Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τόκυο έχουν αναπτύξει μια καινοτόμα συσκευή για την μακροπρόθεσμη μεταμόσχευση ανθρώπινων βήτα κυττάρων που προέρχονται από επαγόμενα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα.
Την περασμένη δεκαετία διεξάχθηκαν αρκετές έρευνες προκειμένου να βρεθεί θεραπεία για το διαβήτη τύπου 1 με βάση τα βλαστοκύτταρα.
«Η κυτταροθεραπεία είναι μια συναρπαστική, αλλά προκλητική προσέγγιση για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1», λέει ο αρχισυντάκτης της έρευνας, Καθηγητής Shoji Takeuchi. «Η πρόκληση έγκειται στη δυσκολία παραγωγής μεγάλης ποσότητας ανθρωπίνων βήτα κυττάρων στο εργαστήριο, και, πιο σημαντικά, της επίτευξης ασφαλούς και αποτελεσματικής μεταμόσχευσης. Σε αυτήν την έρευνα θέλαμε να κατασκευάσουμε κάτι καινοτόμο που θα επιτρέπει την επιτυχή μακροπρόθεσμη μεταμόσχευση των βήτα κυττάρων».
Προκειμένου να επιτύχουν το στόχο τους, οι ερευνητές ανέπτυξαν μια συσκευή ενθυλακωμένων κυττάρων σε σχήμα λωτού (lotus-root-shaped, cell encapsulated construct LENCON), μέσα στην οποία τοποθέτησαν παγκρεατικά βήτα κύτταρα που προέρχονται από επαγόμενα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα. Αυτά αποτελούν αέναη πηγή κυττάρων και επιτρέπουν την παραγωγή απεριόριστου αριθμού βήτα κυττάρων. Μια τέτοιου είδους τεχνική ενθυλάκωσης είναι απαραίτητη μιας και τα ανοσοκύτταρα του ασθενούς θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα νέα κύτταρα.
Για το λόγο αυτό, οι επιστήμονες κατασκεύασαν το μόσχευμα LENCON που έχει πάχος ενός χιλιοστού. Έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι το πάχος αυτό περιορίζει την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος προς ξένο σώμα. Με το πάχος αυτό, οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά δεν μπορούν να φτάσουν στον πυρήνα του κυττάρου, όμως με τη χρήση του συγκεκριμένου μοσχεύματος που έχει σχήμα ρίζας λωτού, τα κύτταρα τοποθετήθηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε το οξυγόνο και τα θρεπτικά συστατικά μπορούσαν να διασκορπιστούν, δημιουργώντας ένα περιβάλλον στο οποίο τα κύτταρα μπορούν να επιζήσουν.
Το ερώτημα με το LENCON ήταν αν θα μπορούσε να ελέγχει αποτελεσματικά τα επίπεδα της γλυκόζης σε βάθος χρόνου, χωρίς να προκαλεί αντίδραση του ανοσοποιητικού. Για να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, οι ερευνητές τοποθέτησαν το μόσχευμα σε διαβητικά ποντίκια με ή χωρίς ανοσοεπάρκεια. Έτσι κατάφεραν να παρακολουθήσουν την αποτελεσματικότητα του μοσχεύματος, είτε στην περίπτωση που υπήρξε επίθεση του ανοσοποιητικού, είτε στην περίπτωση που δεν υπήρξε επίθεση του ανοσοποιητικού. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι το LENCON μπόρεσε να διατηρήσει τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος σταθερά για περισσότερες από 180 ημέρες στα ποντίκια με ανοσοανεπάρκεια, ενώ το μόσχευμα μπορούσε να αφαιρεθεί χωρίς πρόσφυση περισσότερο από ένα χρόνο μετά τη μεταμόσχευση, στα ποντίκια με ανοσοεπάρκεια.
«Τα αποτελέσματα αυτά είναι εντυπωσιακά και αποδεικνύουν ότι το LENCON μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιτυχώς και με ασφάλεια σε περιβάλλοντα διαβήτη τύπου 1. Τα αποτελέσματά μας, αποδεικνύουν ότι το LENCON μπορεί να προσφέρει μια καινοτόμα επιλογή για κυτταροθεραπεία του διαβήτη τύπου 1» λέει ο πρώτος συντάκτης της έρευνας Dr. Fumisato Ozawa.
Σχετικό άρθρο δημοσιεύτηκε στο iScience.
Πηγή: Medical xpress
