Η φίλη και αναγνώστρια του GlykouliGr, Κίκα Σαμουρκασίδου από τη Θεσσαλονίκή, ανέβασε ενα post που βρήκαμε ιδιαίτερα χιουμοριστικό και αποφασίσαμε να το ανεβάσουμε στην ιστοσελίδα μας. Απολαύστε την υπέροχη γραφή της Κίκα!
Δε θα αναφερθώ στο τι ειπώθηκε και τι συζητήθηκε στη συνάντηση με την ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ. Η εκδήλωση είχε highlights και κάποιος πρέπει να τα περιγράψει… Με το που φτάσαμε ο Δημήτρης άρπαξε ένα κομμάτι κέικ απ’ το μπουφέ και πήγε να μπει στην αίθουσα. Τρελάθηκα κι άρχισα να φορτσάρω. “Αν δεν αφήσεις το κέικ, εγώ δεν μπαίνω στην αίθουσα, Ρεζίλι θα γίνουμε!!! Και μπαίνω μόνη μου και βλέπω τον Dimitris Boukas. Λατρεύω το στυλ Μπούκα, μου αρέσει η φάτσα του, οι ενδυματολογικές του προτιμήσεις, οι ατάκες του. Και κάθομαι δίπλα του, αφού του συστήθηκα. Ο δικός μου Δημήτρης είχε παρεξηγηθεί πριν καιρό με τον Δημήτρη Μπούκα κι έτσι τους έβαλα να καθίσουν πλάι πλάι για να τα ξαναφτιάξουν. Και συνεχίζω με τις πρωταγωνίστριες.
Maria Katsikadakou: Καθόταν χαλαρή, λίγο πιο πίσω από τις πρώτες σειρές, και ήταν έτοιμη να παρέμβει σε κάθε σχόλιο που δεν ικανοποιούσε τη διαβητική κοινότητα. Κάποια στιγμή απηύθυνε ερώτημα προς τους ομιλητές και ο αντιπρόσωπος της ΕΣΑΜΕΑ την αποκάλεσε “Φίλε μου”. Η αίθουσα σείστηκε από τα γέλια μας. Όσο η ώρα περνούσε, σηκώθηκε από τη θέση της και πηγαινοερχόταν πέρα δώθε σαν υποψήφιος μπαμπάς σε μαιευτήριο. Η αλήθεια είναι ότι πεινούσε πολύ και επιτέλους αυτή η συνάντηση έπρεπε να τελειώσει αν θέλαμε να ζήσει η Κατσικαδάκου και οι υπόλοιποι.
Christina Soulioti: Μπήκε αλαφιασμένη και έψαχνε πού να κάτσει, χαιρετηθήκαμε αλλά δεν κατάλαβα αν αντιλήφθηκε ότι ήμουν η Κίκα ή η Λαγού. (Να σημειώσω ότι εγώ είμαι 1.60 και η Λαγού 2.60 ) Όταν ηρέμησε από την αγωνία και το άγχος της, στην ταβέρνα έγιναν αυτά, έγινε και πάλι το πιο τρυφερό και ζουζουδένιο κορίτσι της ομάδας.
Tonia Panagopoulou: Ολόσωμη φόρμα, ψηλή μαύρη πλατφόρμα και τα πλούσια ελέη της σε κοινή θέα… και άρχισε ο κυρ Πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ και έλα Τόνια πάνω να διαβάσεις το κείμενο να σε βλέπει η κάμερα και στείλε μου το τάδε στο e-mail μου και ζήτησε το τηλέφωνό της δημόσια… δε συνεχίζω, υπήρξε φλερτ ολόγυρά μας… ( Φυσικά και αστειεύομαι… υπήρξε απόλυτη σοβαρότητα και επαγγελματισμός, για να μην παρεξηγηθούμε).
Και βγήκα λίγο έξω να χαλαρώσω από τις ερωτικές πεταλουδίτσες κι έρχεται η Θεά μου… η Lagou Maria. Για κακή μου τύχη φορούσε πλατφόρμα… έπεσα στην αγκαλιά της κι ένιωσα τόσο έντονα την ασφάλεια και τη θαλπωρή της αδερφικής αγάπης που ποτέ δε γνώρισα. Εκεί είδα και το κίτρινο φλούο νυχάκι του ποδιού της. Γενικώς έλαμψε η αυλή, έλαμψε το κτίριο και υπήρχε μια ευτυχία η οποία ολοκληρώθηκε μόλις μπήκε η Βάνα Κουτσουδάκη… Έκατσε μακριά μου και όταν με είδε άρχισε τα γλυκά της λόγια “Άντε γαμ..σου τσουλάκι” Η Λαγού φοβούμενη μήπως δεν κατάλαβα έκανε τη μετάφραση. “Η Βάνα είπε να πας να γαμ…θείς”. Εγώ χοροπηδούσα απ’ τη χαρά μου που οι Αθηναίες φίλες μου νοιάζονται τόσο πολύ για τη σεξουαλική μου υγεία. Και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα.
Με είδε η Τόνια κι άρχισε να στέλνει καρδούλες με τα δάχτυλά της και φιλιά, ο Δημήτρης Βατζής είδε τον άντρα μου κι άρχισε να με ψάχνει, πηδάει τις θέσεις ο Βατζής, πηδάω κι εγώ τις δικές μου κι αρχίσαμε τα φιλιούνται-αγκαλιάζονται. Εκεί παίρνω χαμπάρι τη Georgia Xydia η οποία από κοντά είναι διπλάσια γλυκιά και τα ματάκια της φεγγοβολούνε αγάπη. Ξαναβγήκα στην αυλή γιατί η συγκίνηση επηρέασε το ζάχαρό μου αλλά ο Βατζής τελικά είχε υπογλυκαιμία απ’ τη χαρά του που με είδε.
Γνώρισα τη Νανσυ Αποστολοπούλου η οποία φαίνεται γόνος αρχοντικής οικογένειας με τα καλογραμμένα χαρακτηριστικά αυτής της κάστας και με ευγένεια και χαμόγελο που σε κάνουν ν’ αγαπήσεις τους Βασιλικούς. Ο γιος της Νάνσυς, πολύ γκόμενος και πολύ κούκλος διαβητικός αλλά σοβαρό παλικάρι που δεν άφηνε τη μάνα του να βγει να καπνίσει γιατί οι ομιλίες δεν είχαν ακόμη τελειώσει. Εκεί δίπλα ήταν και η Giwta Mwraiti που είναι σκέτο ξωτικό, ινδιανάκι και φαίνεται ότι με τα σκέρτσα της μπορεί να κάνει χαμό.
Η Ζωή Πάτσαλη έχει τόσο φρέσκια επιδερμίδα που αν τη φιλήσεις μια φορά δε θέλεις να σταματήσεις. Και μετά εγκεφαλικά….Μάξι πράσινο φόρεμα κι αυτή να κινείται με αέρα ντίβας στην αυλή… χειλάρες, ματάρες, όλα σε -άρες και πολύ δικαιολογημένα. Κουκλάρα η Anna Ansts αλλά όχι απ’ αυτές τις πλαστικές και απλησίαστες!!!! Την Maria Nickol δεν τη χάρηκα… είναι απ’ αυτές τις γυναίκες εκλεπτυσμένης αισθητικής, κάτι σαν τσάι στα Tiffany’s, κομψή, με χαρακτηριστικά που θυμίζουν τις γνωστές οικογένειες του Μονακό. Και αναρωτιέμαι αν αυτή γράφει στις ομάδες μας ή βάζει τον Μπάτλερ να αρθρογραφεί.
Έγιναν κι άλλα πολλά και πριν και μετά… γύρισα στη Θεσσαλονίκη τόσο γεμάτη συναισθηματικά, τόσο χαρούμενη. Μαζί με όλα τα χαμόγελα της καρδιάς μου, έφερα στις αποσκευές μου κι ένα δώρο σκαρφιστήρα από την Πρωθυπουργό της ομάδας αλληλεγγύης… Η Χριστίνα και η Τόνια δεν άντεξαν να βλέπουν τα δαχτυλάκια μου γεμάτα σκληρύνσεις και κακοποίηση. Σας ευχαριστώ και σας αγαπώ!!!!!!!
Κίκα Σαμουρκασίδου
GlykouliGr
Ανοιχτό Κάλεσμα προς Όλους τους Ανθρώπους με Διαβήτη στις 22 Ιουνίου!
Ανοιχτή Επιστολή προς ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ: «Δεν μπορείτε να μιλάτε για ΚΑΜΙΑ δικαίωση»
