκαιμία και η υπεργλυκαιμία φέρνουν πολλά νεύρα. Μακάρι να μπορούσα νατο αντικαταστήσω με την υπνηλία όπως γίνεται όταν πιάνω 350-400!”
Σε έχει επηρεάσει καθόλου στη σεξουαλική σου ζωή;
“Όταν πρωτοδιαγνώστηκα, οι πρώτες φορές που το επιχείρησα ήταν χάλια και ψάχναμε με την κοπέλα μου να δούμε τι φταίει. Μετά από περίπου ένα μήνα ήμασταν απολύτως εντάξει. Κατά τη διάρκεια μου έχει τύχει μια φορά μεγάλη υπογλυκαιμία και ένιωθα ότι σβήνω, όμως έτρεξε η κοπέλα μου να φέρει χυμό και επανήλθα“.
Υπάρχουν μερικοί διαβητικοί που λένε ότι φοβούνται να κάνουν παιδί, μήπως αποκτήσει και αυτό την πάθηση. Εσύ τι πιστεύεις; Θα ήθελες να κάνεις παιδί;
“Δεν πιστεύω σε αυτά, αλλά έτσι και αλλιώς δεν ανησυχώ γιατί και ο παππούς μου (που ανέφερα νωρίτερα) είχε διαβήτη τύπου 1 lada και έκανε 5 παιδιά. Βέβαια δεν την πάτησε κάποιο από αυτά, αλλά το εγγόνι!”
Είδα πριν ότι μέτρησες το ζάχαρο σου με τον κλασσικό μετρητή. Νόμιζα ότι φοράς Freestyle Libre, άλλαξε κάτι;
“Ξέμεινα από αισθητήρες γιατί είχα κάνει μια ηλεκτρονική παραγγελία για 2 τεμάχια και μετά από 2 μέρες με πήρε τηλέφωνο η κοπέλα από την εταιρεία και μου είπε ότι θα καθυστερήσει γιατί έχουν ένα πρόβλημα με τις ηλεκτρονικές παραγγελίες. Με ρώτησε αν ήθελα να την κάνω τηλεφωνικά για να μην έχω πρόβλημα, αλλά επέμεινα να περιμένω. Η διαφορά είναι ότι αν έπαιρνα τηλεφωνικά θα έρχονταν αμέσως, αλλιώς θα έπρεπε να περιμένω μέχρι τις 22 του μήνα. Ευτυχώς είχα περίσσευμα από παλιές ταινίες να χρησιμοποιήσω! Μετανιώνω που αποφάσισα να περιμένω, οι 2 πρώτες μέρες ήταν εντάξει, μετά άρχισαν τα γνωστά κόλπα με τα τρυπήματα στα δάχτυλα και όλη η μεγάλη διαδικασία και νευρίασα”.
Πως σου ήρθε η απόφαση να βάλεις το Freestyle Libre, αν και είναι επιβαρυντικό οικονομικά;
“Στην αρχή το σκεφτόμουν πολύ, το συζήτησα με την κοπέλα και τους γονείς μου και έλαβα την στήριξη τους, τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά, Βάζουμε όλοι κάθε μήνα από ένα ποσό και στέλνω παραγγελία. Όσο αντέχουμε οικονομικά, θα το αγοράζουμε. Αν δε κάποια στιγμή περάσει στον ΕΟΠΥΥ, θα κάνουμε μεγάλο πανηγύρι!”
Πώς σε βοηθά στη καθημερινότητά σου;
“Επειδή εργάζομαι ως ντελίβερι σε κατάστημα, κάθε φορά που έπρεπε να μετρηθώ, σταματούσα στην άκρη του δρόμου και έβγαζα όλα τα “εργαλεία, έβγαζα το διαβητόμετρο, καθάριζα τα δάχτυλά μου, τρυπούσα τα δάχτυλα μου, άλλες φορές με λέρωνε το αίμα οπότε έβγαζα χαρτί να το καθαρίσω και αντε πάλι όλα μέσα στη τσάντα, ενώ με το Libre, απλά όταν σταματάω στο φαναρι κάνω μια σάρωση και ξέρω ανώδυνα την τιμή και την πορεία του σακχάρου!”
Παρατήρησες διαφορά στη ρύθμιση του ζαχάρου σου, όσον αφορά το πριν και τώρα που φοράς το Libre;
“Τεράστια η διαφορά! Την πρώτη εβδομάδα βέβαια ήμουν αγχωμένος και μετρούσα τόσο με το Libre, όσο και με το παλιό μηχάνημα, αλλά οι αποκλίσεις ήταν πάρα πολύ μικρές, οπότε ηρέμησα και έτσι μπήκε το ζάχαρο σε μια σειρά”.
“Βλέπεις πότε το ζάχαρο έχει ανοδική ή καθοδική πορεία, πότε πας για υπογλυκαιμία, πραγματικά τα πάντα! Δεν έχω το άγχος του μεταγευματικού ζαχάρου, βλέπω την τάση ανά πάσα ώρα και στιγμή χωρίς να τρυπιέμαι και ξέρω ακριβώς τι γίνεται!”
Από τη διαβητική κοινότητα ποιο είναι το μεγαλύτερο παράπονο που έχεις; Για παράδειγμα το Libre δεν περνάει από τα ταμεία, θεωρείς ότι πρέπει να το “κυνηγήσουμε”;
“Σίγουρα πρέπει να το παλέψουμε! Ενώ βέβαια όλοι λένε “να το κυνηγήσουμε”, “θα πάμε να διαμαρτυρηθούμε” και άλλα πολλά, στο τέλος δεν μαζευόμαστε άτομα ούτε για να γεμίσουμε ένα αμάξι! Δεν γίνεται να είμαστε περισσότεροι από 1.200.000 διαβητικοί στην Ελλάδα και να μην μπορούμε να διεκδικήσουμε σωστά τα δικαιώματα και το δίκιο μας! Είναι η καθημερινή μας ταλαιπωρία, τα νεύρα μας, το άγχος μας, δεν μπορούν να παίζουν με την υγεία μας! Πότε περιμένουμε να ξεσηκωθούμε; Όταν έρθει η πλήρης εξαθλίωση και δεν θα μπορούμε να πάρουμε ούτε τις ταινίες μας; Πρέπει ο κλασσικός “Ελληνάρας” τελευταία στιγμή να κάνει τα πάντα;
“Σε παλαιότερη συγκέντρωση της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ μαζευτήκαμε με το ζόρι 100-150 άτομα και όλοι οι υπόλοιποι είχαν από μια δικαιολογία. Ναι μεν είχαν δουλειές, αλλά και γω έχω δουλειά και πάραυτα “έτρεξα” στην συγκέντρωση! Μια κοπέλα είχε έρθει από τη Χίο, είχε κάνει ολόκληρο ταξίδι! Δεν γίνεται να βάζουν τη δουλειά τους πάνω από την υγεία τους! Μπροστά στη ποιότητα της ζωής σου, τι είναι να αργήσεις λίγες ώρες στη δουλειά σου;
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Δημήτρη για την υπέροχη συνέντευξη που μας έδωσε, είναι απο τα πιο δυναμικά άτομα της κοινότητας μας, έχει αυτό που λαικά λέμε απόλυτη “μπέσα”, είναι πάρα πολύ καλόψυχος και αρθώνει πάντα έναν απίστευτα ειλικρινή λόγο για αυτό είναι και τόσο πολυ αγαπητός!
