Οι ημικρανίες είναι μια κοινή πάθηση παγκοσμίως, που επηρεάζει σχεδόν το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Κατά καιρούς, μπορεί να είναι αρκετά εξουθενωτικές ώστε να επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητες. Παρά την πληθώρα επιλογών θεραπείας, ορισμένοι πάσχοντες από ημικρανία δεν μπορούν να βρουν ανακούφιση στα διαθέσιμα φάρμακα. Άλλοι εμφανίζουν παρενέργειες που εμποδίζουν τη χρήση ορισμένων διαθέσιμων φαρμάκων για την ημικρανία.
Οι πάσχοντες από χρόνια ημικρανία που δεν έχουν καταφέρει να βρουν ανακούφιση με τα διαθέσιμα φάρμακα για την ημικρανία μπορεί τώρα να έχουν ελπίδα σε μια νέα επιλογή. Μια νέα πιλοτική μελέτη από τον Ιταλό ερευνητή Simone Braca και τους συναδέλφους του διαπίστωσε ότι η κατηγορία φαρμάκων, που ονομάζονται αγωνιστές του υποδοχέα γλυκαγονόμορφου πεπτιδίου 1 (GLP-1), μείωσε τον αριθμό των ημερών με ημικρανίες κατά το ήμισυ. Αυτά είναι τα ίδια φάρμακα με αυτά που χρησιμοποιούνται για την απώλεια βάρους και τον διαβήτη, όπως το Ozempic, τα οποία λειτουργούν διαχειριζόμενοι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα στο σώμα.
Δημοσιεύτηκε στο Headache: The Journal of Head and Face Pain, η μελέτη περιελάμβανε 31 συμμετέχοντες (26 γυναίκες και 5 άνδρες) με χρόνια ημικρανία και παχυσαρκία. Στους συμμετέχοντες χορηγήθηκε ο αγωνιστής του υποδοχέα GLP-1, λιραγλουτίδη, για μια περίοδο 12 εβδομάδων και τους ζητήθηκε να κρατήσουν ένα ημερολόγιο πονοκεφάλου. Στο τέλος της περιόδου των 12 εβδομάδων, οι συμμετέχοντες ανέφεραν μια αλλαγή στον μέσο αριθμό ημερών με ημικρανία ανά μήνα από περίπου 20 ημέρες σε 11 ημέρες με ημικρανίες ανά μήνα.
Από τους 31 ασθενείς, οι 15 είχαν μείωση περίπου 50% στη μηνιαία συχνότητα πονοκεφάλου. Επτά ασθενείς παρουσίασαν μείωση περίπου 75% των ημερών με ημικρανίες και ένας ασθενής δεν ανέφερε καθόλου ημικρανίες. Μερικοί συμμετέχοντες ανέφεραν ήπιες γαστρεντερικές παρενέργειες, όπως δυσκοιλιότητα και ναυτία, αλλά αυτές υποχώρησαν αργότερα και δεν επηρέασαν τη μελέτη.
Η παχυσαρκία γενικά σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ημικρανίας και είναι γνωστό ότι η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της συχνότητας των συμπτωμάτων. Ωστόσο, η απώλεια βάρους δεν φαίνεται να είναι ο μηχανισμός για τη μείωση των ημικρανιών σε αυτή τη μελέτη. Ο ΔΜΣ καταγράφηκε επίσης κατά τη διάρκεια της μελέτης και οι συμμετέχοντες παρουσίασαν μόνο μια πολύ μικρή αλλαγή από 34,0 σε 33,9, η οποία δεν θεωρήθηκε σημαντική. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι διαφορές στην ηλικία, το φύλο και τα πρόσθετα φάρμακα δεν έκαναν σημαντική διαφορά στη μείωση των ημερών ημικρανίας.
Η ενδοκρανιακή πίεση (ICP) –η πίεση στο κρανίο από τη συσσώρευση εγκεφαλονωτιαίου υγρού (CSF) – είναι ένας άλλος παράγοντας που είναι γνωστό ότι επηρεάζει τη συχνότητα των σοβαρών ημικρανιών. Οι ερευνητές επισημαίνουν μια άλλη μελέτη ειδικότερα, στην οποία το CSF παροχετεύτηκε μέσω οσφυονωτιαίας παρακέντησης, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ανακούφιση από την ημικρανία.
Ο Braca και οι συνεργάτες του υποθέτουν ότι η λιραγλουτίδη μείωσε την ICP στους συμμετέχοντες στη μελέτη, με αποτέλεσμα τη μείωση των ημικρανιών. Ωστόσο, δεν έλαβαν στην πραγματικότητα τις μετρήσεις για να προσδιορίσουν εάν υπήρξε αλλαγή στην ICP και η μελέτη δεν περιελάμβανε ομάδα ελέγχου.
Σημειώνουν ότι «η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να αξιολογήσει αυτές τις παραμέτρους για να διευκρινίσει καλύτερα τον μηχανισμό δράσης της λιραγλουτίδης σε αυτούς τους ασθενείς». Ωστόσο, αυτή η έρευνα προσφέρει μια πιθανή νέα οδό για τη θεραπεία των χρόνιων ημικρανιών στο μέλλον.
Διαβάστε ακόμα: Πώς «δουλεύει» η νέα γενιά φαρμάκων απώλειας βάρους – Γλυκούλι
