Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του British Columbia που εργάζονται για την ανάπτυξη δισκίων ινσουλίνης από το στόμα ως αντικατάσταση των καθημερινών ενέσεων ινσουλίνης έκανε μια ανακάλυψη που άλλαξε το παιχνίδι.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η ινσουλίνη από την πιο πρόσφατη έκδοση των στοματικών δισκίων τους απορροφάται από τους αρουραίους με τον ίδιο τρόπο που απορροφάται η ενέσιμη ινσουλίνη.
«Αυτά τα συναρπαστικά αποτελέσματα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο για την ανάπτυξη μιας σύνθεσης ινσουλίνης που δεν θα χρειάζεται πλέον να χορηγείται ενέσιμα πριν από κάθε γεύμα, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής, καθώς και την ψυχική υγεία, περισσότερων από εννέα εκατομμυρίων διαβητικών τύπου 1 στον κόσμο» λέει ο καθηγητής Δρ. Anubhav Pratap-Singh, ο κύριος ερευνητής από τη σχολή συστημάτων γης και τροφίμων.
Εξηγεί ότι η έμπνευση πίσω από την αναζήτηση μιας μη ενέσιμης ινσουλίνης προέρχεται από τον διαβητικό πατέρα του, ο οποίος έκανε ενέσεις ινσουλίνης 3-4 φορές την ημέρα τα τελευταία 15 χρόνια.
Σύμφωνα με τον Δρ. Alberto Baldelli, ανώτερος συνεργάτης στο εργαστήριο του Dr. Pratap-Singh, βλέπουν τώρα σχεδόν το 100 τοις εκατό της ινσουλίνης από τα δισκία τους να πηγαίνει κατευθείαν στο ήπαρ. Σε προηγούμενες προσπάθειες για την ανάπτυξη μιας πόσιμης ινσουλίνης, το μεγαλύτερο μέρος της ινσουλίνης θα συσσωρευόταν στο στομάχι.
«Ακόμη και μετά από δύο ώρες από τη λήψη, δεν βρήκαμε ινσουλίνη στο στομάχι των αρουραίων που δοκιμάσαμε. Ήταν όλη στο συκώτι και αυτός είναι ο ιδανικός στόχος για την ινσουλίνη — είναι πραγματικά αυτό που θέλαμε να δούμε», λέει ο Yigong. Guo, πρώτος συγγραφέας της μελέτης και υποψήφιος διδάκτορας που εργάζεται στενά στο έργο.
Αλλαγή τρόπου λήψης
Όσον αφορά την παροχή ινσουλίνης, οι ενέσεις δεν είναι οι πιο άνετες ή βολικές για τους ασθενείς με διαβήτη. Ωστόσο, με αρκετές άλλες εναλλακτικές ινσουλίνης από το στόμα να δοκιμάζονται και να αναπτύσσονται παράλληλα, η ομάδα του UBC εργάστηκε για να λύσει ως προς το πού και πώς θα επιτευχθεί υψηλότερο ποσοστό απορρόφησης.
Η ομάδα του Δρ Pratap-Singh ανέπτυξε ένα διαφορετικό είδος ταμπλέτας που δεν είναι φτιαγμένο για κατάποση, αλλά διαλύεται όταν τοποθετείται ανάμεσα στα ούλα και το μάγουλο.
Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί τη λεπτή μεμβράνη που βρίσκεται στην επένδυση του εσωτερικού μάγουλου και του πίσω μέρους των χειλιών (γνωστή και ως βλεννογόνος της στοματικής κοιλότητας). Μεταφέρει όλη την ινσουλίνη στο συκώτι χωρίς να σπαταλήσει ή να αποσυνθέσει οποιαδήποτε ινσουλίνη στην πορεία.
«Για την ενέσιμη ινσουλίνη χρειαζόμαστε συνήθως 100iu ανά δόση. Άλλα από του στόματος δισκία που αναπτύσσονται και πηγαίνουν στο στομάχι μπορεί να χρειαστούν 500iu ινσουλίνης, η οποία ως επί το πλείστον σπαταλάται, και αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που προσπαθούμε να επιλύσουμε», εξηγεί ο Yigong.
Τα περισσότερα υπό ανάπτυξη δισκία ινσουλίνης που καταπίνονται τείνουν να απελευθερώνουν ινσουλίνη αργά για δύο έως τέσσερις ώρες, ενώ η ενέσιμη ινσουλίνη ταχείας αποδέσμευσης μπορεί να απελευθερωθεί πλήρως σε 30-120 λεπτά.
«Παρόμοια με την έγχυση ινσουλίνης ταχείας δράσης, το δισκίο από του στόματος χορήγησης απορροφάται μετά από μισή ώρα και μπορεί να διαρκέσει περίπου δύο έως τέσσερις ώρες», δηλώνει ο Δρ Baldelli.
Πιθανά γενικά οφέλη
Η μελέτη δεν έχει ακόμη προχωρήσει σε δοκιμές σε ανθρώπους και για να συμβεί αυτό ο Δρ Pratap-Singh λέει ότι θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο, χρηματοδότηση και συνεργάτες. Αλλά πέρα από τα σαφή πιθανά οφέλη για τους διαβητικούς, λέει ότι το δισκίο που αναπτύσσουν θα μπορούσε επίσης να είναι πιο βιώσιμο, οικονομικά αποδοτικό και προσβάσιμο.
«Περισσότεροι από 300.000 Καναδοί πρέπει να κάνουν ένεση ινσουλίνης πολλές φορές την ημέρα», λέει ο Δρ Pratap-Singh. «Πρόκειται για πολλά περιβαλλοντικά απόβλητα από τις βελόνες και το πλαστικό από τη σύριγγα που μπορεί να μην ανακυκλωθούν και να πάνε στον χώρο υγειονομικής ταφής, κάτι που δεν θα ήταν πρόβλημα με ένα από του στόματος δισκίο».
Εξηγεί ότι η ελπίδα τους είναι επίσης να μειώσουν το κόστος της ινσουλίνης ανά δόση, καθώς η από του στόματος εναλλακτική τους θα μπορούσε να είναι φθηνότερη και ευκολότερη. Η μεταφορά των δισκίων θα ήταν ευκολότερη για τους διαβητικούς, οι οποίοι επί του παρόντος πρέπει να σκεφτούν να διατηρήσουν τις δόσεις τους δροσερές.Team developing oral insulin tablet sees breakthrough results — ScienceDaily
