Το γενετικό προφίλ και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου παίζουν ανεξάρτητο ρόλο στον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που παρουσιάστηκε ψηφιακά στο 81ο Συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Διαβήτη (ADA).
Όπως σημειώθηκε σε άρθρο σχετικά με την παρουσίαση στο Medpage today, η έρευνα βασίστηκε σε στοιχεία από 27.224 ενήλικες Ευρωπαϊκής καταγωγής που έλαβαν μέρος σε μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Μασαχουσέτη και ονομάζεται Mass General Brigham Biobank. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 61 περίπου χρόνια. Ο γενετικός κίνδυνος για διαβήτη τύπου 2 διαπιστώθηκε βάσει ηλεκτρονικών δεδομένων για την υγεία και σε ανάλυση δειγμάτων αίματος που λήφθηκαν για την έρευνα. Η κοινωνικοοικονομική κατάσταση υπολογίστηκε βάσει διαθέσιμων στοιχείων σχετικά με το επίπεδο μόρφωσης, το εισόδημα, και την εργασιακή κατάσταση των συμμετεχόντων. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε άτομα με παχυσαρκία και διαβήτη τύπου 2, βάσει μιας ηλεκτρονικής ανάλυσης για τα στοιχεία της υγείας τους, που μπορούσε να διακρίνει αυτές τις καταστάσεις ακόμη και χωρίς επίσημη διάγνωση.
Γενετικοί και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες κινδύνου συνδέθηκαν με τον διαβήτη τύπου 2 και την παχυσαρκία
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 5 ισομερείς ομάδες βάσει του γενετικού ή κοινωνικοοικονομικού παράγοντα κινδύνου είτε για παχυσαρκία είτε για διαβήτη. Αυτοί που διέτρεχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο βάσει γονιδιακού προφιλ ήταν 5,7 φορές πιο πιθανό να έχουν διαβήτη τύπου 2 και 4,8 φορές πιο πιθανό να είναι παχύσαρκοι, από αυτούς που διέτρεχαν τον μικρότερο κίνδυνο. Προσθέτοντας την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, ο κίνδυνος αυτός αυξανόταν ακόμη περισσότερο – οι συμμετέχοντες που διέτρεχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο βάσει των γενετικών και κοινωνικοοικονομικών κινδύνων, ήταν 15,7 φορές πιο πιθανό να έχουν διαβήτη τύπου 2 και 9,7 φορές πιο πιθανό να έχουν παχυσαρκία από ότι τα άτομα με τον μικρότερο κίνδυνο.
Όμως, οι ερευνητές δεν βρήκαν αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών και κοινωνικοοικονομικών κινδύνων για διαβήτη ή παχυσαρκία. Με άλλα λόγια, το υψηλότερο εισόδημα ή επίπεδο εκπαίδευσης δεν σχετίστηκε με μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη ή παχυσαρκίας λόγω γενετικής προδιάθεσης, και τα «καλά γονίδια» για το διαβήτη ή την παχυσαρκία δεν σχετίστηκαν με μείωση του κινδύνου εμφάνισης αυτών των ασθενειών λόγω χαμηλού εισοδήματος ή ελλιπούς εκπαίδευσης. Άλλοι παράγοντες που αποδείχθηκε ότι αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκίας, ήταν η ηλικία και το φύλο (οι άνδρες έχουν 63% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν διαβήτη και 15% μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι παχύσαρκοι).
Πρέπει να αναφερθεί όλοι όσοι έλαβαν μέρος στην έρευνα ήταν λευκοί. Αυτό έγινε για να αποκλειστεί η πιθανότητα φυλετικών διακρίσεων ή γενετικών διαφοροποιήσεων που συνδέονται με συγκεκριμένα εθνικά υπόβαθρα και μπορεί να επηρεάσουν τα αποτελέσματα, όμως αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα μπορεί να μην αντιπροσωπεύουν άλλες εθνικές ομάδες. Οι ερευνητές προς το παρόν εργάζονται ώστε να πραγματοποιήσουν παρόμοια ανάλυση σε μαύρους και ισπανόφωνους πλυθησμούς και στο μέλλον σκοπεύουν να κάνουν μια συνδυαστική ανάλυση όλων των εθνικών ομάδων. Οι ερευνητές αποφάσισαν αρχικά να περιορίσουν την ανάλυσή τους σε λευκούς συμμετέχοντες γιατί αποτελούσαν τη μεγαλύτερη εθνική ομάδα στη Biobank και γιατί τα διαθέσιμα εργαλεία για τη διερεύνηση του γενετικού κινδύνου εμφάνισης διαβήτη είναι πιο αξιόπιστα σε αυτόν τον πληθυσμό. Τα αποτελέσματα παλαιότερων ερευνών για τους γενετικούς κινδύνους επίσης βασίζονται κυρίως σε λευκούς συμμετέχοντες.
Πηγή: Diabetes self management
