Στο Glykouli.gr καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να προβάλουμε τις τελευταίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς που άπτονται του διαβήτη, αλλά και να δημοσιεύουμε άρθρα σχετικά με την διατροφή και την αυτοβελτίωση. Κάθε τόσο, χαιρόμαστε να λαμβάνουμε μηνύματα από τους αναγνώστες μας και να ανταποκρινόμαστε ανάλογα.
Πριν λίγες μέρες, η Ευαγγελία Τόλη, μια γλυκιά αναγνώστριά μας θέλησε να μας στείλει το κείμενο που έγραψε στην ανάγκη της να εκφράσει σκέψεις και αισθήματα σχετικά με τον διαβήτη. Σήμερα, έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε το κείμενό της, που είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και ενθαρρυντικό.
Σας το παραθέτουμε αυτούσιο.
Σ’ ευχαριστώ γλυκέ μου διαβήτη…πάθηση ή ο δρόμος στη συναισθηματική ενηλικίωση;
Ήρθες στη ζωή μου και μου ταρακούνησες τα νερά… Ήρθες για να μου επιβεβαιώσεις όσα μέσα μου γνώριζα αλλά απωθούσα σε κάθε διασταύρωση επιλογών, μην ακολουθώντας την πινακίδα ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ, αλλά τις πινακίδες ΑΠΟΔΟΧΗ, ΕΝΟΧΗ ,ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ, ΕΓΩΙΣΜΟΣ…και όλα τα μονοπάτια που λίγο πολύ όλοι ακολουθούμε ως ασφαλείς επιλογές επιβίωσης…
Έπεσα πάνω σου λοιπόν μέσα στον προσωπικό μου λαβύρινθο ψάχνοντας να βγω σε μια παραλία στη γωνία ΕΥΤΥΧΙΑΣ και ΓΑΛΗΝΗΣ. Μου έμοιαζες με αδιέξοδο αρχικά κι ένιωσα τη ματαιότητα όλων των δρόμων που ακολούθησα. Πήγα να τα παρατήσω και να πω ότι κουράστηκα και σταματώ εδώ. Πήγα να τα παρατήσω και να πω.. Ποιο το νόημα; Ούτε τα παιδιά μου δε μπορώ να σώσω αφού δε μπορώ να σώσω τον εαυτό μου…
Και ξαφνικά …άρχισα σε αυτό το αδιέξοδο να βλέπω όμορφα φώτα που φώτιζαν το σκοτάδι μου.. φάροι ελπίδας και βέλη προς την παραλία στη γωνία ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗΣ…
Και δεν ήμουν μόνη εκεί… στην αρχή φοβήθηκα ότι θα είμαι μόνη ..και τελικά ήταν πολλοί και υπέροχοι συνταξιδιώτες…ήταν η «γλυκούλα» Πόλυ που μου έδωσε χωρίς να με ξέρει τις πρώτες οδηγίες με προθυμία και ανιδιοτέλεια …που μου είπε τη φράση:
«Τώρα ξέρεις ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι πιο ευαίσθητοι και μέσα σε αυτούς είσαι κι εσύ…ζήσε ευτυχισμένα….κι αν δεν αντέχεις μια δυσάρεστη είδηση; Μην τη διαβάσεις»…Ήταν η γλυκιά Σοφία η οποία με το δικό της τρόπο διαχείρισης με ενέπνευσε και μου έδωσε τόση δύναμη και θέληση να καταλάβω ότι είναι ένας άλλος τρόπος ζωής …και μου είπε… «Λία…θα λες πλέον ΘΕΛΩ …χωρίς ΓΙΑΤΙ» ….Ήταν ο γλυκός μου θείος που τον διαχειρίζεται τόσα χρόνια και σήμερα στα 65 είναι ένας ευτυχής παππούς ,ακμαιότατος και γοητευτικότατος, δραστήριος, γλεντζές και βάζει κάτω 35άρηδες …
Και ήρθαν και μηνύματα από ανθρώπους που δε γνώριζα και μου έδωσαν ένα ακόμη φωτεινό σημάδι ότι είμαι στο σωστό μονοπάτι …
Η συνέντευξη του ηθοποιού Νίκου Κουρή στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου με τη φράση κλειδί « διακριτικά παρόντες» …και πραγματικά …όσοι θέλουν να είναι δίπλα σου πρέπει να είναι διακριτικά παρόντες…όχι να ταυτίζονται, να σε καθρεφτίζουν αρνητικά , να σε υπερπροστατεύουν, να σε καταπιέζουν και να σε πατρονάρουν.. όχι όμως μόνο για το Διαβήτη αλλά και για όλες τις καταστάσεις; Μήπως αυτό δεν είναι και το πιο ασφαλές μονοπάτι για να είσαι γονιός; ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΠΑΡΩΝ..
Μετά κι άλλο μήνυμα …η γραπτή έκφραση της άλλης ηθοποιού της Σοφιάς Φαραζή όταν χαρακτήρισε το δικό της αυτοάνοσο «κραυγή αγάπης» και κατέθεσε τη νέα γνώση που αποκόμισε μέσα από τη δική της εμπειρία «ανακάλυψα πως τα πάντα (μου) έχουν να κάνουν με την ΑΓΑΠΗ..»
Μα ναι… αγάπη…αυτό είναι ο διαβήτης..ένας διαβάτης αγάπης..απλά …η ιατρικοποιημένη ετικέτα μας ως διαβητικούς μας ασκεί μια εξουσία που νομίζουμε ότι υπολειπόμαστε από τον υποτιθέμενα «υγιή» πληθυσμό επειδή υπολειπόμαστε ινσουλίνης.
Λοιπόν φίλοι μου και συνταξιδιώτες γλυκούληδες σας καλώ να σκεφτείτε λόγους που θέλετε να ευχαριστήσετε το γλυκό μας ταίρι που λέγεται διαβήτης. Και αν δυσκολεύεστε …δανειστείτε τους δικούς μου…
Σε ευχαριστώ γλυκέ μου διαβήτη που με έμαθες να παρατηρώ το σώμα μου και την ψυχή μου. «Το παράδοξο είναι ότι όταν αποδεχτώ τον εαυτό μου για αυτό που είμαι, τότε ακριβώς μπορώ να αλλάξω» .,όπως έλεγε ο ψυχοθεραπευτής και υποστηρικτής της σοφίας του σώματος και της ψυχής Καρλ Ρότζερς.
Σε ευχαριστώ που με έμαθες να τρέφομαι με ποιότητα και απόλαυση. Να αναγνωρίζω τη διαφορά σύνθετου και απλού υδατάνθρακα και πλεόν να έχουν και τα παιδιά μου αβίαστα άποψη και θέληση να κάνουν το ίδιο. Να ρώτανε και να ενδιαφέρονται για το τι να επιλέξουν από το σουπερ μάρκετ ή το περίπτερο ακολουθώντας μόνο το παράδειγμά μου. Να μαγειρεύω εξίσου απολαυστικά αλλά υγιεινά χωρίς να χρειάζεται να τσιγαρίζω τα πάντα από την αρχή στο λάδι αλλά να το προσθέτω πιο μετά ..κοιτα να δεις! Ίδια νοστιμιά! ..να μην είμαι θύμα μιας υπερκατανάλωσης της φθηνής και εύκολης επεξεργασμένης τροφής. Να τρέφω το σώμα μου και όχι τα προβλήματα του ξεσπώντας άναρχα σε ό,τι βρω…
Σ ευχαριστώ που με έμαθες να περπατάω και να γυμνάζομαι και να απολαμβάνω τα αποτελέσματα στην ευεξία, τη δύναμη και την αισθητική… ούτε στα 16 δεν ήμουν έτσι…
Σ ‘ ευχαριστώ που με έμαθες να βάζω όρια, να λέω « ΟΧΙ» χωρίς να δεσμεύομαι από ενοχές , χωρίς εξαντλητικές αναλύσεις και απολογίες όπως μέχρι τώρα συνήθιζα.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες να έχω μέτρο …να μη φτάνω τον εαυτό μου στα άκρα στην κόπωση, στα άκρα στη διασκέδαση, στο αλκοόλ, στο κάπνισμα, στην ψευδαίσθηση της κάθε αυτοκαταστροφικής μεθόδου αγχόλυσης …
Σε ευχαριστώ που με έμαθες να ξεκουράζομαι, να κοιμάμαι ποιοτικά..να μην κάνω άναρχα και αγχωτικά τις δουλειές μου και τις λοιπές υποχρεώσεις με την ψευδαίσθηση ότι αν το παίξω SUPER WOMAN θα ξεμπερδέψω… αλλά να σέβομαι τους ρυθμούς και τις αντοχές του κορμιού μου..τελικά ξέρετε κάτι; Τώρα γίνονται πιο πολλά και με πιο παραγωγικό τρόπο…
Σ’ ευχαριστώ που με έμαθες να αποδέχομαι τον εαυτό μου αλλά και τους άλλους και να αποβάλλω το θυμό, την πικρία και άλλα ανούσια και αυτοκαταστροφικά συναισθήματα αλλά μαζί με αυτά ν’ αποβάλλω και ό,τι τοξικό έρχεται προς το μέρος μου. Να πλαισιώνομαι από υγιείς και συναισθηματικά ενήλικες που καθρεφτιζόμαστε και χαιρόμαστε και δε γίνομαι ο σωτήρας που νομίζει ότι θα σώσει τον κόσμο αν καθρεφτίζεται με κάθε πληγωμένη ψυχή. Να εμπνέομαι και να εμπνέω και όχι να ταυτίζομαι και να συγχωνεύομαι με την τοξικότητα.
Σ’ ευχαριστώ γιατί με έμαθες να φροντίζομαι κ από εμένα και από τους γύρω μου κάτι που παλιότερα δεν επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου καθώς ζούσα με τις ετικέτες της ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ , της ΔΥΝΑΤΗΣ και της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ.
Σ’ ευχαριστώ γιατί με έβαλες σε μια σειρά να οργανώνω με επιμέλεια την ιατρική παρακολούθηση του εαυτού μου, κάτι που θα έπρεπε για όλους να είναι αυτονόητο. Κι έτσι ανακάλυψα στα 39 ότι έχω μια σπάνια κατασκευή καρδιάς από γέννησημιού μου (μα τι πλάκα έχει η ζωή!), που θέλει να χτυπά στο ρυθμό της χαράς και όχι του άγχους και του πόνου!
Σ’ ευχαριστώ γιατί επιτέλους βρήκα τον πυρήνα μου και συμφιλιώθηκα ξανά με τη ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ μου …το πυρηνικό μου μονοπάτι…που μέσα από τη Λεωφόρο της Αληθινής Αγάπης που ξεκινά από μέσα μου …θα φτάσω στην παραλία της Λεωφόρου Γαλήνης και Ευτυχίας… Ο νεανικός διαβήτης μπορεί να είναι ο διαβάτης σας για τη συναισθηματική ενηλικίωση….Να σας πω κάτι; Νιώθω πιο υγιής από ποτέ!!
Με αγάπη
Τόλη Ευαγγελία
