Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα, το απλό σάκχαρο δηλαδή που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού. Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.
Ο διαβήτης ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να προσβάλλει πολλά όργανα του σώματος, μεταξύ των οποίων και το δέρμα. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από ένας στους τρεις ανθρώπους με διαβήτη θα εμφανίσουν σε κάποια περίοδο της ζωής τους μια δερματική διαταραχή.
Κάποια από τα προβλήματα αυτά μπορεί να είναι απλές μολύνσεις από βακτήρια και μύκητες ή και κνησμός. Στις πιο ειδικές περιπτώσεις συγκαταλέγονται το χαλάζιο στο μάτι, το λεγόμενο «κριθαράκι», καθώς και το «πόδι του αθλητή», μια λοίμωξη που προκαλείται από μύκητες.
Υπάρχουν όμως και πιο σπάνια προβλήματα που εμφανίζονται κυρίως ή και αποκλειστικά στα άτομα με διαβήτη. Τέτοια είναι η διαβητική δερματοπάθεια, η λιποειδική νεκροβίωση, η μελανίζουσα ακάνθωση, οι διαβητικές φουσκάλες και τα εξανθήματα.
Από τα συχνότερα είναι η ξηροδερμία, η οποία εμφανίζεται περίπου στο 40% των διαβητικών. Αυτή η κατάσταση είναι συνέπεια της γλυκοζυλίωσης των πρωτεϊνών του δέρματος, η οποία παρεμποδίζει τη φυσιολογική λειτουργία των κυττάρων του.
Ένας από τους λόγους που εμφανίζεται συχνότερα η ξηροδερμία είναι πως, όταν τα επίπεδα της γλυκόζης είναι υψηλά, ουρούμε περισσότερο ώστε ο οργανισμός μας να αποβάλλει το πλεόνασμα γλυκόζης που διαθέτει, και με αυτόν τον τρόπο χάνονται και αρκετά υγρά που χρησιμεύουν στην ενυδάτωση του δέρματος. Επιπλέον, με υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αποκρούονται δυσκολότερα συγκεκριμένα βακτήρια. Και οι δύο αυτοί παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης.
Στα συμπτώματα της ξηροδερμίας περιλαμβάνονται η ξηρότητα, η φαγούρα και η εμφάνιση σκληρίας στο δέρμα. Με την ξηροδερμία αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης πληγών, που στην περίπτωση του διαβήτη επουλώνονται δύσκολα και μπορούν να προχωρήσουν σε βαθύτερα στρώματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να καταλήξει σε οστεομυελίτιδα (μία λοίμωξη των οστών) με πολλές πιθανότητες ακρωτηριασμού στα άκρα.
Η θεραπεία των δερματοπαθειών στο διαβήτη συνήθως γίνεται με φαρμακευτική αγωγή και με ταυτόχρονη εξισορρόπηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα.
Φροντίδα
Η περιποίηση του δέρματος είναι σημαντική για την πρόληψη των παραπάνω. Ο ασθενής χρειάζεται να διατηρεί το δέρμα του στεγνό και καθαρό, να αποφεύγει τα πολύ ζεστά μπάνια και τα προϊόντα που ξηραίνουν την επιδερμίδα και να χρησιμοποιεί ενυδατική λοσιόν, ιδιαίτερα το χειμώνα. Να αποφεύγει όμως την επάλειψη στα δάχτυλα των ποδιών, καθώς η επιπλέον υγρασία στην περιοχή μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη μυκήτων.
Σημαντικό είναι επίσης να προσέχει τις γρατσουνιές και τα κοψίματα, διότι όταν το δέρμα είναι ξηρό, η γρατζουνιά κλείνει δύσκολα αυξάνοντας τις πιθανότητες μόλυνσης. Η άμεση πλύση της περιοχής με σαπούνι και νερό και η κάλυψη με αποστειρωμένη γάζα μπορεί να βοηθήσει στα λιγότερο σημαντικά κοψίματα.
Τέλος, στην περίπτωση εγκαύματος, μόλυνσης ή βαθιού κοψίματος ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί σε έναν γιατρό και να μην χρησιμοποιήσει αντιβιοτικά χωρίς τη συμβουλή του.
Πηγή: http://yourdoc.gr
