Λονδίνο
Οι γυναίκες που στο πλαίσιο της σωματικής άσκησης, κάνουν και άρση βαρών μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο PLoS Medicine.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ μελέτησαν την υγεία σχεδόν 100.000 νοσηλευτριών για οκτώ χρόνια και παρατήρησαν ότι η άρση ελαφρών βαρών, οι πιέσεις ή οι ασκήσεις αντίστασης καθιστούν τους μυς λιγότερο ευάλωτους στον διαβήτη.
Μάλιστα, η άρση βαρών φάνηκε να υπερισχύει άλλων αερόβιων ασκήσεων που στοχεύουν στην ενίσχυση της καρδιάς και των πνευμόνων, κάτι που οι ενήλικοι θα πρέπει να κάνουν τουλάχιστον για 150 λεπτά την εβδομάδα.
Ευεργετικός ο συνδυασμός αεροβικής και μυϊκής ενδυνάμωσης
Οι γυναίκες που για 150 λεπτά την εβδομάδα έκαναν αερόβια γυμναστική και τουλάχιστον μια ώρα εβδομαδιαίως ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης είχαν την ουσιαστικότερη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη, συγκριτικά με γυναίκες που δεν γυμνάζονταν. Μείωναν δηλαδή κατά ένα τρίτο την πιθανότητα διαβήτη τύπου 2.
Αν και είναι ήδη γνωστό ότι η τακτική αεροβική γυμναστική (όπως τρέξιμο, ζωηρό περπάτημα, ή κολύμπι) αποτρέπουν την εκδήλωση διαβήτη τύπου 2, η παρούσα μελέτη δείχνει ότι και οι ασκήσεις αντίστασης παρέχουν επιπλέον προστασία.
Πιθανή αντιστοιχία και για τους άνδρες
Αν και η μελέτη εστίασε σε γυναίκες, κυρίως Καυκάσιες, που κλήθηκαν να αναφέρουν τα επίπεδα και το είδος γυμναστικής που προτιμούσαν, οι ερευνητές τονίζουν ότι ανάλογα αποτελέσματα μπορεί να ισχύουν για τους άνδρες.
Αποδίδουν τον συσχετισμό άρσης βαρών και μειωμένου κινδύνου διαβήτη στη διατήρηση μεγαλύτερης μυϊκής μάζας, η οποία δρα ως ανάχωμα για τον διαβήτη.
Ο διαβήτης τύπου 2 εκδηλώνεται όταν τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη δεν λειτουργούν σωστά ή όταν η παραγόμενη ινσουλίνη δεν είναι αποτελεσματική.
Η ινσουλίνη δίνει στον οργανισμό την ενέργεια που χρειάζεται, ενώ τα περισσεύματά της αποθηκεύονται στο ήπαρ και στους μυς.
Γονιδιακοί και περιβαλλοντικοί λόγοι επηρεάζουν την πιθανότητα του ατόμου να εκδηλώση διαβήτη τύπου 2, ενώ τα περιττά κιλά παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο. Σύμφωνα με ιατρικές εκτιμήσεις, για κάθε ένα κιλό που χάνει ένα άτομο με περιττό βάρος, ο κίνδυνος διαβήτη μειώνεται κατά 15%.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ μελέτησαν την υγεία σχεδόν 100.000 νοσηλευτριών για οκτώ χρόνια και παρατήρησαν ότι η άρση ελαφρών βαρών, οι πιέσεις ή οι ασκήσεις αντίστασης καθιστούν τους μυς λιγότερο ευάλωτους στον διαβήτη.
Μάλιστα, η άρση βαρών φάνηκε να υπερισχύει άλλων αερόβιων ασκήσεων που στοχεύουν στην ενίσχυση της καρδιάς και των πνευμόνων, κάτι που οι ενήλικοι θα πρέπει να κάνουν τουλάχιστον για 150 λεπτά την εβδομάδα.
Ευεργετικός ο συνδυασμός αεροβικής και μυϊκής ενδυνάμωσης
Οι γυναίκες που για 150 λεπτά την εβδομάδα έκαναν αερόβια γυμναστική και τουλάχιστον μια ώρα εβδομαδιαίως ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης είχαν την ουσιαστικότερη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη, συγκριτικά με γυναίκες που δεν γυμνάζονταν. Μείωναν δηλαδή κατά ένα τρίτο την πιθανότητα διαβήτη τύπου 2.
Αν και είναι ήδη γνωστό ότι η τακτική αεροβική γυμναστική (όπως τρέξιμο, ζωηρό περπάτημα, ή κολύμπι) αποτρέπουν την εκδήλωση διαβήτη τύπου 2, η παρούσα μελέτη δείχνει ότι και οι ασκήσεις αντίστασης παρέχουν επιπλέον προστασία.
Πιθανή αντιστοιχία και για τους άνδρες
Αν και η μελέτη εστίασε σε γυναίκες, κυρίως Καυκάσιες, που κλήθηκαν να αναφέρουν τα επίπεδα και το είδος γυμναστικής που προτιμούσαν, οι ερευνητές τονίζουν ότι ανάλογα αποτελέσματα μπορεί να ισχύουν για τους άνδρες.
Αποδίδουν τον συσχετισμό άρσης βαρών και μειωμένου κινδύνου διαβήτη στη διατήρηση μεγαλύτερης μυϊκής μάζας, η οποία δρα ως ανάχωμα για τον διαβήτη.
Ο διαβήτης τύπου 2 εκδηλώνεται όταν τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη δεν λειτουργούν σωστά ή όταν η παραγόμενη ινσουλίνη δεν είναι αποτελεσματική.
Η ινσουλίνη δίνει στον οργανισμό την ενέργεια που χρειάζεται, ενώ τα περισσεύματά της αποθηκεύονται στο ήπαρ και στους μυς.
Γονιδιακοί και περιβαλλοντικοί λόγοι επηρεάζουν την πιθανότητα του ατόμου να εκδηλώση διαβήτη τύπου 2, ενώ τα περιττά κιλά παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο. Σύμφωνα με ιατρικές εκτιμήσεις, για κάθε ένα κιλό που χάνει ένα άτομο με περιττό βάρος, ο κίνδυνος διαβήτη μειώνεται κατά 15%.
