Όταν ακούν την έκφραση “διατροφική διαταραχή” το μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων πάει στην ανορεξία, την βουλιμία και ίσως τη δυσανεξία στη γλουτένη ή την λακτόζη.
Υπάρχει όμως και μία άλλη, πολύ πιο κοινή διαταραχή στις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων, η οποία σπανίως γίνεται αντιληπτή και επισημαίνεται.
Πρόκειται για την πολυφαγία. Η πολυφαγία (Binge Eating Disorder – BED) είναι διαφορετική διαταραχή από τη βουλιμία, η οποία χαρακτηρίζεται από έναν κύκλο κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων τροφών, που ακολουθείται από έναν άλλο κύκλο ακραίου περιορισμού κατανάλωσης θερμίδων, σε σημείο που το άτομο δεν τρώει καθόλου φαγητό. Επίσης, σε αντίθεση με τους πάσχοντες από ανορεξία, οι άνθρωποι με πολυφαγία δεν έχουν εμμονή με το σωματικό τους βάρος και το σχήμα του σώματός τους.
Σύμφωνα με την αμερικανική Ένωση για την Διαταραχή της Πολυφαγίας (Binge Eating Disorder Association):
-Η ηλικία πρώτης εμφάνισης της διαταραχής είναι συνήθως τα 21 χρόνια, όταν άλλες διατροφικές διαταραχές τείνουν να ξεκινούν στα εφηβικά χρόνια των ασθενών.
-Τα άτομα με διαταραχή BED συνήθως καταναλώνουν γρήγορα ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες τροφών σε ένα γεύμα. Αισθάνονται εκτός ελέγχου και δεν μπορούν να σταματήσουν τον εαυτό τους και συνεχίζουν να τρώνε μέχρι να αισθάνονται υπερβολικά άβολα, έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ το σημείο της ικανοποίησης της όρεξής τους.
-Αυτή η συμπεριφορά στο γεύμα, όταν συμβαίνει τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για τρεις μήνες, είναι καθοριστικό κριτήριο για τη διάγνωση της πολυφαγίας.
-Τα άτομα με BED δεν έχουν κάποιο “τυπικό” σχήμα σώματος, μπορούν να είναι υπέρβαρα, ελλιποβαρή, φυσιολογικού βάρους, ή και παχύσαρκα. Η κατάσταση εμφανίζεται εξίσου στους άνδρες και τις γυναίκες.
-Η πολυφαγία συχνά γίνεται στα κρυφά και είναι τόσο “εθιστική” κατάσταση για το άτομο, ώστε εκείνο αποσύρεται από κοινωνικές εκδηλώσεις μόνο και μόνο για να φάει.
-Η πολυφαγία συνοδεύεται από μια βαθιά αίσθηση ντροπής.
-Η βάση της διαταραχής εντοπίζεται σε ένα μείγμα από νευροχημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο αλλά και στο οικογενειακό ιστορικό του κάθε ασθενούς.
Πηγή: Psychopedia
