Οι ερευνητές έχουν δείξει ότι μια στοχευμένη θεραπεία που ανέπτυξαν είναι αποτελεσματική στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα σε ασθενείς με υπερινσουλινισμό (HI), μια γενετική ασθένεια στην οποία το πάγκρεας παράγει υπερβολική ποσότητα ινσουλίνης. Τα ευρήματα παρέχουν περαιτέρω στοιχεία ότι η θεραπεία θα μπορούσε να αποτρέψει την υπογλυκαιμία σε ασθενείς με HI και μπορεί να αποκλείσει την ανάγκη για πλήρη αφαίρεση του παγκρέατος τους, μια τρέχουσα τυπική θεραπεία για σοβαρό διάχυτο HI.
«Υπάρχουν επί του παρόντος πολύ λίγες ιατρικές θεραπείες για το HI και αυτές οι θεραπείες είναι περιορισμένης αποτελεσματικότητας, ενώ συνδέονται και με σημαντικές παρενέργειες», δήλωσε η ανώτερη συγγραφέας της μελέτης Diva D. De León-Crutchlow, MD, Επικεφαλής του Τμήματος Ενδοκρινολογίας και Διαβήτη και Διευθυντής του Κέντρου Συγγενούς Υπερινσουλινισμού στο Νοσοκομείο Παίδων της Φιλαδέλφειας. «Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι με αυτή τη μελέτη γιατί στοχεύοντας στην υποκείμενη παθοφυσιολογία, η εξεντίνη-(9-39) προσφέρει πιθανά θεραπευτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις επί του παρόντος διαθέσιμες θεραπείες για το HI, που θα μπορούσαν να κάνουν τεράστια διαφορά στη ζωή των παιδιών που φροντίζουμε».
Το συγγενές HI είναι η πιο κοινή αιτία επίμονης υπογλυκαιμίας σε βρέφη και παιδιά. Αν και περίπου οι μισές περιπτώσεις δεν έχουν καμία γνωστή γενετική αιτία, η πιο κοινή και σοβαρή μορφή HI προκαλείται από μια μετάλλαξη στα γονίδια που κωδικοποιούν τις δύο υπομονάδες του ευαίσθητου στα βήτα κύτταρα καναλιού καλίου, κανάλια KATP, μια μορφή της νόσου που είναι γνωστή ως KATPHI . Οι ασθενείς με αυτή τη μορφή της νόσου γίνονται υπογλυκαιμικοί όταν νηστεύουν και επίσης μετά από ένα πλούσιο σε πρωτεΐνες γεύμα, πιθανότατα λόγω της γλουταμίνης στην πρωτεΐνη που διεγείρει την ενίσχυση του υποδοχέα πεπτιδίου-1 (GLP-1) που μοιάζει με γλυκαγόνη που σηματοδοτεί στα βήτα κύτταρα.
Σε προηγούμενες μελέτες, οι ερευνητές του CHOP έδειξαν ότι η χορήγηση εξενδίνης-(9-39), η οποία μπλοκάρει τον υποδοχέα GLP-1, μέσω ενδοφλέβιας έγχυσης αύξησε σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας σε εφήβους και ενήλικες με τη μορφή KATPHI της νόσου. Έδειξαν επίσης ότι ο παράγοντας αναστέλλει την έκκριση ινσουλίνης σε μοντέλα της νόσου KATPHI. Μαζί, τα αποτελέσματα πρότειναν ότι η αναστολή της σηματοδότησης GLP-1 θα μπορούσε να είναι ένα αποτελεσματικό μέσο ελέγχου του HI.
Δεδομένης της επιτυχίας προηγούμενων μελετών, οι ερευνητές αποφάσισαν να δοκιμάσουν την εξενδίνη-(9-39) σε μικρότερα παιδιά με HI για να δουν εάν το φάρμακο θα είχε παρόμοια επιτυχία σε αυτόν τον πληθυσμό, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της νηστείας αλλά και μετά από ένα γεύμα. Συμμετείχαν 16 ασθενείς ηλικίας μεταξύ 10 μηνών και 15 ετών με επίμονη υπογλυκαιμία λόγω HI, όλοι εκτός από έναν από τους οποίους είχαν επιβεβαιώσει γενετικά το KATPHI – ο ένας ασθενής χωρίς γενετική επιβεβαίωση είχε συμπτώματα σύμφωνα με το KATPHI.
Για να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια εξάωρη έγχυση τριών διαφορετικών δόσεων εξενδίνης-(9-39) αφού οι ασθενείς ήταν νηστικοί για περίπου 12 ώρες και συνέκριναν αυτά τα αποτελέσματα με αυτά ενός αλατούχου διαλύματος ελέγχου. Κατά τη διάρκεια άλλων δύο ημερών, οι ερευνητές έγχυσαν σε ένα υποσύνολο οκτώ ασθενών είτε την υψηλότερη δόση εξεντίνης-(9-39) είτε ένα αλατούχο διάλυμα ελέγχου κατά τη διάρκεια ενός τεστ ανοχής σε μικτά γεύματα και ενός τεστ ανοχής πρωτεϊνών από το στόμα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εξενδίνη-(9-39) είχε ως αποτέλεσμα μια μείωση κατά 76% της πιθανότητας υπογλυκαιμίας νηστείας στην ομάδα της μέσης δόσης και κατά 84% στην ομάδα που έλαβε την υψηλότερη δόση. Βρήκαν ότι η χορήγηση εξενδίνης-(9-39) κατά τη διάρκεια της πρόκλησης πρωτεΐνης είχε ως αποτέλεσμα 82% μείωση της πιθανότητας υπογλυκαιμίας. Η ομάδα της μέσης δόσης έδειξε επίσης 20% αύξηση στη γλυκόζη νηστείας, ενώ η υψηλότερη δόση είχε ως αποτέλεσμα 28% αύξηση της γλυκόζης μετά από ένα γεύμα και 30% αύξηση της γλυκόζης μετά από πρόκληση πρωτεΐνης. Αξίζει να σημειωθεί, ενώ η επίδραση της εξενδίνης-(9-39) στη γλυκόζη νηστείας φαίνεται να μεσολαβείται από την καταστολή της έκκρισης ινσουλίνης, η επίδραση στην υπογλυκαιμία που προκαλείται από πρωτεΐνες μπορεί να διαμεσολαβείται από την αύξηση της γλυκαγόνης που προκαλείται από την εξενδίνη (9-39), υποδηλώνοντας ότι η θεραπεία μπορεί να προκαλέσει πολλαπλούς μηχανισμούς ελέγχου του σακχάρου στο αίμα.
«Αυτή η μελέτη είναι περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση της εξεντίνης-(9-39), η οποία έχει χαρακτηριστεί πρωτοποριακή θεραπεία για τη θεραπεία του HI, και ανυπομονούμε να μεταφέρουμε αυτή τη θεραπεία σε μια δοκιμή φάσης 3″, δήλωσε η Dr. De León-Crutchlow.
Treatment prevents hypoglycemia in children with hyperinsulinism — ScienceDaily
Διαβάστε ακόμα: Ερευνητές αναπτύσσουν μοντέλο που προβλέπει με ακρίβεια παρατεταμένα επεισόδια υπογλυκαιμίας – Γλυκούλι (glykouli.gr)
