Οι DPP4 αναστολείς κατέχουν μεγάλο μερίδιο, στη συνταγογράφηση του Διαβήτη. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν η σαξαγλιπτίνη, βινταγλιπτίνη, σιταγλιπτίνη, λιναγλιπτίνη και αλογλιπτίνη.
Οι ουσίες αυτές ρυθμίζουν ικανοποιητικά το σάκχαρο, χωρίς τον κίνδυνο υπογλυκαιμιών. Υπάρχει όμως από την αρχή μια συζήτηση, για το αν τα φάρμακα αυτά αυξάνουν τον κίνδυνο παγκρεατίτιδας. Βέβαια, η παγκρεατίτιδα είναι μια συνηθισμένη επιπλοκή στα άτομα που πάσχουν από Διαβήτη, οπότε έπρεπε να διερευνηθεί η συμμετοχή των φαρμάκων στον κίνδυνο αυτό.
Η συζήτηση ξεκίνησε όταν παρατηρήθηκαν τα πρώτα περιστατικά παγκρεατίτδας, σε άτομα που έλαβαν τις παραπάνω ουσίες. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν μελέτες ασφάλειας για την σαξαγλιπτίνη (μελέτη SAVOR-TIMI 53), αλογλιπτίνη (μελέτη EXAMINE) και σιταγλιπτίνη (μελέτη TECOS) , στις οποίες δεν παρατηρήθηκε αυξημένο ποσοστό παγκρεατίτιδας, σε σχέση με τα άτομα που έπαιρναν εικονικό φάρμακο. Αυτό σημαίνει ότι η εμφάνιση παγκρεατίτιδας οφείλεται μάλλον στον Διαβήτη και όχι στην χρήση των φαρμάκων.
Ενώ η ιστορία φάνηκε ότι κλείνει με την ανακοίνωση των παραπάνω μελετών και θεωρήθηκε ότι οι DPP4 αναστολείς δεν αυξάνουν τον κίνδυνο παγκρεατίτιδα, μια μετά-ανάλυση ανατρέπει την αίσθηση αυτή. Η μετά-ανάλυση είναι μια συνδυαστική στατιστική επεξεργασία των παραπάνω μελετών. Σε αυτήν φάνηκε ότι ενώ η κάθε μελέτη ξεχωριστά δεν παρουσιάζει αύξηση των παγκρεατιτίδων, ο συνδυασμός και των τριών μελετών αποκαλύπτει ένα στατιστικά σημαντικό κίνδυνο αύξησης της πιθανότητας ανάπτυξης παγκρεατίτιδας.
Στατιστικά σημαντικός κίνδυνος σημαίνει ότι οι DPP4 αναστολείς συμμετέχουν στην αύξηση των περιστατικών παγκρεατίτιδας. Από τα αποτελέσματα της μετά-ανάλυσης η συμμετοχή στην αύξηση του ποσοστού υπολογίζεται στο 54% σε σχέση με το εικονικό φάρμακο. Το ποσοστό της αύξησης δεν θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλο, αλλά δεν παύει να είναι υπαρκτό.
Προτείνεται στα άτομα που πάσχουν από Διαβήτη και ταυτόχρονα πάσχουν από χολολιθίαση, χολοκυστίτιδα, ή έχουν ιστορικό παγκρεατίτιδας θα πρέπει να κάνουν χρήση των DPP4 αναστολέων με μεγάλη προσοχή, ή να επιλέγουν άλλες κατηγορίες αντιδιαβητικών φαρμάκων.
Η μετά-ανάλυση έγινε από τον Rury Holman, Διευθυντή της Μονάδας Ερευνών του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης και παρουσιάστηκε στο Παγκόσμιο Διαβητολογικό Συνέδριο του Βανκούβερ, στο Καναδά.
Το άρθρο γράφτηκε από τον Ρηγόπουλο Δημήτριο, Παθολόγο-Διαβητολόγο
Πηγή: http://www.onmed.gr/pa
