Λίγες ημέρες πριν τις Δημοτικές, Περιφερειακές εκλογές και τις Ευρωεκλογές, καλούμαστε να αποφασίσουμε που θα δώσουμε την πολύτιμη ψήφο μας. Όπως πάντα, έτσι και τώρα, είναι σημαντικό να υποστηρίζουμε τους ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν γιατί είναι και οι ίδιοι πάσχοντες. Με αυτόν τον τρόπο μεγαλώνουμε την ελπίδα να ακουστεί η δίκαια φωνή των αιτημάτων της κοινότητάς μας.
Πριν από ένα μήνα, το Glykouli.gr απεύθυνε κάλεσμα σε όλους τους υποψήφιους της κοινότητάς μας, να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε να συμπεριληφθούν στο σημερινό αφιέρωμα στη “Γλυκιά Ψήφο”.
Εκτός από τις δύο υποψήφιες που παρουσιάζουμε σήμερα, γνωρίζουμε ότι υποψηφιότητα έχει βάλει και η Σιμέλα Παπαδοπούλου για Δημοτική Σύμβουλος Αχαρνών με τον συνδυασμό του Οδυσσέα Καμπόλη “Μαζί μπορούμε”. Αν και θα θέλαμε πολύ να τη συμπεριλάβουμε στο σημερινό αφιέρωμα, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν πρόλαβε να μας απαντήσει στις ερωτήσεις.
Αυτό που έχει σημασία να αναφέρουμε, είναι ότι και οι τρεις υποψήφιες που ανήκουν στην κοινότητά μας είναι γυναίκες, κάτι εξαιρετικά σημαντικό σε μια χώρα της οποίας η πολιτική σκηνή κατακλύζεται από άντρες. Επιπλέον, στις υποψήφιες που παρουσιάζουμε, η νόσος του διαβήτη έχει δείξει τα δόντια της μέσα από τις πολλαπλές επιπλοκές που αντιμετωπίζουν. Παρ’ όλα αυτά, οι γυναίκες αυτές, έχουν το κουράγιο να ασχοληθούν με τα κοινά σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, όπως είναι αυτή που διανύουμε. Αξίζει λοιπόν να τις στηρίξουμε.
Ευχαριστούμε θερμά και τις δύο υποψήφιες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και απάντησαν στις ερωτήσεις μας.
ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑ
Η Ελένη Μπαρμπαλιά, συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο της Δημοτικής Κίνησης «Ζωγράφου – Ανυπόταχτη Πόλη» , και στο ψηφοδέλτιο για την Ευρωβουλή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή). Είναι γνωστή για τη δράση της στην ΕΣΑμεΑ και στην Ομάδα Διαβητικών Αθήνας.
- Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς. Από τι τύπο και πόσα χρόνια πάσχετε από διαβήτη; Υπάρχουν Επιπλοκές;
Ονομάζομαι Ελένη Μπαρμπαλιά. Είμαι 53 ετών, από 8 χρονών διαβητική τύπου 1 δηλαδή ζω με τον διαβήτη εδώ και 45 χρόνια. Το 1989, αφού πέρασαν αρκετά χρόνια που δεν πάτησα το πόδι μου σε διαβητολόγο, λόγω της απογοήτευσής μου από τον τρόπο που οι μεγαλοκαθηγητάδες αντιμετώπιζαν τον πάσχοντα από διαβήτη και μου κούναγαν το δάκτυλο τιμωρητικά, διαγνώσθηκε διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και διαβητική νεφροπάθεια. Επιτυγχάνοντας από το 1990 έως και σήμερα μία καλύτερη ρύθμιση, η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια έμεινε στάσιμη χωρίς να πειραχτεί η όραση. Όμως η διαβητική νεφροπάθεια εξελίχτηκε , ευτυχώς, με πολύ αργούς ρυθμούς. Έτσι μπήκα στο τεχνητό νεφρό το 2012. Η διαβητική νεφροπάθεια βοήθησε τα μέγιστα να στενώσουν οι αρτηρίες της καρδιάς και υποβλήθηκα σε δύο by pass μέσα στην τελευταία πενταετία. Τρεις λοιπόν οι επιπλοκές ζωή να χω και να τις αντιμετωπίζω.
- Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να ασχοληθείτε με τα κοινά;
Με τα κοινά ασχολούμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος δεν είναι όμορφα αγγελικά πλασμένος. Η πρώτη επαφή μου με την δυστυχία και την εξαθλίωση φτωχών ανθρώπων ήταν τα Χριστούγεννα του 1974, όταν εισήχθην στο νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» με διαβητικό κώμα. Παιδί τότε ευκατάστατης οικογένειας ήμουν σε μονόκλινο δωμάτιο. Όταν ξεπεράστηκε το κώμα και σουλατσάριζα στους διαδρόμους της κλινικής, με την τότε Διευθύντρια ενδοκρινολογίας κ. Δάκου, έβλεπα με απογοήτευση δωμάτια, που στοιβάζονταν παιδάκια σε 6 και 7 κρεβάτια, με τις μάνες να κοιμούνται κάθε βράδυ σε μια καρέκλα ή να κοιμούνται κατάχαμα σε κουρελούδες. Ήταν το πρώτο σοκ στη ζωή μου, που με έκανε να αρχίσω να καταλαβαίνω την ουσία των βιβλίων σαν την « Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» ή το «Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου» της Άλκης Ζέη. Μετά δειλά, δειλά άρχιζα να διαβάζω τον Λουντέμη να γοητεύομαι από επαναστάτες, που έδωσαν τη ζωή τους για ένα κόσμο που θα αποτινάξει το βίαιο καθεστώς εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
- Είναι η πρώτη φορά που βάζετε υποψηφιότητα;
Από τα μαθητικά μου χρόνια εντάχθηκα στο μαθητικό κίνημα ενάντια σε λογικές, που δεν ήθελαν τους μαθητές να παίρνουν μέρος και να διεκδικούν καλύτερη μόρφωση, καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή στα σχολεία. Ήταν οι εποχές του 1979, που οι τότε δεξιές κυβερνήσεις ήθελαν να επιβάλλουν στους μαθητές ότι πρέπει να ασχολούνται με την δεντροφύτευση στα παρτέρια του σχολείου. Άβουλα δηλαδή όντα για την προετοιμασία άβουλων μεθαυριανών ενήλικων πολιτών για να ενστερνίζονται το δόγμα του «ωχ αδερφέ, και δεν βαριέ, και έτσι τα βρήκαμε έτσι θα τα αφήσουμε.
Μετά εντάχθηκα στην ΚΝΕ αλλά στα φοιτητικά μου χρόνια, που το σάκχαρο δεν με εμπόδισε να δώσω εξετάσεις και να περάσω στο Οικονομικό Νομικής, πέρασα στους ανένταχτους αριστερούς συμμετέχοντας πάντα στο φοιτητικό κίνημα, εποχές που συζητιόταν έντονα η κατάργηση των δωρεάν συγγραμάτων επί υπουργίας Κοντογιαννόπουλου, Αρσένη κα. Ξαναμπήκα στα κινήματα με ενεργό δράση από την εποχή που αναγεννήθηκε το αντιπολεμικό κίνημα με τις επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, Ιράκ κ.α. Στους δρόμους της αριστεράς, ως ανένταχτη ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη της δημοτικής κίνησης « Κίνημα στην Πόλη» στου Ζωγράφου και έβαλα για πρώτη φορά υποψηφιότητα στις εκλογές με την παράταξη Κίνημα στην Πόλη στις δημοτικές εκλογές το 2014. Με το σύστημα της εναλλαγής, ήμουν δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Ζωγράφου από τον Νοέμβριο του 2016 έως τον Ιανουάριο του 2018.
- Γιατί έχετε επιλέξει να βάλετε υποψηφιότητα με τη συγκεκριμένη παράταξη;
Στις τριπλές εκλογές, δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές συμμετέχω : 1. Στο ψηφοδέλτιο της Δημοτικής Κίνησης «Ζωγράφου – Ανυπόταχτη Πόλη» που αποτελεί την ένωση αριστερών πολιτών που δεν έχουν καμμία σχέση με τη δήθεν αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ 2. Στο ψηφοδέλτιο για την Ευρωβουλή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή) εκείνο το μέτωπο της αριστεράς που συγκροτήθηκε το έτος 2009 με τη συμμετοχή 9 οργανώσεων – κινήσεων της αριστεράς, που μάχεται για τα προβλήματα των εργαζομένων και δεν έχει ενταχθεί στις λογικές της διαχειριστικής λογικής, ενός πολιτικού συστήματος που όλα τα νήματα κινούνται κατά πως θέλουν αυτοί που κερδίζουν κλέβοντας τον ιδρώτα των εργαζομένων, συνταξιούχων που οι ασφαλιστικές τους εισφορές παίχτηκαν αδρά στα χρηματιστήρια και στις δοσοληψίες με τους δανειστές.
- Είστε μέλος μιας κοινότητας που κάνει την προσπάθεια να δώσει ορατότητα στο διαβήτη, μια ασθένεια που είναι κατά κύριο λόγο αόρατη. Με ποιο τρόπο σκοπεύετε να βοηθήσετε την κοινότητα;
Στην κοινότητα του Διαβήτη συμμετέχω από το έτος 1999, έτος που προσλήφθηκα από το μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ στην Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, όπου και εργάστηκα επί 15χρόνια. Εκεί γνώρισα την αείμνηστη Κατερίνα Κουλουρίδου πρωτεργάτισσα και ιδρύτρια του Συλλόγου Διαβητικών Πειραιά και αργότερα της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ. Μαζί με την Κατερίνα, την Ρούλα Λάγιου, Αθανασία Καρούνου και άλλα μέλη της Διαβητικής Κοινότητας άρχισε από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και στις αρχές του 2000, εκστρατεία ενημέρωσης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη και το ξεπέρασμα του φόβου για την ένταξη των διαβητικών στην ινσουλινοθεραπεία και άλλα σημαντικά κοινωνικά θέματα. Η εκστρατεία ενημέρωσης τότε γίνονταν υπό δύσκολες τότε συνθήκες, αφού το διαδίκτυο και η εξάπλωση της ενημέρωσης ήταν στα σπάργανα. Και βέβαια ουδέποτε τέτοιου είδους ενημέρωση δεν έγινε με ευθύνη του Υπουργείου Υγείας. Όλες οι ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας διαχρονικά δεν κούνησαν το δακτυλάκιι τους για τον διαβήτη. Πάντοτε ήμουν αρωγός στις προσπάθειες της Ομοσπονδίας και του Συλλόγου Νέων Ελλήνων Διαβητικών που μετονομάστηκε πρόσφατα σε Σύλλογο Διαβητικών Αθήνας και είμαι εκλεγμένη Πρόεδρος για τη διετία 2018 -2020.
- Ποιά είναι η μέχρι τώρα δράση σας μέσα στη κοινότητα των ατόμων με διαβήτη;
Θεωρώ ότι οι προσπάθειες για τον διαβήτη από τους ιδίους τους πάσχοντες έχουν αποτέλεσμα μέσα από συλλογικές δράσεις οργανωμένα και στοχευμένα όχι μόνο σε ότι αφορά το θεραπευτικό σκέλος αλλά και σε ότι αφορά τα δικαιώματα των διαβητικών και τις διεκδικήσεις τους απέναντι στην Πολιτεία για να μην καταρρεύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, για να παραμείνει και να βελτιωθεί η απρόσκοπτη πρόσβαση των διαβητικών στο ασφαλιστικό σύστημα ,το οποίο θέλουν να μας πείσουν ότι κινδυνεύει, επειδή τα φάγαμε όλοι μαζί στις εποχές προ κρίσης. Ενοχοποιούμαστε έντεχνα αλλά δεν μας λένε, πριν την κρίση γιατί τα αναλώσιμα μας κόστιζαν πολύ ακριβότερα και το ποσοστό συμμετοχής σε ταμεία, όπως του δημοσίου έφτανε και το 25%, ποιοι ήταν αυτοί που δεν ήθελαν να αξιοποιήσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να μην γίνονται οι λοβητούρες τους, και εντέλει ποιοι καρπώνονταν τον πακτωλό χρημάτων που έβγαζαν με ευκολία στους αφορολόγητους παραδείσους. Ας μην προσπαθούν λοιπόν να ενοχοποιούν εμάς τους πάσχοντες. Για αυτά πρέπει να παλαίψουμε και να κρατήσουμε με νύχια και με δόντια τα δικαιώματα μας ανέπαφα.
- Ποιο πρόβλημα θεωρείτε ως πιο σημαντικό και τι σκοπεύετε να κάνετε για να το διορθώσετε;
Το ερώτημα αυτό ήδη έχει απαντηθεί από τα δύο προηγούμενα ερωτήματα. Το διακύβευμα είναι να ενώσουμε τις προσπάθειες μας και ο συλλογικός αγώνας να ενδυναμωθεί. Γιατί μέσα από τη συμμετοχή μας στους συλλόγους μπορούμε να κάνουμε αυτούς, που είναι σε θέσεις εξουσίας και ορίζουν τις ζωές μας, να μας πάρουν στα σοβαρά. Τους ατομικούς δρόμους δεν τους υπολογίζουν και τους αγνοούν. Προσβλέπω ο Σύλλογος Διαβητικών Αθήνας (πρώην ΣΥ.Ν.Ε.Δ.), στον οποίο συμμετέχω είτε βρισκόμενη στην προεδρική καρέκλα, είτε από τη θέση του απλού μέλους , όπως ήμουν επί πολλά χρόνια, να μπορέσει να εμπνεύσει να μεταδώσει το μήνυμα και να τρίξει, όταν χρειάζεται μαζί με όλους τους άλλους συλλόγους, τα δόντια σε όσους θέλουν να μας πουν ότι ο διαβήτης είναι συνάχι και τρόπος ζωής!
Να αναδειχτούν ακόμα περισσότερο τα προβλήματα μας, να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο η σιωπηλή νόσος του Σακχαρώδη Διαβήτη και η ραγδαία εξάπλωση του σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Οι γονείς και τα παιδιά να νιώσουν την ελπίδα για το μέλλον, που έρχεται και επιφυλάσσει εκπλήξεις για τη βελτίωση της ζωής μας. Να αγωνιστούμε για να μπορούμε η νέα πολλά υποσχόμενη ιατρική τεχνολογία να μπορεί να αποκτηθεί όχι μόνο από τους έχοντες αλλά και από τους ανθρώπους που έχουν χαμηλούς μισθούς και κυρίως τους ανασφάλιστους.
- Έχουμε συνηθίσει να ακούμε πολλές υποσχέσεις προεκλογικά, οι οποίες μετεκλογικά δεν υλοποιούνται. Τι μέτρα έχετε πάρει ώστε να είστε σίγουρος/σίγουρη ότι θα υλοποιήσετε τις υποσχέσεις που δίνετε;
Από τις προηγούμενες απαντήσεις μου γίνεται κατανοητό ότι δεν ανήκω σε εκείνους τους πολιτικούς χώρους που τάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες καθρεφτάκια και πανυγηρτζίδικα γκάτζετ. Τόσο η υποψηφιότητα μου στην «Ανυπότακτη Πόλη» όσο και στο ευρωψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αφήνει περιθώρια για υποσχέσεις. Ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Οι δήμοι πλέον δεν είναι κύτταρα κοινωνικής πολιτικής. Με τις ευλογίες των οικονομικών κέντρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΝΤ , που απαιτούν οικονομικές πολιτικές λιτότητας και φτώχειας για ένα παγκόσμιο χρέος αεριτζίδικο που το έχουν δημιουργήσει τα ληστρικά συστήματα των τραπεζών τους, οι δήμοι έχουν υποστεί οικονομικό στραγγαλισμό.
Οι αγωνιστές της μαχόμενης αριστεράς, δεν μπορούμε να υποσχόμαστε τίποτα από τη στιγμή που ο νόμος «Κλεισθένης» ψηφισμένος στα χρόνια διακυβέρνησης του δήθεν αριστερού «ΣΥΡΙΖΑ» δεν αφήνει περιθώρια για δημόσιες κοινωνικές πολιτικές. Οι δήμοι αναγκάζονται να λειτουργούν μόνο με κονδύλια από το ΕΣΠΑ , με εργαζόμενης μιας χρήσης (συμβάσεις 8αμήνων ή 5αμήνων). Δομές υπηρεσίες υποστήριξης και φροντίδας με προσωπικό κακοπληρωμένο μίας χρήσης δεν μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες ποιοτικές. Όλα βαίνουν προς ιδιωτικοποίηση, ο αέρας, το νερό, το χώμα και οι ίδιες μας οι ζωές. ‘Ηδη έχουν ξεπουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί τα αεροδρόμια της χώρας αλλά το χρέος έχει υπερδιπλασιαστεί. Και όλοι τους συνεχίζουν το αφήγημα της ανάπτυξης.
Αυτό είναι το μέλλον που μας επιφυλάσσει η Ευρωπαϊκή Ένωση που θέλουν να την παρουσιάζουν ως Ένωση αλληλεγγύης των λαών. Συμμετέχω στο ευρωψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί οι υποσχέσεις έχουν αποδειχτεί ότι είναι τα αυριανά ψέματα. Το μόνο σίγουρο είναι και το έχει αποδείξει η ιστορία, πως ότι έχει κερδηθεί έχει κερδηθεί με αγώνες και αίμα. Αντί να χτίζονται πολιτικές απασχόλησης για τους διαβητικούς, οι νέοι διαβητικοί είναι εκτός εργασίας άνεργοι και ανασφάλιστοι.
Η καθιέρωση 6αήμερου εργασίας και 12 ωρών καθημερινά(ήδη ψηφίστηκε στην Αυστρία από και προωθείται από ακροδεξιές κυβερνήσεις) είναι μέτρο που θα εξοντώσει τους εργαζόμενους και θα απωθήσει χρόνια πάσχοντες και αναπήρους να αναζητήσουν εργασία. Η ζωή μας θα εξαντλείται στο ξεροκόματο του προνοιακού επιδόματος. Τα ΚΕΠΑ τα έφτιαξαν για να κόβονται τα ποσοστά αναπηρίας σωρηδόν και να μπορούν να καλύπτουν τους στόχους των μνημονιακών νόμων που έχουν υπογραφεί και μας κρατούν χειροπόδαρα για τα επόμενα 60 χρόνια.
Η μόνη υπόσχεση που μπορώ να δώσω είναι ότι θα είμαι στις επάλξεις του αγώνα μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Συμμετέχω στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο ψηφοδέλτιο της ,ψηφοδέλτιο που συγκροτείται από αγωνιστές εργαζόμενους, νεολαίους, μεγαλύτερους σε ηλικία, ανθρώπους σε κινήματα για το γυναικείο ζήτημα, το κίνημα των Λοάτκι, για να δηλώσω την αντίθεσή μου σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει οδηγήσει στην φτώχεια και στην εξαθλίωση. Σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση που με τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές της έχει οδηγήσει στην διάλυση του κοινωνικού κράτους. Οι δομές φροντίδα και υποστήριξης για χρόνια πάσχοντες για μακροχρόνια φροντίδα χρονίως πασχόντων λειτουργούν με εργαζόμενους που αμείβονται με ψίχουλα και με συμβάσεις 8 μηνών. Με τις πολιτικές της Ε.Ε. τα δημόσια συστήματα υγείας με πρώτο το ελληνικό οδηγείται στον μαρασμό. Ενάντια στην Ε.Ε. που έχει οδηγήσει τις χώρες της Ευρώπης στην άνοδο της ακροδεξιάς, αυτής που ενστερνίζεται την ανωτερότητα της λευκής φυλής, που μισεί ότι κινείται και είναι διαφορετικό. Για να καταδικάσουμε τη στροφή στον νεοναζισμό που στο στόχαστρο του έχει τους αναπήρους και τους ομοφυλόφιλους. Η ιστορία όταν τη μελετάμε δείχνει ότι οι πρώτοι που κυνηγήθηκαν από τους Ναζί ήταν οι ανάπηροι και ομοφυλόφυλοι. Θέλουμε δεν θέλουμε οι ακροδεξιές λογικές συντηρούνται και γιγαντώνονται από τις πολιτικές της φτώχειας. Η φτώχεια και η εξαθλίωση μας γυρίζει στο σκοταδισμό και τον μεσαίωνα. Ας μην το επιτρέψουμε.
Τέλος γνωρίζω και τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις του αριστερού χώρου. Όμως δεν μπορεί να περιμένω να περάσει το τραίνο με την τέλεια πολιτική οργάνωση για να παλεύω και να διεκδικώ μία κοινωνία ανθρώπινη.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΡΗΤΙΚΟΥ – ΚΑΡΑΜΠΟΥΛΗ
Η δεύτερη υποψήφια που παρουσιάζουμε είναι η Ελισάβετ Κρητικού- Καραμπούλη, θέτει υποψηφιότητα για δημοτική σύμβουλος στο δήμο Αγρινίου με τον συνδυασμό του Νίκου Καζαντζή “Ο τόπος μας αξίζει, πάμε μπροστά”. Η κυρία Κρητικού – Καραμπούλη είναι πρόεδρος του Περιφερειακού σωματείου Α.με.Α Αιτωλοακαρνανίας, Απόστολος Λουκάς, και εκπρόσωπος στην ΠΟ.ΜΑ.με.Α και στην ΕΣΑ.με.Α.
- Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς. Από τι τύπο και πόσα χρόνια πάσχετε από διαβήτη; Υπάρχουν Επιπλοκές;
Λέγομαι Ελισάβετ Κρητικού- Καραμπούλη, κατάγομαι απ τη Θεσσαλονίκη και ζώ στο Αγρίνιο τα τελευταία 15 χρόνια. Είμαι 53 ετών και πάσχω από διαβήτη τύπου 1 εδώ και 32 χρόνια. Οι επιπλοκές είναι πολλές, πάσχ από περιφερειακή αγγειοπάθεια, διαβητική αμφιλβηστροειδοπάθεια και επιπλοκές στο καρδιαγγειακό σύστημα με ισχαιμία μυοκαρδίου.
Το 2004 διαγνώστηκα με νεοπλασία Δ. Νεφρού σταδίου 3, όπου και υποβλήθηκα σε νεφρεκτομή.
Το 2005 υπέστην ισχαιμικό Α.Ε.Ε. λόγω διαβητοπάθειας και το 2018 διαγνώστηκα με αυτοάνοσο ρευματικό νόσημα (Αξονική σπονδυλίτιδα). Έκτοτε, για να είμαι σε ύφεση, υποβάλλομαι σε ενέσιμους βιολογικούς παράγοντες συνδυαστικά με χημειοθεραπευτικά δισκία. Είμαι σε ινσουλινοθεραπεία και έχω περάσει όλα τα στάδια τυχόν θεραπειών (αντλία, εισπνεόμενη ινσουλίνη) και μεθόδων. Είμαι έγγαμη με δυο παιδιά, Κλινική Ψυχολόγος Παντείου Πανεπιστημίου με σπουδές Χημείας στο Α.Π.Θ.
- Γιατί έχετε επιλέξει να βάλετε υποψηφιότητα με τη συγκεκριμένη παράταξη;
Αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά σε ανεξάρτητη παράταξη, διότι είμαι της γνώμης ότι η αναπηρία δεν χρωματίζεται. Σε τοπικό και Δημοτικό επίπεδο διότι προσπαθούμε να φτιάξουμε πρώτα το σπίτι μας και μετά τον περιβάλλοντα χώρο.
- Ποιάείναι η μέχρι τώρα δράση σας μέσα στη κοινότητα των ατόμων με διαβήτη;
Είμαι πρόεδρος του Περιφερειακού σωματείου Α.με.Α Αιτωλοακαρνανίας Απόστολος Λουκάς, εκπρόσωπος στην ΠΟ.ΜΑ.με.Α και στην ΕΣΑ.με.Α. Σαν σύλλογος εκπροσωπούμε μικτές αναπηρίες αόρατες και ορατές με πολλές δράσεις.
- Ποιο πρόβλημα θεωρείτε ως πιο σημαντικό και τι σκοπεύετε να κάνετε για να το διορθώσετε;
Οι αδικίες, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός στους Α.με.Α, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, ήταν απόφαση αντίδρασης στο κατεστημένο σύστημα που υπάρχει ότι οι ανάπηροι δεν πρέπει να έχουν απαιτήσεις για ένα καλύτερο αύριο. Η πόλη που ζώ, το Αγρίνιο, είναι δυστυχώς μια εχθρική πόλη για τους Α.με.Α. Οι κινητικά ανάπηροι και τα άτομα με προβλήματα όρασης δεν έχουν προσβασιμότητα. Εύκολα ένας διαβητικός αποκτά κινητικό πρόβλημα και πρόβλημα όρασης, οπότε αφορά άμεσα όλους τους διαβητικούς η προσβασιμότητα. Δεν υπάρχουν δομές για ενηλίκους Α.με.Α., με αόρατες και ορατές μικτές αναπηρίες. Η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η ισοτιμία λείπουν, διότι δεν διδάσκονται ποτέ στα σχολεία. Επιθυμώ να βελτιώσω τις συνθήκες διαβίωσης των Διαβητικών, και όχι μόνο, μιας και εκπροσωπώ όλων των ειδών τις αναπηρίες. Αξιώνω την υπεράσπιση του δικαιώματος εργασίας, υγείας, πρόσβασης, αλληλεγγύης των Α.με.Α, σε μια εποχή ανθρώπινης απαξίωσης, στον Δήμο που ζώ.
Glykouli.gr
