Έρευνες έχουν δείξει ότι η χρήση συστημάτων συνεχούς καταγραφής γλυκόζης (cgms) από ανθρώπους με διαβήτη, μπορούν να έχουν πολλά οφέλη για την υγεία. Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν cgm συχνά έχουν χαμηλότερα επίπεδα A1c, λιγότερες υπεργλυκαιμίες και υπογλυκαιμίες, περισσότερη αυτοπεποίθηση στη λήψη αποφάσεων σχετικά με το διαβήτη, και αισθάνονται πιο ανεξάρτητοι. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν cgm είναι λιγότερο πιθανό να έχουν άγχος εξαιτίας του διαβήτη.
Το cgm είναι όμως και πηγή πολύτιμων πληροφοριών για γιατρούς και ερευνητές. Έχει εισάγει μια νέα σημαντική μεταβλητή, τον χρόνο εντός ορίων, που αποτυπώνει πόσο συχνά βρίσκεται η γλυκόζη ενός ατόμου μέσα στα επιθυμητά όρια. Η μελέτη αναλυτικών δεδομένων πραγματικού χρόνου σε διάφορους πληθυσμούς ασθενών, μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι είναι αποτελεσματικό και τι όχι, και εν τέλει να προσαρμόσουμε τις συστάσεις που δίνουμε, αλλά και να ακολουθήσουμε μια πιο εξατομικευμένη προσέγγιση.
Δυστυχώς, τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με διαβήτη δεν καταφέρνουν να φτάνουν τους στόχους επιπέδων γλυκόζης που θέτουν.
Τα πιο πρόσφατα στοιχεία σχετικά με τον χρόνο εντός των ορίων.
Πρόσφατη έρευνα με επικεφαλής τον Richard M. Bergenstal, MD, μελέτησε τα στοιχεία από το σύστημα διαρκούς καταγραφής γλυκόζης 500 περίπου ατόμων με διαβήτη τύπου 1 και 2 για διάστημα τεσσάρων ετών (2016-2020) προκειμένου να διαπιστώσει πόσοι άνθρωποι με διαβήτη στις ΗΠΑ πετυχαίνουν τις συνιστώμενες τιμές χρόνου εντός των ορίων. Η μελέτη αυτή ήταν μελέτη παρατήρησης, έτσι οι ερευνητές δεν επενέβησαν καθόλου στην καθημερινότητα των συμμετεχόντων, απλά συνέλλεξαν στοιχεία από την καθημερινή ζωή. Τελικά κατάφεραν να συλλέξουν περίπου 5000 προφίλ και αξιολόγησαν τάσεις του χρόνου εντός των ορίων και υπογλυκαιμίας.
Τα αποτελέσματα, που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο 81ο ψηφιακό Συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Διαβήτη (ADA), προσφέρουν μια μοναδική ματιά στις κοινές τάσεις γλυκόζης.
Η ομάδα του Dr. Bergenstal διερεύνησε πόσο συχνά μπορούσαν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν cgm να πετύχουν τους πιο ευρέως αποδεκτούς στόχους χρόνου εντός των ορίων.
Επίσης, η ομάδα εκτίμησe πόσοι συμμετέχοντες είχαν λιγότερο από 1% του χρόνου τους σοβαρή υπογλυκαιμία (λιγότερο από 55mg/dL).
Η συντριπτική πλειοψηφία δεν πετυχαίνει τους στόχους του χρόνου εντός των ορίων.
Μόνο 39% κατά μέσο όρο πέτυχαν τους συνιστώμενους στόχους εντός των ορίων. Μόνο περίπου το 32% κατάφεραν να πετύχουν και το στόχο για τον χρόνο εντός των ορίων, και για τον χρόνο με σοβαρή υπογλυκαιμία.
Οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων που έπασχαν από διαβήτη τύπου 1 και διαβήτη τύπου 2 ήταν επίσης σημαντικές.
Μόνο το 35% των ανθρώπων με διαβήτη τύπου 1 κατάφεραν τον στόχο του χρόνου εντός των ορίων, και λιγότερο από το 30% κατάφεραν να αποφύγουν τη σοβαρή υπογλυκαιμία. Αντίθετα, 53% των ανθρώπων με διαβήτη τύπου 2 μπόρεσαν να πετύχουν το στόχο για το χρόνο εντός των ορίων, και από αυτούς, ακριβώς οι μισοί το κατάφεραν χωρίς να βλέπουν συχνά χαμηλά επίπεδα γλυκόζης.
Μπορεί να μην αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τους στόχους πετύχαιναν συχνότερα οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2. Οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1, τείνουν να έχουν σημαντικότερες μεταβολές του σακχάρου απ’ ότι οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2. Συχνά, είναι πιο δύσκολο να πετύχουν τους στόχους διαχείρισης, ιδιαίτερα δεδομένου του φόβου της υπογλυκαιμίας, που για πολλούς είναι συνυφασμένος με τη χρήση της ινσουλίνης.
Οι συγγραφείς καταλήγουν
Λιγότερο από το 50% του πληθυσμού κατάφερε να έχει χρόνο εντός των ορίων μεγαλύτερο από 70%, και λιγότερο από 1% χρόνο σε κλινικά σημαντική υπογλυκαιμία. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει η χώρος βελτίωσης ώστε να μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι του χρόνου εντός των ορίων, καθώς και μια ανάγκη χρήσης των στοιχείων που δίνει το cgm ώστε να βελτιωθεί η φροντίδα του διαβήτη.
Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθούν τα αποτελέσματα;
Η έρευνα αυτή προσφέρει μια ματιά στην πραγματικότητα της ζωής με το διαβήτη, ενώ η χρήση της τεχνολογίας διαδίδεται. Πως ακριβώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες για να βοηθήσουμε ανθρώπους με διαβήτη να φτάσουν τους στόχους της θεραπείας τους και να βελτιώσουν την υγεία τους;
Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι πολύπλοκη. Γνωρίζουμε, ότι η βραχυχρόνια και μακροχρόνια επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων υγείας, εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από τη βελτιστοποίηση των επιπέδων γλυκόζης σε άτομα διαβήτη. Έχει αποδειχθεί ότι τα υψηλά επίπεδα σακχάρου ευθύνονται ευθέως για τις διάφορες επιπλοκές που σχετίζονται με τον διαβήτη, για τις οποίες οι γιατροί συνεχώς προειδοποιούν. Από αυτό συνεπάγεται ότι αν ήταν εύκολο, όλοι θα πετύχαιναν A1c μικρότερη από 7% και πιθανόν να προσπαθούσαν για ακόμη πιο δύσκολους στόχους.
Που αποτυγχάνουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να πετύχουν τους στόχους σχετικά με το διαβήτη τους;
Αυτή είναι η σημαντικότερη ερώτηση, η οποία πιθανά διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Οι σημαντικότεροι οργανισμοί υγείας θα έπρεπε να κάνουν μεγάλες προσπάθειες ώστε να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις, ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να αρχίσουμε να βρίσκουμε πιο αποτελεσματικές λύσεις. Ορίστε κάποιες ιδέες σχετικά με το ζήτημα:
Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι οι ξεπερασμένες συστάσεις διατροφής, και ίσως να έχουν κάποιο δίκιο. Παρά την ύπαρξη πλήθους ερευνών που δείχνουν τα οφέλη της μείωσης της πρόσληψης υδατανθράκων, υπάρχει ακόμη έλλειψη κατανόησης και συμβουλευτικής ως προς αυτήν την προσέγγιση. Η ποσότητα και η ποιότητα της πρόσληψης υδατανθράκων είναι κεντρική στην διαχείριση του διαβήτη, και παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην επιτυχία.
Ο περιορισμός υδατανθράκων δεν είναι απαραίτητα το μοναδικό είδος διατροφής που βοηθά στη διατήρηση χαμηλών επιπέδων, είναι απλά το πιο διαδεδομένο παράδειγμα. Οι ασθενείς, θα έπρεπε να εκπαιδεύονται τουλάχιστον σε διάφορες προσεγγίσεις διατροφής και να καταλαβαίνουν τα υπέρ και τα κατά που τους προσφέρει η καθεμία, ώστε να μπορούν να πάρουν τις καλύτερες αποφάσεις για τη συνολική τους υγεία.
Επιπλέον, πιθανά χρειάζεται πιο λεπτομερής καθοδήγηση σχετικά με φάρμακα, τη δόση των οποίων πρέπει κανείς να προσαρμόζει μόνος του σχετικά με μεταβλητές που έχουν να κάνουν με τρόπο ζωής. Ο διαβήτης δεν είναι στατικός. Τα επίπεδα του σακχάρου εξαρτώνται από πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Από το βάρος, μέχρι τον τρόπο άσκησης, μέχρι το στρες που βιώνουμε, οι ασθενείς πρέπει να έχουν την αυτοπεποίθηση να προσαρμόζουν τη διαχείρισή τους. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι με διαβήτη εξαρτώνται από έναν ειδικό για να τους αλλάξει την αγωγή τουλάχιστον ανά τρίμηνο. Πρέπει να ενδυναμώσουμε τους ανθρώπους με διαβήτη ώστε να γίνουν οι ίδιοι «ειδικοί» του εαυτού τους.
Με την κατάλληλη γνώση και με τα κατάλληλα εργαλεία, καθώς και με την στήριξη ενός καλά ενημερωμένου ειδικού, ελπίζω ότι μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε αλλαγή σε αυτές τις τάσεις.
Πηγή: Diabetes Daily
