Η αναιμία (δηλαδή η χαμηλή ποσότητα ερυθρών αιμοσφαιρίων, ή η ανεπαρκής λειτουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων) μπορεί να παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα και να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.
Η κύρια λειτουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι η μεταφορά του οξυγόνου στο αίμα, για την οποία βασίζονται στην πλούσια σε σίδηρο πρωτεΐνη, την αιμοσφαιρίνη. Αυτός είναι και ο λόγος που η ανεπάρκεια σιδήρου αποτελεί έναν από τους παράγοντες που προκαλούν αναιμία. Φυσικά η προδιάθεση για αναιμία εξαρτάται και από άλλους παράγοντες όπως η εγκυμοσύνη, η προχωρημένη ηλικία, τα αυτοάνοσα νοσήματα και η κληρονομικότητα.
Σύμφωνα με Εθνικό Οργανισμό Υγείας της Καρδιάς, των Πνευμόνων και του Αίματος των ΗΠΑ:
“Όταν κάποιος έχει αναιμία, το σώμα του δεν οξυγονώνεται σωστά μέσω του αίματος. Το αποτέλεσμα είναι να αισθάνεται κουρασμένος ή αδύναμος. Επίσης μπορεί να αισθάνεται δυσφορία στην αναπνοή, να έχει ζαλάδες, πονοκεφάλους ή αρρυθμία στην καρδιά.”
Χωρίς την κατάλληλη αγωγή, η σοβαρή αναιμία μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην υγεία, όπως κακή λειτουργία της καρδιάς, ακόμη και θάνατο. Επιπλέον, η αναιμία μπορεί να καταστείλει την ανοσολογική απόκριση.
Μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στα Annals of Pathology and Laboratory Medicine, συνδέει τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα με την αναιμία.
Η έρευνα
Στην έρευνα συμμετείχαν 41 άτομα χωρίς διαβήτη και 79 άτομα με διαβήτη τύπου 2. Οι ερευνητές, χώρισαν τους συμμετέχοντες που είχαν διαβήτη σε δύο ομάδες, ανάλογα με την τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης τους.
Στη μία ομάδα ήταν αυτοί που είχαν τιμές άνω του 7%, ενώ στη δεύτερη ήταν αυτοί που είχαν τιμή κάτω του 7%. Στη συνέχεια, σύγκριναν και ανέλυσαν τις τιμές των αιματολογικών εξετάσεων των ατόμων των δύο ομάδων. Συγκεκριμένα, έλαβαν υπόψη τον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων (RBC), τον αιματοκρίτη (HCT), τον μέσο όγκο ερυθρών αιμοσφαιρίων (MCV), τη μέση τιμή της αιμοσφαιρίνης (MCH), τη μέση συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης (MCHC) και το εύρος κατανομής των ερυθρών αιμοσφαιρίων (RDW).
Από την έρευνα αποκλείστηκαν όσοι συμμετέχοντες έπασχαν από άλλου είδους φλεγμονώδεις διαταραχές, από καρδιαγγειακή νόσο, από νεφρική νόσο που δεν προκαλείται από το διαβήτη, όσοι είχαν προβλήματα με το θυροειδή και τον αλκοολισμό, και αυτοί που έπασχαν από “αιμολυτικές αναιμίες όπως δρεπανοκυτταρική αναιμία, β-μεσογειακή αναιμία και αναιμία λόγω κακοήθειας”.
Αποτελέσματα
Αφού ανέλυσαν και συνέκριναν τις διάφορες παραμέτρους ανάμεσα στις δύο ομάδες, οι συντάκτες της έρευνας ανέφεραν τα ακόλουθα:
“Κατά τη συγκεκριμένη έρευνα, παρατηρήθηκε ότι η μέση τιμή RBC για διαβητικούς με γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη κάτω του7% ήταν μικρότερη σε σχέση με αυτήν των μη διαβητικών ατόμων. Στην ομάδα των διαβητικών που είχαν A1C πάνω από 7, η μέση τιμή RBC, η Hb, και η HCT ήταν κατά πολύ μικρότερες σε σχέση με τις τιμές των μη διαβητικών ατόμων. Επιπλέον, η μέση MCV και MCH των διαβητικών με A1c μεγαλύτερη από 7, ήταν κατά πολύ μικρότερη από ότι αυτή των διαβητικών με A1c μικρότερη του 7. Σε γενικές γραμμές, η μέση τιμή RBC, HB, PCV, MCV και MCH, των διαβητικών ήταν μειωμένες σε σχέση με αυτές των μη διαβητικών ατόμων.”
Με λίγα λόγια, η ανάλυση έδειξε ότι τα άτομα που έπασχαν από διαβήτη είχαν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν αναιμία σε σύγκριση με άτομα που δεν έπασχαν από διαβήτη. Επιπλέον, παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ της ομάδας των ατόμων που έλεγχαν καλύτερα τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη και διατηρούσαν την τιμή της κάτω από 7%, και της ομάδας των ατόμων με υψηλότερες τιμές A1c, γεγονός το οποίο οδήγησε τους ερευνητές να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο υψηλός γλυκαιμικός δείκτης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση αναιμίας.
Συμπεράσματα
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι:
“Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης υποδεικνύουν ότι οι ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη και δεν έχουν καλή ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν αναιμία. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ανάγκη για τακτικό αιματολογικό έλεγχο των ασθενών με διαβήτη, προκειμένου η αναιμία να γίνει αντιληπτή όσο το δυνατόν συντομότερο, και να αντιμετωπιστεί, ώστε να αποφευχθούν καταστάσεις όπως κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και επιπλοκές όπως η διαβητική κετοξέωση.”
Το σημαντικό είναι ότι αυτή η έρευνα αναδεικνύει άλλη μια σοβαρή επίπτωση που μπορεί να έχουν τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και τονίζει τα οφέλη που έχει η αυστηρή ρύθμιση του σακχάρου και ο τακτικός αιματολογικός έλεγχος στους ασθενείς με διαβήτη.
Πηγή: Diabetes Daily
