Οι θερμίδες που προέρχονται από τη ζάχαρη είναι πιθανότερο να προκαλέσουν διαβήτη απ’ ότι εκείνες που προέρχονται από άλλα τρόφιμα – και αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι παχύσαρκος ή όχι, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Όπως έδειξε η μελέτη, στην οποία αναλύθηκαν στοιχεία από τη διαθεσιμότητα ζάχαρης και τα κρούσματα διαβήτη την τελευταία δεκαετία σε 175 χώρες, για κάθε πρόσθετες 150 θερμίδες την ημέρα από ζάχαρη, η συχνότητα του διαβήτη αυξάνεται κατά 1%.
Ωστόσο όταν αυτές οι πρόσθετες 150 θερμίδες προέρχονται απ’ οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο, τα κρούσματα σακχαρώδους διαβήτη στον πληθυσμό αυξάνονται κατά μόλις 0,1%, λένε οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Stanford, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.
Είναι η πρώτη φορά που επιστημονική ομάδα αμφισβητεί την άποψη ότι η υπερκατανάλωση οποιουδήποτε τροφίμου μπορεί να προκαλέσει παχυσαρκία, η οποία με τη σειρά της είναι αυτή που οδηγεί στον διαβήτη.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές έλαβαν υπ’ όψιν την παχυσαρκία και πλήθος άλλων παραγόντων που σχετίζονται με τον διαβήτη, για να καταλήξουν τελικά στο συμπέρασμα ότι η αυξημένη ζάχαρη στη διατροφή προκαλεί περισσότερα κρούσματα διαβήτη, ανεξάρτητα από τα ποσοστά παχυσαρκίας στον πληθυσμό.
Η μελέτη, η οποία παρέχει τα πρώτα ευρείας κλίμακας, πληθυσμιακά στοιχεία για τη θεωρία ότι δεν είναι ίδιες όλες οι θερμίδες όταν το θέμα είναι ο διαβήτης, θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «PLoS One».
«Τα ευρήματά μας εξέπληξαν και εμάς τους ίδιους», δήλωσε ο δρ Σάντζεϊ Μπάσου, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής στο Κέντρο Έρευνας της Πρόληψης του Stanford.
«Δεν υποτιμάμε διόλου την σημασία της παχυσαρκίας, αλλά αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι σε πληθυσμιακό επίπεδο υπάρχουν και πρόσθετοι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στον κίνδυνο διαβήτη.
»Δείχνουν επίσης ότι η ζάχαρη διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο», πρόσθεσε.
Η μελέτη έδειξε πως όχι μόνον συσχετιζόταν με τον κίνδυνο διαβήτη η διαθεσιμότητα της ζάχαρης, αλλά όσο περισσότερο καιρό ήταν εκτεθειμένος ο πληθυσμός στην πρόσθετη ζάχαρη, τόσο υψηλότερα ήταν τα ποσοστά του διαβήτη.
Επιπλέον, τα κρούσματα της νόσου μειώνονταν με το πέρασμα του χρόνου, όταν ελαττωνόταν η διαθεσιμότητα της ζάχαρης – και μάλιστα ανεξάρτητα από το αν συνυπήρχε αλλαγή στην κατανάλωση άλλων θερμίδων και στην φυσική δραστηριότητα ή στα ποσοστά της παχυσαρκίας.
Ο δρ Μπασού διευκρινίζει πως τα νέα ευρήματα δεν υποδεικνύουν τη ζάχαρη ως αιτία του διαβήτη, αλλά ενισχύουν τα δεδομένα από προγενέστερες μελέτες, οι οποίες είχαν δείξει ότι η ζάχαρη επηρεάζει το πάγκρεας με τρόπους με τους οποίους δεν το επηρεάζουν άλλα τρόφιμα ή η ίδια η παχυσαρκία.
