Για άλλη μια φορά το κράτος “ξεχνά” τα ΑμεΑ. Την ώρα που προετοιμάζει την επιδότηση των ευπαθών ομάδων σε σχέση με το ενοίκιο ή το δάνειο πρώτης κατοικίας, το κράτος συνεχίζει να μετράει τα επιδόματα των αναπήρων ως εισόδημα. Με αυτό τον τρόπο αποκλείει τα ΑμεΑ από σημαντικές παροχές και διευκολύνσεις.
Σε άλλο ένα της κείμενο, η Λίζα Δράκου τονίζει ότι πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα για τις ειδικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία.
Λίζα Δράκου
Γιατί τα ΑμεΑ πάντα ξεχνιούνται;
Με το ένα χέρι δίνει και με το άλλο παίρνει το ελληνικό κράτος, όσον αφορά στα επιδόματα των ΑμεΑ. Αυτή τη φορά, περιμένουμε το κράτος να ανακοινώσει με νέα υπουργική απόφαση τα κριτήρια για το επίδομα στέγασης-ενοικίου για το 2019. Πρόκειται για ένα ποσό της τάξεως των 70-200 ευρώ το μηνά που θα δοθεί σε όσους πληρώνουν ενοίκιο ή δάνειο πρώτης κατοικίας, αρκεί να πληρούν τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Σύμφωνα με τα κριτήρια αυτά, σε καμία περίπτωση ένα νοικοκυριό δεν πρέπει να ξεπερνά το όριο εισοδήματος των 8,000 ευρώ, ενώ το ποσό αυτό προσαυξάνεται κατά 4,000 ευρώ για κάθε επιπλέον μέλος. Στις περιπτώσεις της μονογονεϊκής οικογένειας και της οικογένειας με απροστάτευτα μέλη, το όριο προσαυξάνεται κατά 8,000 ευρώ για το πρώτο μέλος.
Το ευεργετικό μέτρο είναι σημαντικό στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, για άλλη μια φορά όμως, το κράτος δεν έχει μεριμνήσει σχετικά με τα ΑΜΕΑ. Κι αυτό γιατί στα χαμηλά όρια που τίθενται ως κριτήρια, λαμβάνονται υπ’ όψη και τα αναπηρικά επιδόματα.
Ας αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο τι συμβαίνει με τα αναπηρικά επιδόματα.
Ένα άτομο που έχει αναπηρία, έχει αυξημένες δαπάνες για φαρμακευτικές αγωγές και ειδικές ανάγκες που του παρουσιάζονται προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει. Σε πολλές περιπτώσεις, το άτομο αυτό μπορεί να μην είναι σε θέση να εργαστεί για να έχει κάποιου είδους εισόδημα. Μητέρες συχνά αφήνουν τη δουλειά τους για να αφιερωθούν στα παιδιά ΑμεΑ. Το επίδομα λοιπόν δίνεται από το κράτος πρόνοιας προκειμένου να καλύψει έστω ένα μέρος των αυξημένων αυτών δαπανών.
Με αυτή τη λογική, τα επιδόματα δεν θεωρούνται μισθός, γι’ αυτό και δεν φορολογούνται. Εδώ λοιπόν υπάρχει και το παράδοξο, μιας και, αν και αφορολόγητα, τα επιδόματα αναγράφονται στη φορολογική δήλωση, προσμετρώνται στην εισφορά αλληλεγγύης και ανεβάζουν το συνολικό εισόδημα.
Όταν το εισόδημα που δηλώνουμε αποτελεί κριτήριο για να λάβει κανείς το κοινωνικό μέρισμα, την απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, για την εγγραφή των παιδιών στο νηπιαγωγείο, για τις μεταφορές των φοιτητών, για το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ, για το επίδομα τέκνων Α21 κλπ., γίνεται φανερό πως τα ΑμεΑ στην ουσία αποκλείονται από βασικές κοινωνικές παροχές.
Με τον ίδιο τρόπο, τα επιδόματα μετράνε και για το επίδομα ενοικίου. Όποιος έχει στην οικογένειά του άτομο με αναπηρία, αντιλαμβάνεται την τεράστια αδικία.
Ο Σωτήρης Μ., αρτεργάτης ο ίδιος με διαβητικό παιδάκι, μας γράφει :
“Παίρνω 885 ευρώ το μήνα. Η σύζυγος μου είναι άνεργη. Με πολύ κόπο πληρώνουμε το ενοίκιο του σπιτιού. Όμως, από όσο διαβάζω δεν δικαιούμαστε το νέο επίδομα, γιατί με το αναπηρικό επίδομα του παιδιού μας ξεπερνάμε τα 16000 ευρώ το χρόνο, όριο για τριμελή οικογένεια.”
Σε αυτή την περίπτωση, η οικογένεια θα στερηθεί το επίδομα ενοικίου γιατί το παιδάκι παίρνει επίδομα αναπηρίας.
Σε μια άλλη περίπτωση, η κυρία Κατερίνα Τ., μητέρα παιδιού με αναπηρία, αγανακτεί:
“Γιατί τα ΑμεΑ πάντα ξεχνιούνται; Αν δεν έχουν προτεραιότητα οι πιο αδύναμοι, τότε ποιοι έχουν! ”
Και τι κάνουμε τώρα;
Το θέμα της εισοδηματικοποίησης των αναπηρικών επιδομάτων έχει αναλάβει η ΕΣΑΜΕΑ με επιστολή που απηύθυνε στις 3 Ιουλίου 2018 προς τον Υπουργό Οικονομικων κύριο Τσακαλώτο και την κυρία Φωτίου. Το ίδιο θέμα τέθηκε, μεταξύ άλλων, και σε συνάντηση που είχε ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας κύριος Βαρδακαστάνης με τον κ. Τσακαλώτο στις 17 Ιουλίου, αλλά και στην πιο πρόσφατη συνάντηση που είχε η αντιπροσωπεία της ΕΣΑΜΕΑ με την κ Φωτίου, στις 10 Οκτωβρίου. Η συνομοσπονδία τόνισε ότι πρόκειται να χάσουν πολλά ΑμεΑ το επίδομα στέγασης και ο υπουργός δεσμεύτηκε να εξετάσει το σύνολο των αιτημάτων.
Συστηματικά έχει ασχοληθεί και ο Σύλλογος “Συνήγορος των ΑμεΑ”, υπό την καθοδήγηση του δραστήριου προέδρου του, κ Ανδρέα Μπαρδάκη .
Παρά τις υποσχέσεις, που για εμάς περισσεύουν, από τότε δεν έχει υπάρξει καμία εξέλιξη και για άλλη μια φορά βλέπουμε τα αιτήματά μας να μην ικανοποιούνται. Ωστόσο είμαστε αισιόδοξοι, ότι, σε σχέση τουλάχιστον με το επίδομα στέγασης, η κυβέρνηση έχει την πρόθεση και την βούληση να υποστηρίξει τις ευπαθείς ομάδες. Το έκανε άλλωστε και με το κοινωνικό μέρισμα, όταν αύξησε τα όρια για τις οικογένειες που είχαν άτομα με αναπηρίες.
Η αναπηρική κοινότητα απευθύνει θερμή παράκληση, να ληφθεί, τελικά, ειδική μέριμνα για τους διαβητικούς και τα υπόλοιπα ΑμεΑ, ώστε να μη χάσουν το πολύ σημαντικό αυτό επίδομα. Τα εισοδηματικά κριτήρια επιβάλλεται να διευρυνθούν, ή τουλάχιστον να μην υπολογιστούν τα αναπηρικά επιδόματα για την παροχή του επιδόματος στέγασης.
Αναμένουμε με μεγάλη αγωνία τις τελικές αποφάσεις.
