«Με διαβήτη στα 100!»

Αθήνα, 25 Ιουνίου 2014
Σε μείζον παγκόσμιο πρόβλημα για την ανθρώπινη υγεία, με διαστάσεις επιδημίας, εξελίσσεται ο σακχαρώδης διαβήτης. Γενετικές, κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές αλλαγές στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου οδήγησαν στην ανεξέλεγκτη έκρηξη του προβλήματος.
Σήμερα κάθε πρόβλεψη για την εξάπλωση του Σ.Δ. έχει καταρριφθεί. Σύμφωνα με την IDF, ο αριθμός των ατόμων με Σ.Δ. ανέρχεται στα 382 εκατομ., ενώ τεράστιος ποσοτικά είναι και ο πληθυσμός που παραμένει ακόμη μη καταγεγραμμένος, αδιάγνωστος και χωρίς θεραπεία, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ο διαβήτης Τύπου 2 συγκεντρώνει το 90% των περιπτώσεων των ατόμων με διαβήτη παγκόσμια και κυρίως οφείλεται σε υπερβάλλον σωματικό βάρος και έλλειψη φυσικής δραστηριότητας.
Αυτά τόνισαν σε συνέντευξη Τύπου ο Δρ Ιωάννης Ντούπης,  Δ/ντης του Παθολογικού Τμήματος και του Διαβητολογικού Ιατρείου του Ναυτικού Νοσοκομείου ΝΣ & Δ/ντης του Διαβητολογικού Τμήματος του Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου, ο κος Κωνσταντίνος Δημόπουλος, Country Manager Ελλάδας και Κύπρου της Lifescan Ελλάς – Johnson & Johnson και η κα Αθανασία Καρούνου, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη.
Όπως επεσήμανε ο Δρ Ιωάννης Ντούπης, ο σακχαρώδης διαβήτης έχει πολύ σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, καθώς χτυπά, πλέον, και τις νεότερες, παραγωγικές ηλικίες του πληθυσμού.
Η ρύθμιση του διαβήτη και στην Ελλάδα αποτελεί πρόκληση, καθώς το 54% των ατόμων με Σ.Δ.τ2 θεωρούνται αρρύθμιστα. Η μη ρύθμιση του διαβήτη αποτελεί, μεταξύ άλλων, την 1η αιτία παγκόσμια για μη τραυματικούς ακρωτηριασμούς, την 1η αιτία νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου και την 1η αιτία τύφλωσης. Οι ασθενείς παραμένουν αρρύθμιστοι για πολλούς λόγους, πρωτίστως, όμως, επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν την αξία του αυτοέλεγχου και της αυτορρύθμισης, η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της πρόληψης των διαβητικών επιπλοκών.
Στον πυρήνα της ενημέρωσης της συνέντευξης τέθηκε το θέμα της επιτυχίας στην αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως εξαρτάται σε μέγαλο βαθμό από την ικανότητα του πάσχοντα να συμμετέχει δυναμικά σε μια καθημερινή διαδικασία αυτοδιαχείρισης του διαβήτη, μέσα από την εκπαίδευση στα βασικά στοιχεία φροντίδας της νόσου. Την ίδια εκπαίδευση θα πρέπει να λάβουν και όλοι όσοι έρχονται σε επαφή με τα άτομα με Σ.Δ.,  όπως η οικογένεια, οι φροντιστές, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι νοσοκόμοι. Βασικούς πυλώνες πρόληψης αποτελούν η συμμόρφωση στη θεραπεία,  ο αυτοέλεγχος (μέτρηση) και η αυτοδιαχείριση, η διατροφή, η φυσική δραστηριότητα και ο τακτικός έλεγχος των οργάνων – στόχων (πόδια, οφθαλμοί, καρδιά, κλπ).
Κεντρικό πρόσωπο της εκδήλωσης «Με διαβήτη στα 100!» αποτέλεσε το άτομο με διαβήτη, κα Έλεν Μαντζουράνη, η οποία, εφαρμόζοντας στην πράξη, εδώ και 35 χρόνια, τις βασικές αρχές αυτοδιαχείρισης του Σ.Δ. κατάφερε, στις 30.5.14, να γιορτάσει τα 100α της γενέθλια, εμπνέοντας, ως πρότυπο ζωής, το κοινωνικό σύνολο.
Για αυτό σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντίνο Δημόπουλο, η Έλεν Μαντζουράνη θα λαμβάνει στο εξής και δια βίου από την Lifescan Ελλάς, δωρεάν τα αναλώσιμα προϊόντα για τους μετρητές σακχάρου αίματος που χρησιμοποιεί, ως μια συμβολική αναγνώριση για τα μηνύματα αισιοδοξίας που προσέφερε με το παράδειγμά της στη διαβητική κοινότητα.
Τέλος, η κα Αθανασία Καρούνου, στην παρέμβασή της ανέφερε ότι: «Η κα Έλεν Mαντζουράνη αποτελεί μία απόδειξη ότι ο διαβήτης μπορεί να γίνει φίλος και να έχουμε ζωή με ποιότητα και μακροζωία.  Σας μιλώ ως άτομο με διαβήτη, που εδώ και 41 χρόνια θεωρώ ότι καταφέρνω να ζω με ποιότητα, ως εργαζόμενη, μητέρα και Πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.
Η Ομοσπονδία έχει σαν στόχο  να αναδειχθεί σε στρατηγικό εγγυητή ευθύνης που θα εξοπλίσει  τα άτομα με Σ.Δ. με το  απαραίτητο για τη διαχείριση της καθημερινότητάς  τους  συναίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς.
Ο Σ.Δ. είναι μια πάθηση που απαιτεί 4 κύριες παρεμβάσεις: θεραπευτική αγωγή με άθληση και διατροφή, εκπαίδευση στα ιατρικά και φαρμακολογικά εργαλεία για πρόληψη των επιπλοκών, πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες και ψυχολογική υποστήριξη. Εκείνο όμως που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι ο διαβήτης δεν μας θέτει εκτός κοινωνικής ζωής και δραστηριοτήτων. Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα χωρίς συμβιβασμούς  και για πολλά χρόνια, με εκπαίδευση και γνώση για τα απαραίτητα μέσα από τη διαχείριση της καθημερινότητας του διαβήτη μας».