Ερευνητές του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστόνης ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να αντιστρέψουν επιτυχώς στον διαβήτη τύπου 1 σε ζωικό μοντέλο εγχύοντας αιματικά βλαστικά κύτταρα τα οποία είχαν ωθήσει προηγουμένως να παράγουν την πρωτεΐνη PD-L1 που συνήθως είναι ανεπαρκής σε ζώα και ανθρώπους με τον συγκεκριμένο τύπο διαβήτη.
Η κυτταρική θεραπεία χαλιναγώγησε την αυτοάνοση αντίδραση των κυττάρων στα πειραματόζωα και τους ανθρώπους και αντέστρεψε την υπεργλυκαιμία στα διαβητικά ποντίκια.
Όπως έγραψε στο επιστημονικό έντυπο Science Translational Medicine, που δημοσιεύθηκε η μελέτη, ο Δρ Πάολο Φιορίνα, επικεφαλής ερευνητής «καταφέραμε να αναδομήσουμε το ανοσοποιητικό σύστημα όταν χορηγήσαμε τα κύτταρα στα πειραματόζωα».
Τα βλαστικά κύτταρα που εγχύθηκαν στα ποντίκια εγκαταστάθηκαν στο πάγκρεας όπου παράγονται τα νησιδιακά κύτταρα. Σχεδόν όλα τα ποντίκια θεραπεύθηκαν από τον διαβήτη σε σύντομο χρονικό διάστημα και το ένα τρίτο διατήρησε φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα για όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η θεραπεία ήταν αποτελεσματική είτε επειδή προήχθη η παραγωγή της PD-L1 μέσω γονιδιακής θεραπείας, είτε μέσω της προ-θεραπείας με μικρά μόρια.
Η δύναμη της PD-L1
Παλαιότερες μελέτες είχαν δοκιμάσει ανοσοθεραπείες στον διαβήτη τύπου 1 με στόχο την αναχαίτιση της αυτοάνοσης επίθεσης στα νησιδιακά κύτταρα του σώματος. Όμως, οι προσπάθειες είχαν αποτύχει, εν μέρει επειδή οι θεραπείες δεν είχαν στοχεύσει συγκεκριμένα τον διαβήτη. Η αυτόλογη μεταμόσχευση μυελού των οστών, είχε επίσης βοηθήσει μερικούς ασθενείς, αλλά όχι όλους.
«Τα αιματικά βλαστοκύτταρα έχουν ανοσο-ρυθμιστικές ιδιότητες αλλά φαίνεται ότι στα ποντίκια και τους ανθρώπους με διαβήτη, οι ιδιότητες αυτές είναι εξασθενημένες. Εμείς ανακαλύψαμε ότι στον διαβήτη τα βλαστικά αυτά κύτταρα είναι δυσλειτουργικά, προάγοντας τη φλεγμονή και πιθανόν οδηγούν στην εκδήλωση του διαβήτη», εξηγεί ο Δρ Φιορίνα.
Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του ξεκίνησαν με τη διαμόρφωση του μεταγραφικού σημείου των βλαστικών κυττάρων του αίματος για να μάθετε ποιες πρωτεΐνες παράγουν τα κύτταρα.
Χρησιμοποιώντας μια μικροσυστοιχία γονιδιακής έκφρασης, διαπίστωσαν ότι το δίκτυο των γενετικών ρυθμιστικών παραγόντων (microRNAs) που ελέγχουν την παραγωγή της PD-L1 είναι τροποποιημένη στα αιματικά βλαστοκύτταρα των διαβητικών ποντικιών και ανθρώπων. Αυτό εμποδίζει την παραγωγή της PD-L1, ακόμα και στα πρώιμα στάδια της νόσου.
Ακόμα παρατήρησαν ότι η PD-L1 έχει αντιφλεγμονώδη ιδιότητα στον διαβήτη τύπου 1.
Η πρωτεΐνη θεωρείται σημαντικό ανοσο-μόριο, καθώς προσδένεται στο υποδοχέα PD-1 των φλεγμονωδών Τ-κυττάρων που ενεργοποιούνται για να προκαλέσουν αυτοάνοσες αντιδράσεις. Αυτό ωθεί τα Τ-κύτταρα είτε να πεθάνουν είτε να γίνουν ανενεργά.
Όταν οι ερευνητές εισήγαγαν ένα υγιές γονίδιο του PD-L1 στα βλαστοκύτταρα, με φορέα έναν άκακο ιό, τα κύτταρα κατάφεραν να αντιστρέψουν τον διαβήτη στα ποντίκια. Επίσης πέτυχαν το ίδιο με «κοκτέιλ» τριών μικρών μορίων: την ιντερφερόνη Β, την ιντερφερόνη Γ και το πολυϊσοϊνικό-πολυκυτιδυλικό οξύ.
Η έρευνα συνεχίζεται
Ο Δρ Φιορίνα σπεύδει να υπογραμμίσει ότι η μελέτη θα συνεχιστεί με στόχο να καθοριστεί η διάρκεια επίδρασης της κυτταρικής θεραπείας και πόσο συχνά θα πρέπει να επαναλαμβάνεται. Και τονίζει ότι, η πραγματική ουσία της θεραπείας είναι ότι δεν έχει παρενέργειες αφού βασίζεται στα ίδια τα κύτταρα του ασθενή.
Σε συνεργασία με άλλες επιστημονικές ομάδες ο ερευνητής θα προσπαθήσει να βελτιστοποιήσει το «κοκτέιλ» των μικρών μορίων, ενώ έχει ήδη προγραμματίσει συνάντηση με σχετική επιτροπή του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ώστε να υποβάλλει αίτημα για την διενέργεια κλινικής δοκιμής σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1.
Πηγή: health.in.gr
