Η Ρένα Δούρου είναι Περιφεριάρχης Αττικής και μέλος του Κογκρέσου των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αποφοίτησε με άριστα από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στις πολιτικές επιστήμες, με υποτροφία στην Γαλλία, την Τουρκία και την Μεγάλη Βρετανία. Το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ την τίμησε με τον τίτλο της Διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών το 2018.
Έχει γράψει τα βιβλία «Μια Κουβέντα με τον Γλέζο» το 2014 και «Η Απόλαυση του Εθνικισμού» (Αθήνα, 2007), και έχει προλογίσει το συλλογικό έργο «Για τη ζωή, την ποίηση, την πολιτική» για τον Τέρι Ήγκλετον (Εκδόσεις Το Πέρασμα, 2009), ενώ έχει συμπράξει σε αρκετά συλλογικά έργα.
Θέλοντας να εστιάσουμε στον άνθρωπο και όχι στην πολιτικό, το Glykouli.gr κατάφερε να εξασφαλίσει μια συνέντευξη με την Ρένα Δούρου. Mέσα από τις λέξεις των απαντήσεων της, σκιαγραφούμε τον χαρακτήρα της.
Αν απορείτε γιατί συνέντευξη με την κυρία Ρένα Δούρου, σας απαντάμε ανθρώπινα και απλά: γιατί της έχει αδυναμία ο Γιώργος μας, γιατί έτυχε και την γνωρίσαμε πρόσφατα σε ένα φεστιβάλ και κάναμε πολύ όμορφη κουβέντα και γιατί δέχτηκε αμέσως με χαρά.
Οι ερωτήσεις και το κόνσεπτ της συνέντευξης, είναι απόρροια, μιας υπέροχης βραδιάς με τον Γιώργο και την Ήρα, σε ένα στρογγυλό τραπέζι, ρίχναμε τις ιδέες μας και το τι θέλαμε να μάθουμε για εκείνη.
1.Λέτε την ηλικία σας;
«Γεννημένη την 7η Οκτωβρίου 1974. Πώς να κρυφτείς… από τα παιδιά, το διαδίκτυο, την αναζήτηση μέσω google. Δεν την έκρυψα ωστόσο και ποτέ. Δεν μου πάει, δεν ήθελα, δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό. Αν κρύβεις κάτι τόσο ταυτοτικό, όσο η ηλικία σου, δημιουργείς τη βεβαιότητα ότι είσαι ένα κινούμενο… fake news, σε κάθε πτυχή της ζωής».
2. Πόση ώρα περνάτε καθημερινά στο κινητό σας;
«Από συνήθεια, και λόγω της σχέσης με τον δημόσιο βίο, περισσότερη από όσο θα ήθελα. Αν ήταν στο χέρι μου, θα ήμουν περισσότερο στοχευμένη και επιλεκτική. Αυτά οι… δαιμονισμένες συσκευές μπορούν να διευκολύνουν τη ζωή μας. Ή να μας κλειδώσουν στην οθόνη τους, ξεχνώντας ότι η πραγματική ζωή βρίσκεται γύρω μας».
3. Από πόσο χρονών καπνίζετε; Θέλετε να το κόψετε; Έχετε προσπαθήσει;
«Δυστυχώς… από πολύ μικρή. Έχω πλήρη επίγνωση του πόσο βλαπτική και επικίνδυνη συνήθεια είναι, και ναι, έχω αποπειραθεί αρκετές φορές να το κόψω. Ξέρετε όμως… Όταν κάτι γίνεται συνήθεια, ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος σου, όταν θέλεις να ξεκόψεις».
4. Σκύλο ή γάτα;
«Στο σπίτι μας έχουμε μεγάλο κήπο, επομένως, και να μην το επιδιώκαμε, έχουμε συχνά τέτοιες ευχάριστες επισκέψεις. Προσωπικά, θεωρώ ότι η στάση μας απέναντι στα ζώα, ειδικά όσα είναι αδέσποτα και αδύναμα, καθρεφτίζει τι κρύβει μέσα της η καρδιά μας. Πόσο άνθρωποι είμαστε».
5.Έχετε προκαταλήψεις;
«Καταθέτω στη συζήτησή μας, ότι είμαι Ολυμπιακός. Γαυρίνα. Και ηλικιακά, πρόλαβα τον Γιάννη Ιωαννίδη στο μπάσκετ, και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στο ποδόσφαιρο. Και να μην θέλεις να είσαι προληπτικός, γίνεσαι. Μια μαύρη γάτα ωστόσο, δεν μου χαλάει τη μέρα».
6. Μια έντονη παιδική σας ανάμνηση;.
«Να διαβάζεις για να πας μπροστά. Και η μητέρα μου και ο πατέρας μου, το ίδιο μας έλεγαν. Ξέρω ότι, σαν παιδιά το ακούμε όλοι. Είχαν όμως δίκιο. Την υπεραξία της μόρφωσης δεν μπορεί να μας τη στερήσει κανείς. Και μας εξοπλίζει για τα δύσκολα. Που, όσο μεγαλώνεις, καταλαβαίνεις ότι είναι περισσότερα και πιο έντονα από τα εύκολα».
7. Τι σχέση έχετε με την οικογένειά σας;
«Καταλαβαινόμαστε. Και το λέω αυτό, γιατί με θλίψη βλέπω γύρω μου αποξενωμένες και διαλυμένες οικογένειες. Καταφέραμε να κρατάμε ακέραια όσα μας ενώνουν, ανεξάρτητα από τη φάση που περνάει ο καθένας. Προσωπικά, είχα την τύχη να πολλαπλασιάσω τις οικογένειες μου. Εκτός από τη μητέρα μου, τον πατέρα μου που χάσαμε, και τον αδελφό μου, βρήκα τον Γιάννη. Πολλούς φίλους. Καλούς συνεργάτες. Και πολιτικούς συνοδοιπόρους».
8. Στην οικογένεια σας ποιος είχε πιο συχνά δίκιο; Η μαμά ή ο μπαμπάς;
«Κόρη αστυνομικού, από το Αιγάλεω… συζήτηση κομμένη, θα έλεγε κανείς. Αυτό δεν είναι το στερεότυπο; όμως όπως υποψιάζεστε, την τελευταία κουβέντα την είχε πάντοτε η κα Νότα. Η μαμά, η οποία παραμένει το βλέμμα και η φωνή ανακούφισης που έχουμε όλοι ανάγκη στη ζωή μας».
9. Ποιο είναι το τραγούδι που σημάδεψε τη ζωή σας;
«Νομίζω ότι η μουσική δεν έχει όρια, ούτε φρένο, στο πόσο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή κάποιου. Ακουμπάει στην καρδιά, και επομένως ξεκλειδώνει το μυαλό. Ανήκω σε εκείνους που έχουν την τύχη να ανατροφοδοτούν τη ζωή τους με κίνητρο και ερέθισμα από κάποιο τραγούδι, που μπορεί για παράδειγμα να άκουσα χθες το βράδυ».
10. Αν υπήρχε η μηχανή του χρόνου, σε ποια εποχή θα θέλατε να ζήσετε και γιατί;
«Μελαγχολική η προοπτική. Ρομαντική η προσέγγιση, δεν λέω, υπό την έννοια ότι αφήνεις το μυαλό σου να ταξιδέψει κάπου και κάποτε καλύτερα. Αν το κάνεις όμως, παραδέχεσαι ότι το σήμερα είναι περισσότερο δυσβάσταχτο. Και παραμένω φανατικά πεισματάρα, ώστε να προσπαθώ να διορθώσω αυτό που ζούμε, και αυτό που θέλουμε να ζήσουμε».
11. Πείτε μας μια σύγχρονη γυναίκα ακτιβίστρια ή πολιτικό που θαυμάζετε.
«Κάθε γυναίκα που δεν είναι γνωστή και επώνυμη. Επειδή τρέχει τον δικό της μαραθώνιο, για να προλάβει σύνθετους ρόλους και να ανταποκριθεί με επάρκεια σε όλους. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο «ευχαριστώ» από το χαμόγελο εκείνου τον οποίο έκανες να αισθανθεί καλύτερα».
12. Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί, με μια μόνο ευχή, τι θα ζητούσατε να πραγματοποιηθεί;
«Να ζούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς ανισότητες. Κλισέ ακούστηκε αυτό, ε; Είναι όμως αλήθεια. Η φυσική εξέλιξη της ανθρώπινης προόδου, είναι η κατάργηση των ανισοτήτων. Μην το πείτε ωστόσο… στον κ. Μητσοτάκη, γιατί θα σοκαριστεί. Σε αυτό το ιδεώδες αναλώθηκαν τόνοι σκέψης στην ιστορική διαδρομή του πολιτισμού μας. Και ακόμη παλεύουμε να προκαλέσουμε ρωγμές στη τζαμαρία. Θα ήθελα να τη δω να σπάει».
13. Κλαίτε συχνά ή καταπιέζετε το κλάμα σας; Αφήνετε τον εαυτό σας να κλάψει μπροστά σε κόσμο ή κρύβεστε να μη σας δουν;
«Ο καθένας μας, όπως μεγάλωσε και έμαθε. Εγώ για παράδειγμα, δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να ξεσπάσει και να καταρρεύσει παρόντων άλλων. Ούτε καν στενών φίλων. Δεν είναι θέμα καταπίεσης αλλά αξιακής παρόρμησης. Μπορεί, όταν ξεσπάς, να το βγάζεις από μέσα σου, την ίδια στιγμή όμως μεταφέρεις το πρόβλημά σου και στον διπλανό σου. Εγωϊστικό, δεν νομίζετε;».
14. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο έντονο συναίσθημα;
«Η αγάπη για τη ζωή. Μόλις συνειδητοποιήσει κάποιος πόσο μεγάλο δώρο είναι η ζωή, και κάθε άλλο παρά δεδομένο και αυτονόητο, βλέπει τα πράγματα αλλιώς. Αγαπάς να ζεις. Για σένα και τους άλλους. Και μαθαίνεις να σέβεσαι το δικαίωμα κάποιου στη ζωή».
15. Η πολιτικός Δούρου είναι άλλη από την Ρένα;
«Δυστυχώς… αυτό που βλέπετε, αυτό είμαι. Επειδή ασχολήθηκα επαγγελματικά με τον τομέα της επικοινωνίας, πριν εμπλακώ στην πολιτική, διαπίστωσα ότι δεν έχω μέσα τη θεατρικότητα που χρειάζεται, και βλέπουμε σε πλεόνασμα στον δημόσιο βίο. Έτσι, παραμένεις αναπόφευκτα αυθεντικός, και περιμένεις να δεις πόσοι θα το εκτιμούν κάθε φορά. Και πόσο μακριά μπορείς να πας».
16. Όταν δίνετε μια υπόσχεση, αλλά λόγω δύσκολων συνθηκών δεν μπορείτε να την τηρήσετε, πως νιώθετε;
«Μέσα μου αισθάνομαι ντροπή, για όσα λέμε και τελικά δεν γίνονται, κυρίως επειδή τις συντριπτικά περισσότερες φορές η ευθύνη δεν είναι δική μας. Άντε όμως να πείσεις τον πολίτη που έχει κουραστεί και απογοητευτεί, ότι… βρήκες τοίχο. Και κάπου εκεί, δίπλα στη συστολή και τη ντροπή, παρκάρει και η οργή για την αδυναμία του συστήματος να σε βοηθήσει με τα αυτονόητα».
17. Εκτός από τον Κασιδιάρη, σας έχει φερθεί άλλος άντρας στη ζωή σας βίαια;
«Προσωπικά δεν έχω εμπειρίες βιωματικής βίας. Πολλές γυναίκες γύρω μας όμως δεν ήταν τόσο τυχερές. Αυτές σκέφτομαι, και το πώς θα ακουστεί η φωνή τους πιο δυνατά. Πώς θα μάθουμε την ιστορία τους. Μιας και το αναφέρατε ωστόσο, ο εν λόγω δεν είναι απλά βίαιος. Είναι φασίστας. Επομένως, ακραία επικίνδυνος».
18. Πιστεύετε αν ήσασταν άντρας θα έκανε το ίδιο ο Κασιαδιαρης τόσο σε εσάς όσο και στην κυρία Κανέλλη;
«Όταν είσαι δειλός, όπως ο εν λόγω, συμπεριφέρεσαι παραδομένος στη δειλία σου. Και το βάζεις στα πόδια. Είτε απέναντί σου βρίσκεται γυναίκα, είτε άνδρας».
19. Πώς αντιμετωπίσατε σε προσωπικό επίπεδο την τραγωδία στο Μάτι
«Με εσωτερική συντριβή. Δεν κοιμάσαι. Φέρνεις διαρκώς εικόνες στο μυαλό σου. Σκέφτεσαι εκείνους που χάθηκαν. Όσους έμειναν πίσω και θα πρέπει να συνηθίσουν να ζουν με το βάρος της απώλειας. Γι’ αυτό και επέλεξα την ταπείνωση και τη σιωπή, με σεβασμό στο πένθος της απώλειας».
20. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο προτέρημα και το μεγαλύτερο ελάττωμα του Αλέξη Τσίπρα;
«Είναι άνθρωπος. Και αυτό είναι, υπό συνθήκες… ελάττωμα, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις και να διαχειριστείς χυδαιότητα. Ο Αλέξης, όπως και αρκετοί από εμάς, δεν αλλάξαμε. Και εισπράττουμε την αγάπη του κόσμου. Ενός κόσμου που δεν γεννήθηκε με προνόμια και παλεύει για όσα άλλοι βιώνουν… κληρονομικά αυτονόητα».
21. Σε ποιόν Έλληνα πολιτικό αντίπαλο θα κάνατε το τραπέζι στο σπίτι σας;
«Αφού δεν βάζετε χρονικό περιορισμό, θα σας έλεγα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δύο πολιτικούς που σημάδεψαν βαθιά τον τόπο. Από τους σύγχρονους, θα σας έλεγα, στον Κώστα Καραμανλή. Και όχι φυσικά επειδή είναι… καλοφαγάς, όπως λένε. Αν και πολιτικά αντίπαλος, θεωρώ ότι δεν κατάφερε τυχαία να φέρει στην κάλπη τόσο μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες. Κάτι είδαν σε αυτόν οι πολίτες, ανεξάρτητα με το πώς εξελίχτηκε η διακυβέρνησή του».
22. Έχετε σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσετε;
«Κάθε πρωί. Όχι μόνο τώρα, που ασχολούμαι με την πολιτική. Αλλά και όταν εργαζόμουν στον ιδιωτικό τομέα. Το πρωί, είναι η στιγμή της ημέρας, που, λίγο πριν σηκωθείς από το κρεβάτι, στριφογυρίζουν στο μυαλό σου όλα τα αρνητικά που καλείσαι να ξεπεράσεις. Κάπου εκεί… το παλεύεις μέσα σου. Όπως βλέπετε, κάθε φορά… σηκώνομαι. Συνεχίζω. Το παλεύω. Και στο τέλος της ημέρας, λίγο πριν ξαπλώσω, φέρνω στο μυαλό μου όσα θετικά έγιναν. Αυτή είναι η διαρκής πάλη ισορροπίας που κάνεις μέσα σου».
23. Αν θα μπορούσατε να διαλέξετε ένα επάγγελμα, ποιο θα ήταν;
«Ζωγράφος. Πάντα με ενθουσίαζε η τέχνη, επειδή έχει αμιγώς προσωποκεντρική διάσταση. Το τι βλέπει ο καθένας σε έναν πίνακα ζωγραφικής, για παράδειγμα, έχει να κάνει με τις προσωπικές εμπειρίες και παραστάσεις ζωής. Έτσι, και… χάλια να είναι ο πίνακας που έχεις κάνει, θα βρεθεί έστω ένας να τον χαρακτηρίσει… έργο τέχνης».
24. Έχετε ελάχιστο χρόνο να ασχοληθείτε με το μαγείρεμα, πως επηρεάζει αυτό τη διατροφή σας;
«Ενοχική η κουβέντα αυτή, όπως για κάθε γυναίκα. Δεν τρέχω πίσω από τη ζυγαριά φυσικά, είναι αλήθεια ωστόσο ότι, πάντα απογοητεύεσαι, όταν συνειδητοποιείς ότι, οι ρυθμοί της ζωής δεν επιτρέπουν κανονικότητα στο θέμα αυτό. Απ’ την άλλη ωστόσο, έχω τον Γιάννη. Που δίνει λύσεις και σε αυτό το πρόβλημα. Με πόνο καρδιάς ωστόσο, ομολογώ ότι… μαγειρεύω και εγώ. Πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα».
25. Πολιτεύεστε. Αυτό νομίζετε ότι κάνει κακό στην υγεία σας;
«Η πολιτική βλάπτει… θέλετε να μου πείτε; Δεν έχετε πολύ άδικο. Οι ρυθμοί και το ψυχολογικό φορτίο που καλείσαι να διαχειριστείς, είναι ομολογουμένως έντονα δεδομένα. Με μια προϋπόθεση. Ότι… δεν είσαι αναίσθητος, δηλαδή δεν το κάνεις μηχανικά, λες και είναι ένα απρόσωπο επάγγελμα για τον βιοπορισμό σου. Όταν έχεις συναίσθηση του βάρους του δικαιώματος της υπογραφής για το μέλλον των πολιτών, προφανώς και οι προτεραιότητες μέσα σου αλλάζουν».
26. Έχει απειληθεί ποτέ η υγεία σας από κάποιο νόσημα; Αν ναι, πώς το βιώσατε και πώς το αντιμετωπίσατε;
«Κάνω τον σταυρό μου, που είμαι καλά. Και το εννοώ. Βλέπετε και ζείτε τι γίνεται γύρω μας. Να έχουμε την υγειά μας. Ακόμη και όταν οι συνθήκες ζωής μας δεν το ευνοούν. Όταν είμαστε καλά, μπορούμε να κάνουμε πολλά. Όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τους γύρω μας».
27. Έχετε στο περιβάλλον σας άτομο με χρόνια ή απειλητική για τη ζωή νόσο;
«Όπως σας είπα και στο ξεκίνημα της συνέντευξής μου, έχω ευλογηθεί να έχω πληθυντικές «οικογένειες». Στο περιβάλλον μου λοιπόν, σε φίλους και παρέες, βλέπω με δέος και συγκίνηση τη μάχη που δίνουν πολλοί, με ασθένειες απειλητικές για τη ζωή. Και το κάνουν με χαμόγελο και αξιοπρέπεια. Και εκεί, ταρακουνιέσαι μέσα σου, όταν συνειδητοποιείς ότι κάθε δικό σου πρόβλημα, από τη στιγμή που έχεις την υγειά σου, είναι πάντα μικρότερο και ασήμαντο σε σχέση με κάποιον που δίνει μάχη ζωής».
28. Η μικρή Ρένα είναι περήφανη για τη Ρένα του τώρα;
«Αποφεύγω να τη ρωτήσω, γιατί… θα τσακωθούμε. Νομίζω ότι πάντα θα έχουμε όνειρα που δεν εκπληρώνονται. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως απογοητευτικό. Είναι ο ρεαλισμός που καταλαβαίνει η… Ρένα του τώρα, με την εμπειρία ζωής που κουβαλάει πλέον.
Η μικρή Ρένα θα της φώναζε, επειδή δεν θα μπορούσε σε εκείνη την ηλικία να καταλάβει».
29. Θα πηγαίνατε για ένα ποτό μαζί μου;
«Σας δίνω το κινητό μου, και… ραντεβού μετά τις εκλογές. Κερνάω εγώ, φυσικά».
Είμαι ο Γιώργος Λιονάκης Εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Διεθνή Ομοσπονδία του διαβήτη (IDF).Απόφοιτος του παιδαγωγικού τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης. Πλέον σπουδάζω μουσική και έχω υπάρξει dj σε μερικά από τα καλύτερα clubs της Ελλάδας!
