Καθημερινά εμφανίζονται ολοένα και πειρσσότερα περιστατικά διαβήτη παγκοσμίως, με αρκετά μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων να είναι τύπου 1. Ωστόσο, όλο και περισσότερες εφαρμογές (apps) για τον διαβήτη υπόσχονται να “λύσουν” τα χέρια των διαβητικών. Πολλές εφαρμογές για smartphone έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά και οι χρήστες τις έχουν κάνει “επέκταση” του μετρητή και της ινσουλίνης τους.
Με αφορμή αυτό, σας παρουσιάζουμε ένα άρθρο από τον ιδρυτή της Bigfoot Biomedical, Jeffrey Brewer, που εξηγεί το τι μέλλει γενέσθαι και τι ζητάει ο χρήστης σε καθημερινή βάση. “Τα άτομα με διαβήτη στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε εφαρμογές για smartphone, για να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν την κατάστασή τους”, τονίζει ο Jeffrey Brewer. “Νέα -κυρίως- άτομα όπως ο γιος μου, που έχει ζήσει με διαβήτη τύπου 1 για δεκαπέντε χρόνια, έχουν τώρα περισσότερες από 100 για να επιλέξουν από iOS ή Android συσκευές”.
Αν και πολλές από αυτές τις εφαρμογές παρουσίασαν υψηλές αποδόσεις για την αισθητική και την απασχόληση, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φλόριντα τις εξέτασαν πρόσφατα και δυσκολεύτηκαν να καταλάβουν εάν ήταν πράγματι χρήσιμες.
Μιλώντας ο Jeffrey Brewer ως γονιός ενός παιδιού που ζει τα τελευταία 15 χρόνια με το διαβήτη και παράλληλα ως ειδικός ο οποίος εργάζεται με χιλιάδες ανθρώπους που νοσούν με αυτή την προκλητική χρόνια ασθένεια, δηλώνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των εφαρμογών για τον διαβήτη δεν αρκεί για τους περισσότερους διαβητικούς και τελικά δεν είναι χρήσιμη και ιδού το γιατί: η διαχείριση μιας χρόνιας ασθένειας είναι εξαντλητική και τα εργαλεία για την υποστήριξη των ανθρώπων πρέπει να υπάρχουν για να δώσουν στους ανθρώπους το χρόνο τους πίσω. Υπάρχουν δε καλύτεροι τρόποι χρήσης της τεχνολογίας για τη διαχείριση χρόνιων καταστάσεων.
Ζώντας με τον διαβήτη
“Οι άνθρωποι που ζουν με διαβήτη – συμπεριλαμβανομένου του γιου μου και πολλών συναδέλφων μου – περνούν υπερβολικό χρόνο κάθε μέρα κάνοντας μετρήσεις σακχάρου στο αίμα, εισάγοντας αριθμούς σε μια αντλία ινσουλίνης, καταγράφοντας τα γεύματά τους, αναπροσαρμόζοντας τις προμήθειες και τις συνταγές, κάνοντας άσκηση και κρατώντας καθημερινή καταγραφή των δραστηριοτήτων τους, των ασθενειών, του άγχους, της διάθεσης και της πρόσληψης υδατανθράκων.
Τα ενήλικα άτομα με διαβήτη ή ακόμα και οι γονείς που φροντίζουν τα παιδιά που ζουν με τη νόσο, χάνουν τον ύπνο τους κρατώντας αυτή τη ρουτίνα, καθώς τα εργαλεία που βρίσκονται στη διάθεσή τους δεν τους προσφέρουν καμία ανακούφιση. Είναι υποχρεωμένοι να συνεχίζουν να ξυπνούν, για παράδειγμα, τις νύχτες.
Δεν χρειάζεται να “παίζουμε” με τη διαχείριση της νόσου. Δεν είναι παιχνίδι άλλωστε. Δεν χρειάζεται να βρούμε περισσότερους τρόπους για να «εμπλέξουμε» κι άλλο το άτομο που ζει με διαβήτη. Πιστέψτε με, είτε αυτό φαίνεται είτε όχι, είναι ήδη πιο δεσμευμένοι οι πάσχοντες από ό, τι θα ήθελαν να είναι”.
Γιατί πολλές εφαρμογές αποτυγχάνουν να προσθέσουν αξία
“Οι εφαρμογές που διατίθενται σήμερα για τη διαχείριση του διαβήτη έχουν πολλά κοινά με άλλες εφαρμογές ψηφιακής υγείας. Προσφέρουν συχνές υπενθυμίσεις για το πώς πρέπει να τρώμε, πόσο πρέπει να ασκούμαστε και όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να φροντίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Ενώ δεν υπάρχει τίποτα κακό με τις σημαντικές συμβουλές για την υγεία, οι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά να υπάρχει μία συσκευή που θα τους υπενθυμίζει συνεχώς τι πρέπει να κάνουν. Ειδικά για πράγματα που ήδη γνωρίζουν ότι πρέπει να τα κάνουν για να διαχειριστούν επιτυχώς την ασθένειά τους. Για παράδειγμα, ο φορητός καταγραφέας άσκησης είναι μια μεγάλη εφεύρεση, αλλά πόσοι άνθρωποι τον αφήνουν σε συρτάρι όταν περπατούν για μερικά στενά μέχρι το παγωτατζίδικο;”, αναρωτιέται ο Jeffrey Brewer.
Πώς βελτιώνουμε τις εφαρμογές υγείας
Τι όμως προτείνει; “Εάν οι προγραμματιστές θέλουν να δημιουργήσουν αποτελεσματικά προϊόντα που θα βοηθήσουν στην υγεία, θα πρέπει να σκεφτούν την εφαρμογή ως κομμάτι ενός ευρύτερου, πιο ολιστικού σχεδιασμού. Η ίδια η εφαρμογή δεν μπορεί να είναι το προϊόν.
Μη δημιουργείτε εφαρμογές που θα μου υπενθυμίζουν να τρώω σωστά. Μπορείτε να μου λέτε όλη μέρα να τρώω φρούτα και λαχανικά, αλλά αν έχω μια κουραστική μέρα, ίσως χρειαστεί να πάρω fast food για μεσημεριανό. Συνεργαστείτε με κάποιο χώρο εστίασης που θα μου φέρει το υγιεινό γεύμα, όπου και αν βρίσκομαι. Αυτό θα μου φανεί χρήσιμο. Το βασικό πρόβλημα με πολλές εφαρμογές ψηφιακής υγείας σήμερα είναι ότι δεν έχουν σχεδιαστεί για να εξυπηρετήσουν την καθημερινότητα ενός ατόμου με διαβήτη. Εάν η εφαρμογή δεν συνδέεται με πραγματικά προϊόντα, υπηρεσίες και ανθρώπους, μπορεί να καταλήξει να είναι απλώς μία ακόμη ειδοποίηση για να φάτε σωστά”.
Πότε είναι μια εφαρμογή χρήσιμη
“Όταν κοιτάζω στο τηλέφωνό μου τις εφαρμογές που χρησιμοποιώ περισσότερο και από τις οποίες αποκομίζω τη μέγιστη αξία, διαπιστώνω ότι οι πιο χρήσιμες είναι εκείνες που αλληλεπιδρούν με κάτι στον πραγματικό κόσμο και δεν απαιτούν από εμένα να εισάγω χειροκίνητα όγκους πληροφοριών.
Αυτό πρέπει να στοχεύουμε στην ψηφιακή υγεία. Χρειαζόμαστε πραγματική χρησιμότητα, την οποία μπορούμε να βρούμε μόνο σε εφαρμογές που παρέχουν μια γέφυρα με τον πραγματικό κόσμο. Αυτές οι εφαρμογές δεν πρέπει να μας ζητούν μια δέσμευση χρόνου με τη μορφή καταγραφής δεδομένων ή συμπλήρωσης εντύπων.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τη διαχείριση του διαβήτη. Αν το προϊόν είναι απλά μια εφαρμογή και δεν γεφυρώνει συσκευές, δεδομένα και γιατρούς, τότε είναι απλώς ένα ψηφιακό μπιχλιμπίδι.”
Τι θέλουν τα άτομα με διαβήτη
“Κατά το σχεδιασμό νέων ψηφιακών προγραμμάτων υγείας, ξεκινήστε ακούγοντας την μεγάλη και ποικιλόμορφη κοινότητα μας για να εντοπίσετε το πρόβλημα προτού υποδείξετε μια λύση. Αν μάθετε για τις προκλήσεις των ανθρώπων με διαβήτη, θα ακούσετε ότι το γνωστικό και συναισθηματικό βάρος της αμείλικτης διαχείρισης της νόσου είναι πιθανό το μεγαλύτερο παράπονο.
Εάν θέλουμε πραγματικά να προσφέρουμε στους ανθρώπους που ζουν με διαβήτη βελτιωμένα αποτελέσματα υγείας που δεν έρχονται σε βάρος του χρόνου ή της λογικής τους, ας τους βοηθήσουμε να “απεμπλακούν” από τη νόσο. Ας δημιουργήσουμε συστήματα όπου τα μηχανήματα πραγματοποιούν αυτόματα και παθητικά την παρακολούθηση, την παρατήρηση, την εκτίμηση, το σχεδιασμό και τον εφοδιασμό προμηθειών.
Αντί να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε τη διαχείριση των ασθενειών σε ένα παιχνίδι, ας την αυτοματοποιήσουμε, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να τρέξουν έξω με τα παιδιά τους και να παίξουν πραγματικά παιχνίδια.
Ας χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να βελτιώσουμε την υγεία και τη ζωή τους, προσφέροντάς τους μια γέφυρα στον πραγματικό κόσμο, κάνοντας περισσότερη δουλειά γι’ αυτούς, δίνοντας τους πίσω τον χρόνο για να χειριστούν την υπόλοιπη καθημερινότητα τους!”.
Πηγή: Jeffrey Brewer, LinkedIn
