Το φάρμακο, επί του παρόντος γνωστό ως IMCY-0098, μπλοκάρει την ελαττωματική απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος που θεωρείται ότι πυροδοτεί την ασθένεια.
Ο διαβήτης τύπου 1 επηρεάζει 400.000 Βρετανούς και είναι δυνητικά απειλητικός για τη ζωή. Για λόγους που δεν είναι πλήρως κατανοητοί, το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιεί τον υγιή ιστό του σώματος, καταστρέφοντας κύτταρα στον αδένα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη – την ορμόνη που επιτρέπει στη ζάχαρη να περάσει από το αίμα στα κύτταρα του σώματος για να χρησιμοποιηθεί για ενέργεια.
Χωρίς ινσουλίνη, το σάκχαρο συσσωρεύεται στο αίμα, προκαλώντας εκτεταμένη βλάβη στα όργανα.
Προς το παρόν, το IMCY-0098 έχει χορηγηθεί μόνο σε ασθενείς με πρώιμο στάδιο διαβήτη τύπου 1, όπου έχει βρεθεί ότι σταματά την παραγωγή των κυττάρων που βλάπτουν το ανοσοποιητικό σύστημα, που ονομάζεται CD4, που σημαίνει ότι η νόσος σταματά να εξελίσσεται.
Οι ειδικοί ελπίζουν ότι θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα και σε εκείνους που δεν έχουν ακόμη διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1 αλλά έχουν τα συμπτώματα –αίσθημα δίψας και συχνή επίσκεψη στην τουαλέτα– που υποδηλώνουν ότι μπορεί να τον αναπτύξουν.
Αν και οι περισσότεροι ασθενείς αναπτύσσουν τη νόσο στην παιδική ηλικία, μπορεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή – συνήθως πριν από την ηλικία των 30 ετών. Οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους και να κάνουν ένεση στον εαυτό τους με φάρμακο ινσουλίνης κάθε φορά που τρώνε.
Καθώς το IMCY-0098 στοχεύει μόνο τα κύτταρα CD4, δεν επηρεάζει την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να προστατεύει το σώμα από άλλες λοιμώξεις.
Η καθηγήτρια Katharine Owen, ειδικός στον διαβήτη στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η οποία ηγήθηκε ενός κλάδου της δοκιμής, λέει: «Η ινσουλίνη είναι μια εξαιρετική θεραπεία, αλλά δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου.
«Γνωρίζουμε ήδη ότι το νέο φάρμακο διατηρεί το πάγκρεας, επομένως οι ασθενείς έχουν κάποια ικανότητα να παράγουν ινσουλίνη. Αυτό σημαίνει ότι δεν βασίζονται αποκλειστικά σε ενέσεις για τη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, κάτι που είναι καλύτερο για αυτούς μακροπρόθεσμα».
Είναι δυνατός ο έλεγχος των ασθενών για την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 1 ελέγχοντας το αίμα τους για ένα γονίδιο που ονομάζεται HLA.
Ο καθηγητής Owen προσθέτει: «Τα επόμενα δέκα χρόνια, σε ασθενείς που θα διαπιστωθεί ότι διατρέχουν κίνδυνο θα μπορούσαν να χορηγηθούν IMCY-0098 ή άλλα φάρμακα που βρίσκονται επί του παρόντος σε εξέλιξη για να αποτρέψουν την εμφάνιση διαβήτη αρχικά ή να καθυστερήσουν την εξέλιξή του για δεκαετίες».
