Η άσκηση σε μεγάλα υψόμετρα μπορεί να προκαλέσει επισφαλή μείωση του σακχάρου στο αίμα σε άτομα με διαβήτη τύπου 1, αναφέρει νέα μελέτη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.
Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 έχουν αποδείξει ότι είναι ικανά να επιτύχουν εντυπωσιακά επιτεύγματα σε μεγάλα υψόμετρα. Πήγαν με επιτυχία για αλεξίπτωτο, για παράδειγμα, και το 2006 ένας τυχοδιώκτης ονόματι Γουίλ Κρος έγινε το πρώτο άτομο με διαβήτη τύπου 1 που ανέβηκε στο Έβερεστ.
Αρκετές μελέτες έχουν διερευνήσει την επίδραση της άσκησης στον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος σε άτομα με διαβήτη, αλλά ελάχιστη επιστημονική έρευνα έχει γίνει για το πώς η άσκηση σε μεγάλο υψόμετρο μπορεί να επηρεάσει τα άτομα με τύπο 1, ειδικά όταν πρόκειται για επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Για αυτόν τον λόγο, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Cory Dugan, BSc, του Τμήματος Φυσιολογίας και Βιοχημείας της Άσκησης στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας στο Περθ, αποφάσισε να υποβάλει το θέμα σε επιστημονική ανάλυση.
Μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2019, οι ερευνητές στρατολόγησαν επτά ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 και χωρίς ιστορικό αναπνευστικής νόσου, με στόχο να συγκρίνουν πόσο καλά ήταν σε θέση να ασκούνται στο επίπεδο της θάλασσας και σε μεγάλο υψόμετρο. Για τους σκοπούς της μελέτης όρισαν το μεγάλο υψόμετρο ως 4.200 μέτρα ή 13.780 πόδια, που είναι περίπου το ύψος του όρους Whitney στην Καλιφόρνια.
Οι ερευνητές, ωστόσο, δεν μετέφεραν τους εθελοντές τους στην κορυφή ενός βουνού τόσο ψηλού, κάτι που θα ήταν αδύνατο στην Αυστραλία, ωστόσο, όπου η ψηλότερη κορυφή είναι μόλις 2.228 μέτρα (7.310 πόδια) ύψος. Αντίθετα, χρησιμοποίησαν αυτό που είναι γνωστό ως προσομοιωμένη υποξική κατάσταση – δηλαδή, στο εργαστήριο δημιούργησαν ένα περιβάλλον στο οποίο τα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα των υποκειμένων μειώθηκαν σε αυτά που συναντώνται σε μεγάλα υψόμετρα.
Τα άτομα αρχικά έλαβαν μια συνεδρία στην οποία εξοικειώθηκαν με τον εξοπλισμό και κατά τη διάρκεια της οποίας έλαβαν διάφορα μη επεμβατικά μέτρα, όπως ύψος και βάρος, και υποβλήθηκαν σε δοκιμασία άσκησης για τη μέτρηση της κατανάλωσης οξυγόνου. Αυτή η φάση εξοικείωσης ακολουθήθηκε από δύο περιόδους άσκησης. Αυτές οι συνεδρίες αποτελούνταν η καθεμία από μία ώρα άσκησης σε ένα εργομετρικό ποδήλατο, το οποίο είναι ένα κοινό όργανο για τη μέτρηση της κατάστασης της υγείας της καρδιάς και των πνευμόνων. Είναι ένας ειδικός τύπος στατικού ποδηλάτου που συνδέεται με μια συσκευή που μετρά την απόδοση εργασίας του χρήστη. Η πρώτη άσκηση έγινε σε προσομοίωση της στάθμης της θάλασσας (0 μέτρα) στην οποία ο αέρας ήταν 27% οξυγόνο. Το δεύτερο έγινε σε ένα προσομοιωμένο μεγάλο υψόμετρο (4.200 μέτρα ή 13.780 πόδια) στο οποίο ο αέρας ήταν 12,1% οξυγόνο. Και για τις δύο συνεδρίες, οι ερευνητές έλαβαν δείγματα αίματος πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση. Μέτρησαν τη γλυκόζη, το γαλακτικό και την ινσουλίνη, ενώ συνέλεξαν και αναπνευστικά αέρια.
Η άσκηση σε μεγάλο υψόμετρο συνδέεται με τη μείωση της γλυκόζης του αίματος στον τύπο 1
Όπως περίμεναν οι ερευνητές, οι ρυθμοί της καρδιάς και της αναπνοής των ασκουμένων ήταν υψηλότεροι στην κατάσταση μεγάλου υψομέτρου. Αλλά οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η άσκηση σε μεγάλο υψόμετρο αύξησε τον ρυθμό οξείδωσης των υδατανθράκων και την παραγωγή γαλακτικού ενώ ταυτόχρονα μείωσε το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Η υπογλυκαιμία ή η γλυκόζη στο αίμα κάτω από τα επίπεδα στόχου, μπορεί να είναι επικίνδυνη. Ένα ήπιο επεισόδιο μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, εφίδρωση, τρέμουλο και καρδιακό παλμό, αλλά εάν το επίπεδο γλυκόζης πέσει εξαιρετικά χαμηλό, ένα άτομο μπορεί να λιποθυμήσει ή να υποστεί κρίση. Τελικά η υπογλυκαιμία μπορεί να οδηγήσει σε κώμα ή θάνατο.
Οι ερευνητές αναγνώρισαν ότι ο αριθμός των συμμετεχόντων στη μελέτη ήταν μικρός και σχολίασαν ότι θα χρειαστούν μελλοντικές μελέτες για να αποκαλυφθούν οι πραγματικές φυσικές διεργασίες που προκαλούν την πτώση της γλυκόζης στο αίμα. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, έγραψαν: «Ζητάμε οι μελλοντικές κατευθυντήριες γραμμές να εξετάσουν αυτά τα ευρήματα για να αυξήσουν την ασφάλεια των ατόμων με διαβήτη τύπου 1 όταν ταξιδεύουν από περιοχές χαμηλού σε μεγάλο υψόμετρο όπως τα βουνά χωρίς κανέναν εγκλιματισμό».
High Altitude Exercise Linked to Lowered Blood Glucose – DSM (diabetesselfmanagement.com)
