Από το 2010, με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα είχαμε μια συνολική αναθεώρηση του πλαισίου για την αναπηρία και τον τρόπο που το κράτος στηρίζει τους ανάπηρους πολίτες. Ξεκίνησε με μια επίθεση μέσα από τα ΜΜΕ εναντίον των αναπήρων που έπαιρναν συντάξεις, με την ανακάλυψη και προβολή ατόμων που τις έπαιρναν παράνομα, συνεχίστηκε με την ίδρυση και λειτουργία των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), που αντικατέστησαν το προηγούμενο καθεστώς με τις υγειονομικές επιτροπές και συνεχίστηκε με τη σκλήρυνση του πλαισίου χορήγησης επιδομάτων με την εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων και έτσι την αποβολή από το επιδοματικό καθεστώς όσο περισσότερων ατόμων. Η συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα ομηρία της χώρας μας στη σκληρή μνημονιακή πολιτική με τα εξωφρενικά πλεονάσματα που επιτυγχάνονται μέσα από την υψηλή φορολογία, που θεωρεί φορολογήσιμο εισόδημα ακόμα και τα προνοιακά επιδόματα, έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους με αναπηρία σε οικονομικό αδιέξοδο. Όλο αυτό έρχεται να το πλαισιώσει μια ακόμα ρύθμιση που προωθείται από το Υπουργείο Αλληλεγγύης, που είναι το καινούργιο πλαίσιο για την αναπηρία, με στόχο τον αποκλεισμό ακόμα περισσότερων ατόμων από την πρόσβαση στις παροχές κάθε είδους. Για την επίθεση του κράτους στα άτομα με αναπηρία, με τη συνέργεια των ΜΜΕ, έχει γραφτεί ένα πολύ ενδιαφέρον σύγγραμμα από την καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Παναγιώτα Καραγιάννη με τίτλο «Η αναπηρία στην Ελλάδα της κρίσης», όπου αποδεικνύεται με στοιχεία όλη η μεθόδευση.
Από την αρχή της κρίσης ο Ανδρέας Μπαρδάκης, διαβλέποντας αυτό που ερχόταν, ενεργοποιήθηκε στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, ενημερώνοντας μέσα από το προσωπικό του ιστολόγιο http://logistis-amea.blogspot.com/ αρχικά για τα δικαιώματα των αναπήρων, καθώς είχε αντιληφθεί ότι υπήρχε ένα μεγάλο κενό στην ενημέρωση. Το ενδιαφέρον ήταν πάρα πολύ μεγάλο και, όσο περνούσε ο καιρός, μεγάλωνε. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη να επεκταθεί στο καινούργιο διαδικτυακό μέσο, το Facebook. Η ομάδα που δημιούργησε εκεί, «Συνήγορος των ΑΜΕΑ», αριθμεί σήμερα 42 χιλιάδες και πλέον μέλη που συνεχώς αυξάνονται. Πριν από μερικές εβδομάδες δημιούργησε, μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους το σύλλογο «Συνήγοροι των ΑΜΕΑ-Ενεργοί Πολίτες», ένα καινούργιο σωματείο για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ, που στόχο έχει πέρα από την υπεράσπιση δικαιωμάτων, να γίνει μια κοινότητα που θα αγκαλιάσει τους ανθρώπους με αναπηρία. Τον συναντήσαμε στο πάρκο ΚΑΠΑΨ, το μέρος όπου έγινε η πρώτη συνάντηση του καινούργιου σωματείου και κάναμε μαζί του μια πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συζήτηση.
* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στις 23 Μαΐου 2018 ενώ αυτή τη στιγμή, αρχές Αυγούστου 2018, η ομάδα απαριθμεί περισσότερα από 45.000 μέλη.
Το προφίλ του Ανδρέα Μπαρδάκη
Ανδρέας: Είμαι 48 χρονών, έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια εμπειρικά ως λογιστής, βοηθός λογιστή, συνάδελφοι μου λένε ότι είμαι λογιστής, γιατί είμαι από τους εμπειρικούς που κάθονται και διαβάζουν καθημερινά, ασχολούνται με τα πάντα, ισολογισμούς, δηλώσεις, μισθοδοσία.\
Επέστρεψα στα μαθητικά θρανία και τελείωσα οικονομία διοίκησης ΕΠΑΛ για να μπορέσω να συμμετέχω στις πανελλαδικές, να περάσω στο πανεπιστήμιο, να πάρω ένα χαρτί, προκειμένου να αποκτήσω μια άδεια εξάσκησης φοροτεχνικού λογιστή, προκειμένου να κάνω κάτι για το μέλλον γιατί έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ τα πράγματα επαγγελματικά. Κι έτσι τα κατάφερα, πέρασα στο ΤΕΙ Πειραιά, τώρα ονομάζεται Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στη σχολή λογιστικής και χρηματοοικονομικής.
Ο Συνήγορος των ΑΜΕΑ
Ανδρέας: Το Συνήγορο των ΑΜΕΑ τον δημιούργησα τον Ιανουάριο του 2016 και έχει 42.000 και πλέον μέλη. Ο συνήγορος των ΑΜΕΑ είναι διαδικτυακή ομάδα στο Facebook, το σωματείο είναι «Συνήγοροι των ΑΜΕΑ-Ενεργοί Πολίτες», το οποίο δημιουργήθηκε την περασμένη Παρασκευή 18 Μαΐου, όπου είχαμε την πρώτη μας γενική συνέλευση και ψηφίσαμε για ΔΣ και ελεγκτική επιτροπή και είμαστε τώρα στη φάση της συγκρότησης για το ΔΣ. Πριν τη δημιουργία της διαδικτυακής ομάδας Συνήγορος των ΑΜΕΑ, όπου μου βγήκε και το όνομα συνήγορος.Δεν είμαι δικηγόρος, έχω απλά εκπαιδεύσει τον εαυτό μου ασχολούμενος τόσα χρόνια, με τις υποθέσεις μας, με το να διαβάζω τα δικαιώματά τους να συνηγορώ για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ.
Glykouli.gr: Η δικτύωση αρχικά πώς έγινε; Πώς γράφτηκαν τα πρώτα μέλη;
Ανδρέας: Είχα αρχικά ένα blogspot όπου απαντούσα σε ερωτήσεις, αλλά οι ερωτήσεις άρχισαν να γίνονται πολλές, πάρα πολλές. Άμα δεις το blogspot κοντεύει το ένα εκατομμύριο αναγνώσεις. To blogspot είναι το http://logistis-amea.blogspot.com/. Επειδή κάποια στιγμή δε μπορούσα να απαντάω σε τόσα πολλά ερωτήματα, λέω πρέπει να το κάνω συλλογικά γιατί χρειάζομαι βοήθεια. Κι έτσι ανοίγω μια διαδικτυακή ομάδα, όπου άρχισε πολύ γρήγορα να μπαίνει ο κόσμος, να θέτει ερωτήματα για τα ασφαλιστικά του, τις παροχές του, τα προνοιακά επιδόματα, τις συντάξεις, τα φορολογικά, όλα αυτά. Και απαντούσα εγώ, σιγά σιγά άρχισαν να απαντάνε και κάποιοι άλλοι άνθρωποι σε συνεργασία μαζί μου, δηλαδή τους ενημέρωνα. Η Liza Tribeca είναι το δεξί μου χέρι σε αυτό. Κάποια στιγμή μέσα από την ομάδα άρχισαν να μου ζητάνε τα άτομα να ανοίξω ένα σύλλογο και το ‘κανα. Το κάλεσμα υπήρξε μέσα από την ομάδα, επειδή υπήρχε και ακόμα υπάρχει, απέραντη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου και μου ζήτησαν να ηγηθώ ενός συλλόγου για να προστατέψουμε τα δικαιώματά μας.
Glykouli.gr: Η πολιτική μέχρι τώρα των κυβερνήσεων απέναντι στα ΑΜΕΑ ποια ήταν; Επειδή ξέρουμε ότι από το μνημόνιο και μετά υπάρχει μία προσπάθεια να παρθούν πίσω δικαιώματα τα οποία έχουν να κάνουν με οικονομικά δικαιώματα, με δικαιώματα επιδομάτων, με δικαιώματα παροχών στην ασφαλιστική κάλυψη, όλα αυτά έχουν βρεθεί στο στόχαστρο από την αρχή. Πώς εξελίχθηκε όλο αυτό;
Ανδρέας: Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το να δίνω ενημέρωση στον κόσμο. Από το 2008-2009 επειδή είχα σα χόμπι, και ακόμα το έχω, να ενημερώνομαι με οικονομικές αναλύσεις για την παγκόσμια οικονομική ύφεση σε επίπεδο χωρών, είχα καταλάβει το τι έρχεται και λέω κάποιος πρέπει να μας βοηθήσει. Τότε υπήρχε ένα φόρουμ της αναπηρίας το disabled και έμπαινα εκεί και απαντούσα σε ερωτήσεις.Κάποια στιγμή έπαψε το φόρουμ να υπάρχει, αργότερα ξεκινήσανε και τα μνημόνια και τότε λέω πρέπει κάπως να ξεκινήσει και ξεκίνησα με το blogspot. Επίσης η οικονομική ύφεση σημαίνει για κάθε κράτος ότι θα μειώσει παροχές, από την κοινωνική πρόνοια, από την παιδεία και από την υγεία.Οι πρώτοι που πληρώνουν τα σπασμένα είναι τα άτομα με αναπηρία. Μετά μπήκαν και τα μνημόνια. Δε μπορώ να πω ότι είναι μία συγκεκριμένη κυβέρνηση. Όλες οι κυβερνήσεις ακολουθούνε την ίδια πολιτική, για την οποία φροντίζουν, σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, να προηγηθεί μια προπαγάνδα κατά των αναπήρων, η οποία έχει και ορισμό από ειδικούς επιστήμονες, από την Αγγλία: Λέγεται μισαναπηρισμός. Εδώ ακούσαμε για τους μαϊμού αναπήρους, για τους μαϊμού τυφλούς κλπ. Όλα αυτά αποδείχθηκαν με έρευνες που έχουν γίνει από την κυρία Παναγιώτα Καραγιάννη, καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, με το σύγγραμμα «Η αναπηρία στην Ελλάδα της κρίσης».Εκεί βλέπουμε ότι προηγήθηκε μια προπαγάνδα προκειμένου να ακολουθήσει η σφαγή από τα ΚΕΠΑ. με την έλλειψη διαφάνειας που υπάρχει, να μας εξετάζουν υγειονομικές επιτροπές ανώνυμες, άνθρωποι που δεν ξέρουμε αν είναι γιατροί και αν είναι γιατροί τι ειδικότητας είναι.
Glykouli.gr: Πότε δημιουργήθηκαν τα ΚΕΠΑ;
Ανδρέας: Το 2010 με το νόμο 3863.
Glykouli.gr: Δηλαδή με το πρώτο μνημόνιο. Πριν από αυτό, η αξιολόγηση της αναπηρίας γινόταν από επιτροπές που έβαζε το υπουργείο υγείας;
Ανδρέας: Υπήρχαν οι υγειονομικές επιτροπές του ΙΚΑ για τα ασφαλιστικά, υπήρχαν οι υγειονομικές επιτροπές της νομαρχίας για τα προνοιακά και τα φορολογικά και φυσικά ανέκαθεν υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει η ΑΣΥΕ, η επιτροπή που είναι για στρατιωτικούς και δημοσίους υπαλλήλους και οι άλλες των ειδικών σωμάτων ασφαλείας.
Glykouli.gr: Τα ΚΕΠΑ από ποιους στελεχώνονται;
Ανδρέας: Τα ΚΕΠΑ στελεχώνονται από γιατρούς.
Glykouli.gr: Και γιατί λες ότι είναι ανώνυμα;
Ανδρέας: Γιατί εμάς μας δίνουν μια απόφαση, η οποία κρίνει ποσοστό αναπηρίας, διάρκεια αναπηρίας, αλλά δε μας χορηγούν τη γνωμάτευση, στην οποία έχουμε κάθε δικαίωμα να έχουμε πρόσβαση ως πολίτες, αποτελεί δημόσιο έγγραφο στο οποίο έχουμε άμεσο ενδιαφέρον, εύλογο ενδιαφέρον και έννομο συμφέρον. Αν πας πχ να εξεταστείς από την ΑΣΥΕ, σου δίνουν γνωμάτευση την οποία έχουν υπογράψει γιατροί με το όνομά τους και την ειδικότητά τους. Εμείς αυτό δεν το έχουμε. Έχουμε κάνει αιτήσεις και αρνούνται να μας το χορηγήσουν. Έχουμε κάνει αιτήσεις να μας χορηγήσουν τις χειρόγραφες γνωματεύσεις των υγειονομικών επιτροπών και μας τις χορηγούν με απόκρυψη των ονομάτων και των ειδικοτήτων των γιατρών. Δεν έχουν το δικαίωμα να τις επεξεργαστούν και να αποκρύψουν τα ονόματα, από πού κι ως πού το κάνουν αυτό; Με ποια διάταξη το κάνουν αυτό;
Glykouli.gr: Δικαστικά έχετε πάει;
Ανδρέας: Μέχρι στιγμής δεν έχει πάει κανένας, γι’ αυτό και έχουμε φτιάξει το σύλλογο για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε και νομικά.
Glykouli.gr: Πιστεύεις ότι το καθεστώς αυτό της αδιαφάνειας είναι σκόπιμο;
Ανδρέας: Πιστεύω ναι, απλά θα πρέπει να μπορέσουμε να το αποδείξουμε. Γνωρίζουμε τους νόμους και τις παραβιάσεις που έχουν γίνει.
Glykouli.gr: Λαμβάνω κι εγώ καταγγελίες ότι τα ΚΕΠΑ είναι στη λογική να περικόψουν ποσοστά αναπηρίας προκειμένου να περικοπούν παροχές.
Ανδρέας: Ναι, αυτό είναι σαφές.
Glykouli.gr: Δηλαδή ένας ανάπηρος πριν από το 2010, έπαιρνε πιο εύκολα αναπηρική σύνταξη, ή έπαιρνε μεγαλύτερο ποσοστό αναπηρίας;
Ανδρέας: Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο βιβλίο της κυρίας Καραγιάννη, όπου δεν έχουν δοθεί όλα στη δημοσιότητα. Ωστόσο φαίνεται ότι υπάρχει αυτή η τάση. Ναι, έχουν γίνει περικοπές. Ακόμα και όταν δεν έχουμε αποκλείσει τους δικαιούχους, όταν κάποιος είχε ποσοστό αναπηρίας 80%, που σημαίνει ότι λάμβανε το πλήρες ποσό της σύνταξης αναπηρίας και αυτός μειώνεται στο 67%, ή στο 50%, άμα το δούμε ποσοστιαία, η μείωση στην αρχική αναπηρία μπορεί να είναι της τάξης του 40%. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο άνθρωπος αυτός βελτιώθηκε; Ένας παραπληγικός ή ένας ακρωτηριασμένος βελτιώθηκε; Ένας πολύ ηλικιωμένος άνθρωπος, με σοβαρά προβλήματα υγείας πχ, βελτιώθηκε η υγεία του, ή θεραπεύτηκε; Όταν μειώνεται το ποσοστό αναπηρίας, μειώνεται και το ποσό της σύνταξης. Και έτσι έχουν βρει ένα τρόπο να μειώνουν τις κρατικές παροχές.
Glykouli.gr: Και υπάρχει η υποχρέωση επανεξέτασης από τα ΚΕΠΑ κάθε δύο χρόνια;
Ανδρέας: Εξαρτάται από την πάθηση. Σύμφωνα με τον ενιαίο πίνακα που καθορίζει τα ποσοστά, κάποια πράγματα καθορίζονται από τον πίνακα. Και εκεί η υγειονομική επιτροπή δεν θα πρέπει να ξεφεύγει, θα πρέπει να το ακολουθεί πιστά. Έχουμε διάφορες περιπτώσεις, όπου εκεί τα άτομα αναγκάζονται να κάνουν ένσταση. Νομίζω ότι είναι πολύ σπάνιο κάποιος να περάσει από πρωτοβάθμια επιτροπή και να μην υπάρχει πρόβλημα. Συνήθως αναγκαζόμαστε να πάμε και στη δευτεροβάθμια.
Εγώ ο ίδιος όταν πέρασα από την πρωτοβάθμια επιτροπή, έκριναν την εκ γενετής πάθησή μου ότι δεν είναι χρόνια. Με θεραπεύσανε! Εμένα τα πόδια μου είναι στραβά εκ γενετής. Όταν έκανα ένσταση και πήγα στη δευτεροβάθμια, για μένα ήταν μια οδυνηρή κατάσταση, γιατί έπρεπε να τρέξω στους καλύτερους ορθοπεδικούς, να τους βάλω κάτω και να τους ρωτήσω «πείτε μου, θέλω να ξέρω όλη την αλήθεια, εάν η περίπτωσή μου επιδέχεται βελτίωσης». Και μου το είπανε στα ίσα, ότι όχι μόνο δεν επιδέχεται βελτίωσης, αλλά τα πόδια μου κάποια στιγμή θα με καθηλώσουν. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι όταν πήγα στην πρωτοβάθμια τους βρήκα να καπνίζουν και τους έβαλα τις φωνές. Δηλαδή αν κάποιος έχει αναπνευστικό πρόβλημα τον στέλνουν απλά στα θυμαράκια. Είχαν καπνίσει ένα λεπτό πριν να μπω μέσα.Όταν μπήκα μέσα, αμέσως μου έπεσε η πίεση, μ’ έπιασε τρέμουλο, γιατί έχω αυτό το πρόβλημα, δεν το μπορώ, παρά το γεγονός ότι δεν έχω αναπνευστικό πρόβλημα. Τους έβαλα τις φωνές, τους έχω στείλει τρεις υγειονομικούς ελέγχους και κάποια στιγμή δέχτηκα μια επιστολή από τη διοίκηση των ΚΕΠΑ και μου ζητάνε συγγνώμη και μου ζητούν να θεωρήσω το περιστατικό ατυχές.Το κάπνισμα έχει σταματήσει οριστικά στα ΚΕΠΑ, και αναφέρομαι στην Πειραιώς 181, γιατί εκεί είναι όλες οι υγειονομικές επιτροπές της Αττικής. Αυτό θεωρώ ότι είναι μια νίκη. Η δευτεροβάθμια πάντως πραγματικά έμοιαζε με υγειονομική επιτροπή και ο γιατρός που με εξέτασε ήταν ορθοπεδικός. Του ανέφερα ότι είχα δει κάποιους συγκεκριμένους γιατρούς, τους οποίους μάλιστα τους ήξερε, και του είπα ότι οι γιατροί αυτοί μου είπαν ότι η πάθησή μου είναι χρόνια και εξελικτική. Διάβασε όλα αυτά που του πήγα, είδε και λίγο τα πόδια μου και μου είπε ότι δε θα χρειαζόταν να με εξετάσει. «Βεβαίως η πάθησή σας είναι χρόνια και δε μπορώ να καταλάβω ποιος την αμφισβήτησε». Με κρίνανε ανάπηρο εφ’ όρου ζωής και το ποσοστό έμεινε το ίδιο. Εγώ δεν έκανα αίτηση για παροχή σύνταξης. Έκανα αίτηση για να πιάσω δουλειά στο δημόσιο μέσω του ΑΣΕΠ.
Glykouli.gr: Με τις εξελίξεις που έχουμε με αυτήν την κυβέρνηση, η οποία έχει βασιστεί σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι σε μια επιδοματική πολιτική, πχ το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα τι έχουμε να πούμε;
Ανδρέας: Πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει απαραίτητα με αυτή την κυβέρνηση. Για το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης το είχα προβλέψει. Λόγω της ύφεσης και επειδή ψάχνανε πολλοί άνθρωποι στα σκουπίδια, δε γίνεται να τους αφήσεις να πεθάνουν από την πείνα μέσα σε μια ευρωπαϊκή χώρα, καμία κυβέρνηση δε μπορεί να το κάνει αυτό. Οπότε θα τους δώσεις κροκέτες να τρώνε, γιατί έτσι μου φαίνονται το δύο κατοστάρικα το μήνα που δίνουν για νοικοκυριό του ενός ατόμου. Αυτό γίνεται γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Ο κόσμος ζητάει παροχές, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι η ανεργία και αυτό ισχύει για κάθε κράτος. Όταν υπάρχει δουλειά, παράγεται και πλούτος. Όσο θα αυξάνεται η ανεργία θα μειώνονται οι παροχές.
Glykouli.gr: Το επίδομα αυτό θεωρείται εισόδημα και προσμετράται μαζί με τα άλλα προς φορολόγηση εισοδήματα και χρησιμοποιείται το συνολικό ποσό για κριθεί αν κάποιος δικαιούται για παράδειγμα το κοινωνικό μέρισμα. Άρα άνθρωποι που έπαιρναν 200 ή 300 ευρώ το μήνα αναπηρικό επίδομα, απορρίφθηκαν από το μέρισμα.
Ανδρέας: Όλες οι κυβερνήσεις στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν τους δανειστές με τα μνημόνια, έχουν δημιουργήσει ένα μπάχαλο όσον αφορά την ισονομία στις παροχές που δίνουν στους αναπήρους. Πχ. στο ΚΕΑ τα προνοιακά εισοδήματα δεν προσμετρώνται. Αντιθέτως φορολογικά τα θεωρούν εισόδημα χωρίς να έχουν νομικό πάτημα. Μας πήρε δύο χρόνια μέσα από επιστολές, αναφορές στο Συνήγορο του Πολίτη, για να καταφέρουμε να μελετήσει ο Συνήγορος αυτή την περίπτωση της αναγραφής των προνοιακών επιδομάτων στη φορολογική δήλωση για να στείλει μια επιστολή σε όλους τους αρμόδιους υπουργούς και να τους πει ότι τα προνοιακά επιδόματα δεν έχουν χαρακτηριστικά εισοδήματος, οπότε πρέπει να το ξαναδείτε. Δεν έχουμε ακόμα απάντηση, έχω μια ανεπίσημη πληροφορία ότι σκοπεύουν να απαντήσουν ότι ακολούθησαν την ευρωπαϊκή οδηγία που λέει ότι όλα πρέπει να θεωρούνται εισοδήματα. Αλλά ακόμα και έτσι πρέπει πρώτα να προηγηθεί ελληνικός νόμος. Χωρίς ελληνικό νόμο δεν είναι δυνατό να θεωρούνται εισοδήματα και πολλοί άνθρωποι να ζημιώνονται από απώλεια παροχών που τις έχουν ανάγκη λόγω της οικονομικής ύφεσης.
Glykouli.gr: Έχετε ενημέρωση σε σχέση με το καινούργιο πλαίσιο για την αναπηρία;
Ανδρέας: Φυσικά. Τολμώ να πω ότι είχα κάνει πρόταση στο υπουργείο Εργασίας να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία προκειμένου να μπορεί να ενημερώνεται ο κόσμος για τις παροχές του και να υπάρχει και μια ενημέρωση μεταξύ των υπηρεσιών. Και μου απάντησαν ότι είμαστε στο σχέδιο να κάνουμε κάτι τέτοιο. Το σλόγκαν στην ομάδα μας είναι «κάνουμε αυτό που το κράτος δεν κάνει».Προσπαθούμε να δείξουμε στην πολιτεία αυτό που πρέπει να κάνει. Για μένα θα ήταν το καλύτερο να εξαφανιστώκαι να πάψει να ακούγεται το όνομά μου. Να υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος, όπως είναι στο εξωτερικό που είναι διακόσια χρόνια μπροστά.Θα πάει ο πολίτης, θα μπει σε ένα γραφείο, θα μιλήσει μόνος του με τον υπάλληλο, ο υπάλληλος δε θα τον διακόψει, θα τον ακούσει προσεκτικά και μετά θα τον ενημερώσει για όλες τις παροχές που υπάρχουν και θα τον βοηθήσει κιόλας να συμπληρώσουν μαζί τις αιτήσεις.
Glykouli.gr: Πιστεύεις ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμβολή των άμεσα ενδιαφερόμενων; Χωρίς τη συμμετοχή τους στα κέντρα αποφάσεων; Επειδή μου λες ότι εγώ θα ήθελα να πάψω να υπάρχω και να το κάνει το κράτος από μόνο του. Γιατί το κράτος μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει;
Ανδρέας: Γιατί υπάρχει μια σχέση μεταξύ κράτους και πολιτών. Αυτή η σχέση είναι το θέμα, γιατί δεν είναι δημοκρατική. Από εκεί ξεκινάει. Όλα αυτά τα προβλήματα φανερώνουν έλλειψη δημοκρατίας. Νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρξει πρωτοβουλία, περισσότερο από την πλευρά των πολιτών, παρά από την πλευρά του πολιτικού προσωπικού. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι κάτι που θα έρθει αυτόματα, ούτε η κομματοκρατία θα αυτοκτονήσει και θα βάλει στη θέση της δημοκρατία. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει, γιατί δεν τη συμφέρει. Τη δημοκρατία πρέπει να τη διεκδικήσουν οι πολίτες. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος στο σύλλογό μας «Συνήγοροι των ΑΜΕΑ-Ενεργοί Πολίτες». Πρέπει να γίνουμε ενεργοί. Ο άνθρωπος ο οποίος ενημερώνεται, προσπαθεί να αλλάξει κάτι για τον τόπο του, αυτό πρέπει όλοι οι πολίτες να το κάνουν. Επιθυμώ και μπορώ να εκπαιδεύσω ανθρώπους για να μάθουν πώς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Μπορώ να το κάνω μέσα από διαλέξεις, από ημερίδες.
Glykouli.gr: Πιστεύεις ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχει αναπηρικό κίνημα;
Ανδρέας: Έτσι θέλει να αποκαλεί τον εαυτό της η ΕΣΑΜΕΑ. Εγώ αυτό δεν το αισθάνομαι. Πρώτα από όλα δε βλέπω τους αναπήρους να είναι ενωμένοι. Δεν μπορούμε να λέμε πχ να κάνουμε έναν αγώνα ενάντια στο παθητικό κάπνισμα, όπου οι πιο ευάλωτοι είναι οι άνθρωποι με σοβαρές παθήσεις και αναπηρίες και να μου λένε κάποιοι ότι δεν προηγείται αυτό, ότι είναι εμμονή, τη στιγμή που στη χώρα μας πεθαίνουν 600 άνθρωποι το χρόνο από αυτό, άνθρωποι που είναι από εμάς, άτομα με σοβαρές παθήσεις και αναπηρίες και δυστυχώς και μικρά παιδιά. Η χάρτα που βγήκε πρόσφατα για το παθητικό κάπνισμα, παγκόσμιος άτλας, λέει ότι πεθαίνουν από το παθητικό κάπνισμα, 150.000 παιδιά κάθε χρόνο.
Glykouli.gr: Όσον αφορά λοιπόν το αναπηρικό κίνημα δεν έχουμε πλήρη συμμετοχή του σε θέματα που αφορούν άμεσα τους ανάπηρους. Για την ΕΣΑΜΕΑ είναι ένα θέμα, όμως εγώ βάζω το ζήτημα για το αναπηρικό κίνημα γενικά, για τον κάθε ανάπηρο, ο οποίος δεν είναι απαραίτητα ενταγμένος σε ένα σύλλογο. Επίσης να πούμε κάτι πολύ σημαντικό. Τα πράγματα στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται ατομικά και όχι συλλογικά.Μια οικογένεια που έχει έναν ανάπηρο, το αντιμετωπίζει σαν ένα πρόβλημα της οικογένειας, δυστυχώς η οικογένεια συνήθως προσπαθεί να κρύψει την αναπηρία ενός μέλους της γιατί η αναπηρία θεωρείται ντροπή, στίγμα. Αυτό κόβει τη συλλογική συνείδηση. Επίσης νιώθω ότι η ψυχική πάθηση είναι ίσως αυτή που έχει το περισσότερο στίγμα.
Ανδρέας: Όχι απόλυτα. Πολλά στίγματα υπάρχουν. Έχουμε στίγματα και με την κινητική αναπηρία και με τους ανθρώπους που έχουν δυσκολία στην ομιλία και με τους κωφούς. Στο αναπηρικό κίνημα, δεν πιστεύω ότι σήμερα ο ανάπηρος αισθάνεται ότι εντάσσεται κάπου, ότι ανήκει σε μια κοινότητα και για αυτό παλεύουμε να υπάρξει μια δυνατή κοινότητα ΑΜΕΑ γιατί έτσι θα διεκδικήσουμε καλύτερα. Δυστυχώς όσο αφορά τους Συλλόγους των ΑΜΕΑ όλο το θέμα εξαντλείται στο βόλεμα θέσεων, μόνιμων θέσεων, οι οποίες σε συνεργασία πάντα με κυβερνήσεις και με παγκόσμιους φορείς τους αποφέρουν μεγάλο οικονομικό κέρδος και έτσι πάλι μπαίνει το ατομικό συμφέρον ενάντια των συλλογικών δικαιωμάτων.
Glykouli.gr: Κάνουν ξέπλυμα όσον αφορά τους πολιτικούς, με τη λογική ότι βοηθάμε και ανάπηρους.
Ανδρέας: Υπάρχει όμως και το πολιτικό καθεστώς, η έλλειψη δημοκρατίας. Πχ. δε θα βρεις ανάπηρους να αισθάνονται ότι είναι ενταγμένοι σε μια αναπηρική κοινότητα, αλλά θα βρεις να εντάσσονται σε μια κοινότητα που αφορά την υποστήριξη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Κι αυτό γιατί κυριαρχεί το επίπεδο της αμάθειας, ο λαϊκισμός, η έλλειψη παιδείας και αυτό είναι κάτι που εξυπηρετεί την κομματοκρατία.
Glykouli.gr: Η σχέση των αναπήρων με την ακροδεξιά ποια είναι; Γιατί ιδεολογικά οτιδήποτε υπάρχει και δεν είναι μέσα στα πρότυπα της τελειότητας και της αρτιμέλειας είναι εξοβελιστέο.
Ανδρέας: Είναι πλήρως σχιζοφρενική σχέση για όλα αυτά που είπες.
Glykouli.gr: Να πούμε και κάτι άλλο. Για να φτάσεις εδώ έχεις τραβήξει πολύ μεγάλο κουπί. Δε σε υποχρέωσε κανένας να το κάνεις. Γιατί το έκανες;
Ανδρέας: Έχω ρωτήσει πολλές φορές τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι αυτή τη δύναμη μου τη δίνει ο Θεός. Κάποτε είχα περάσει από βαριά κατάθλιψη. Το ξεπέρασα με τη βοήθεια μια κοπέλας ανάπηρης, με την αγάπη της, που ήταν τόσο μεγάλη που ήταν σα να μου κάνουν μια τονωτική ένεση με μια σύριγγα. Η πρώην σύζυγός μου, μού έλεγε ότι έχω πάθει πλέον ανοσία στην κατάθλιψη. Εκείνη η κατάσταση μου έδωσε να καταλάβω ότι η δύναμη είναι μια ενέργεια που έρχεται από κάπου, εγώ λέω ο θεός. Εύκολα μπορεί να μας έρθει, εύκολα μπορεί και να μας φύγει. Ο λόγος που κάνω ό,τι κάνω, είναι γιατί μπορώ. Αν δε μπορούσα δε θα το έκανα. Κι αν πάψω να μπορώ θα σταματήσω να το κάνω. Θέλω να βάλω ένα λιθαράκι στο να βελτιωθεί η ζωή κάποιων συνανθρώπων μας.
