Ζούμε στην Ελλάδα, μια χώρα που η λέξη “τραγωδία” έχει τη δική της σημασία. Στην αρχαιότητα, ο Αριστοτέλης θεωρούσε την τραγωδία σαν το ύψιστο είδος καλλιτεχνίας. Αντίθετα ο δάσκαλός του, Πλάτωνας, υποστήριζε ότι πρόκειται για μίμηση των συναισθημάτων που προέρχονται από την απομίμηση μιας πράξεως, δηλαδή ήταν «μίμηση της μίμησης», η οποία ξέφευγε από την πραγματικότητα.
Στη σημερινή εποχή τη χρησιμοποιούμε για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, προκειμένου να περιγράψουμε τα χειρότερα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, τα οποία μόνο κάθαρση δεν αποτελούν, αλλά βάζουν τον “θεατή”, δηλαδή τον άνθρωπο, μέσα στο δράμα.
Τις τελευταίες ώρες ζούμε ένα μεγάλο “έγκλημα” με τις φωτιές σε Ανατολική και Δυτική Αττική να έχουν πάρει μαζί τους περισσότερα από 80 άτομα. Πριν λίγο καιρό, είχαμε τις φονικές πλημμύρες στην περιοχή της Μάνδρας. Όσο και αισιόδοξος να προσπαθείς να είσαι, μάλλον μόνο το να είσαι αφελής, ονειροπόλος, παντελώς αδιάφορος ή συγκλονιστικά συμφεροντολόγος, μπορεί να σε κρατήσει μακριά από την αβάσταχτη πραγματικότητα.
Δεν έχουμε προλάβει να συνειδητοποιήσουμε ούτε καν τις ευθύνες για τον ακόμα ένα χαμό, ανθρώπινων ζωών, δεν έχουμε προλάβει να επανεξετάσουμε τις πράξεις μας, τις πράξεις κάποιων, το «μάθημα» της τραγωδίας που ζήσαμε και συναντάμε πάλι απάνθρωπες συμπεριφορές σε «ανθρωπιστικούς» χώρους.
Κοιτάζοντας σήμερα, όπως κάθε μέρα την κατάσταση στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού μας, αφού και εμείς ως διαβητικοί ανήκουμε σε αυτές, έπεσε το βλέμμα μας πάνω στο παρακάτω τραγικό περιστατικό που συνέβη στον ΕΟΠΥΥ της Καλλιθέας!
Σας παρακαλούμε κοινοποιήστε το γιατί είναι μια “δύναμη” που έχουμε, τουλάχιστον να κάνουμε κάποιους που έχουν χάσει την ανθρωπιά τους και βρίσκονται σε πόστα εργασιακά πολύ ευαίσθητα, έστω να ντραπούν!
Την καταγγελία της κυρίας Σίμου την εντοπίσαμε στην ομάδα “ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ” και σας την παραθέτουμε:
“Ονομάζομαι Χαριστή Σίμου & είμαι καρκινοπαθής τελικού σταδίου, έχω ποσοστό αναπηρίας κεπα 85%. Έχω διαγνωστεί με σάρκωμα μήτρας υψηλής κακοήθειας στάδιο ΙΙΙ, με μετάσταση στους λεμφαδένες & πριν από 2 εβδομάδες ανακαλύψαμε μια νέα μετάσταση στον πνεύμονα. Ο ογκολόγος με ενημέρωσε ότι αυτού του είδους οι μεταστάσεις δίνουν maximum 6 μήνες ζωής.
Από την αρχή της διάγνωσης έχω κάνει επέμβαση, χημειοθεραπείες & ακτινοβολίες στο ΙΑΣΩ, στη συνέχεια χημειοθεραπείες στο Αρεταίειο & από το Μάρτιο του 2018 είμαι περιστατικό του Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς οι Αγ. Ανάργυροι.
Μένω μόνη μου & δεν έχω συνοδό ή κάποιον για να με βοηθήσει. Οδηγώ όταν είμαι καλά διαφορετικά κινούμαι με ταξί για όλες τις δουλειές μου… θεραπείες, ιατρούς, φαρμακεία, ψώνια, ίκα για την αναρ. άδεια. Εδώ & 1.5 χρόνο συντονίζω & κανονίζω μόνη μου τα πάντα με σκοπό να ζήσω…
Την Τρίτη 17 Ιουλίου η ιατρός από το νοσοκομείο Κηφισιάς μου έδωσε 2 συνταγές για τις γνωστές ενέσεις που ανεβάζουν τα λευκά… Η πρώτη συνταγή αφορούσε την ένεση Neulasta & η δεύτερη συνταγή 2 κουτιά με ενέσεις Filgrastim. Την Τετάρτη 18 Ιουλίου πήγα στο φαρμακείο του εοπυυ στην Καλλιθέα όπου η κυρία που με εξυπηρέτησε με ενημέρωσε ότι ΔΕ μπορεί να μου δώσει & τις δύο συνταγές μαζί επειδή αφορούν το ίδιο φάρμακο…
Της είπα εντάξει παρακαλώ δώστε μου την ένεση Neulasta που σύμφωνα με τις οδηγίες της ιατρού έπρεπε να την κάνω στις 18 Ιουλίου & τη ρώτησα εάν έρθω 1 εβδομάδα μετά θα μου δώσετε τη δεύτερη συνταγή? Μου απάντησε ναι !!!
Αφού έκανα την ένεση Neulasta στις 18 Ιουλίου, χθες έκανα νέες εξετάσεις αίματος & σήμερα το πρωί μου έστειλαν τα αποτελέσματα με email, έχω 2.7 λευκά αιμοσφαίρια… Σύμφωνα με τις οδηγίες της ιατρού πρέπει να κάνω κι άλλες ενέσεις & 1 εβδομάδα μετά νέα εξέταση αίματος & αναλόγως των αποτελεσμάτων νέες ενέσεις για να μπορέσω να μη χάσω την επόμενη προγραμματισμένη χημειοθεραπεία μου στις 7 Αυγούστου.
Φόρεσα λοιπόν τη μάσκα μου, πήρα το ταξί για να με πάει στην Καλλιθέα για να πάρω τις ενέσεις, είχε τεράστια αναμονή, άφησα τον ταξιτζή να περιμένει στη θέση μου & εγώ παρέμεινα στο όχημα. Ένιωθα εξαντλημένη & έκανε πάρα πολύ ζέστη… Όταν ήρθε η σειρά μου με ενημέρωσε ο ταξιτζής & πήγα στην κυρία που ήταν διαθέσιμη για να με εξυπηρετήσει… Είδε τη συνταγή & αρνήθηκε να μου δώσει τις ενέσεις… Της εξήγησα τι έχει συμβεί, ήταν ανένδοτη, μου απάντησε θα το δω με τη διοίκηση του εοπυυ & συνέχισε να εξυπηρετεί άλλα άτομα που είχαν προτεραιότητα ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.
Το φαρμακείο διαθέτει 3 σημεία εξυπηρήτησης, είχαν αρκετή δουλειά όμως ΔΕΝ έκαναν καμία κίνηση για να εξυπηρετήσουν εμένα. Εκνευρίστηκα & άρχισα να φωνάζω, ζήτησα κάποιος να ασχοληθεί μαζί μου, μου επιτέθηκαν λεκτικά λέγοντας μου να κάτσω & να περιμένω. Η κυρία που με εξυπηρέτησε αρχικά μπροστά στα μάτια μου άδειαζε χαρτοκιβώτια & τακτοποιούσε κουτιά με φάρμακα στα ράφια & ΔΕΝ έκανε κάτι για να λυθεί το δικό μου ζήτημα. Της ξεκαθάρισα ότι πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα, ότι έχω χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια & δεν κάνει να είμαι με κόσμο δίπλα μου λόγω μικροβίων… Και οι 3 κυρίες ήταν αγενείς & επιθετικές & συνέχιζαν τη δουλειά τους κανονικά… εξυπηρετούσαν άλλο κόσμο λες & εγώ ήμουν αόρατη… Προσπάθησα να βρω τηλεφωνικώς από το κινητό μου τη γραμματέα του ογκολόγου στο Γεν. Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς & έδωσα τη συσκευή στην κυρία στο φαρμακείο για να μιλήσει. Μίλησε & με άφησε πάλι να περιμένω.
Ήμουν στο φαρμακείο εοπυυ από τις 09.00 έως τις 13.00 & τελικά δε μου έδωσαν τις ενέσεις μου !!!
Τους προώθησα με mail, ΕΥΤΥΧΩΣ είχα μαζί μου τον υπολογιστή & τους έστειλα τις χθεσινές εξετάσεις μου για να δουν ότι έχω χαμηλά λευκά μπας & μου δώσουν τις ενέσεις. Η κυρία απαθέσταστη με ενημέρωσε ότι έστειλε με fax τις εξετάσεις μου στον εοπυυ & η απάντηση τους ήταν ναι μεν έχω χαμηλά λευκά ΑΛΛΑ δεν κινδυνεύει η ζωή μου οπότε επιμένουν στην άποψη τους & δε μου δίνουν τις ενέσεις…
Γύρισα σπίτι μου κουρασμένη, εκνευρισμένη & χωρίς ενέσεις…”
