Το 10% του πληθυσμού στη Βρετανία νοσεί από αυτοάνοσα νοσήματα, ποσοστό που σημειώνει αύξηση κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, σύμφωνα με έρευνα, που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Ρευματολογικών Ενώσεων (EULAR) στο Μιλάνο.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τους ηλεκτρονικούς φακέλους υγείας 22 εκατομμυρίων ατόμων στη Βρετανία για να υπολογίσουν την εμφάνιση 19 από τις πιο κοινές αυτοάνοσες παθήσεις και στη συνέχεια μοντελοποίησαν τις διαχρονικές τάσεις και διακυμάνσεις.
Εντόπισαν ότι τη χρονική περίοδο 2000-2019 έγινε νέα διάγνωση για μία ή περισσότερες αυτοάνοσες παθήσεις σε 978.872 άτομα. Οι 19 πιο κοινές αυτοάνοσες παθήσεις έχουν εμφανιστεί στο 10,2% του πληθυσμού και συγκεκριμένα στο 13,1% των γυναικών και στο 7,4% των ανδρών.
Τα ποσοστά εμφάνισης των αυτοάνοσων νοσημάτων αυξήθηκαν κατά 4% την περίοδο της μελέτης, με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να σημειώνονται στη νόσο του Graves, την κοιλιοκάκη και το σύνδρομο Sjogren, για τα οποία τα περιστατικά διπλασιάστηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Κατά την ίδια περίοδο, η επίπτωση μειώθηκε σημαντικά για δύο παθήσεις: τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto και την κακοήθη αναιμία.
Τελικά λοιπόν… τι φταίει και τα αυτοάνοσα νοσήματα έχουν «ξεφύγει»;
Οι ερευνητές παρατηρούν ότι ένας πιθανός παράγοντας για την αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι ότι η ευαισθητοποίηση για ορισμένες παθήσεις έχει αυξηθεί παράλληλα με τη βελτίωση των πρακτικών έγκαιρης αναγνώρισης. Μια άλλη εξήγηση αφορά στους περιβαλλοντικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να εμπλέκονται στην παθογένεια των νοσημάτων. Επιπλέον, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι αλληλοσυσχετίσεις μεταξύ των αυτοάνοσων νοσημάτων υποδεικνύουν κοινούς μηχανισμούς ή παράγοντες.
«Οι αυτοάνοσες διαταραχές συνδέονται συνήθως μεταξύ τους, ιδίως το σύνδρομο Sjogren, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και η συστηματική σκλήρυνση» αναφέρει η Ναταλί Κόνραντ από το Τμήμα Δημόσιας Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας του Πανεπιστημίου KU Leuven στο Βέλγιο και μία από τους συγγραφείς της μελέτης. «Οι ασθενείς με Διαβήτη τύπου 1 έχουν επίσης σημαντικά υψηλότερα ποσοστά νόσων Addison, κοιλιοκάκης και θυρεοειδούς, ενώ η σκλήρυνση κατά πλάκας ξεχωρίζει ως προς τα χαμηλά ποσοστά συνύπαρξης με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα».
Διαβάστε επίσης: Αγκαλιά: Μπορεί να μας προστατέψει από χρόνιες παθήσεις; – Ο ρόλος ωκυτοκίνης – κορτιζόνης
