Η Μαρία Φαρμάκη είναι ένα δραστήριο κορίτσι στην ηλικία των 10 ετών, εδώ και 2 και κάτι χρόνια έχει μάθει να ζει μαζί με τον διαβήτη. Ζητήσαμε από τη μαμά της, την κυρία Ελένη Λαδά, να μας μιλήσει για αυτά τα δύο τελευταία χρόνια.
Πότε ήρθατε αντιμέτωποι πρώτη φορά με τη διάγνωση του διαβήτη;
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2021, όταν νοσηλευτήκαμε στο νοσοκομείο για την εκπαίδευση και ρύθμιση του διαβήτη.
Τι ήταν αυτό που σας κινητοποίησε για να το ψάξετε;
H Μαρία είχε πολύ έντονη συχνοουρία, η οποία ήταν και ασυνήθιστη.
Ήταν εύκολη η διάγνωση;
Κάναμε ένα μικροβιολογικό έλεγχο (των οποίων μας τον πρότεινε ο γιατρός λόγω αυτής της έντονης συχνοουρίας) και έτσι το εντοπίσαμε.
Η Μαρία πώς το βίωσε όλο αυτό;
Όταν πρωτοάκουσε ότι έχει διαβήτη στεναχωρήθηκε λόγω του ότι νόμιζε ότι έχει κάτι σοβαρό έπειτα μετά την νοσηλεία μας κατάλαβε τι είναι και προσπάθησε να τον κάνει φίλο της.
Εδώ θα δανειστώ τη φωνή της Μαρίας όπως το περιέγραψε στη δημοσιογράφο Ελένη Βασιλοπούλου στη συνέντευξη που φιλοξένησαν στο juniorsclub: «Με το που το άκουσα, νόμιζα πως έχω κάτι πολύ σοβαρό. Κάτι σαν τον καρκίνο. Όμως όταν έκατσα να τον μάθω, πιο πολύ τον αγάπησα σα φίλο. Ήθελα μία μόνο ματιά να του ρίξω, για να τον αγαπήσω».
Η δική σας πρώτη επαφή με τον διαβήτη, τα συναισθήματά σας;
Σοκ! Άγχος και στεναχώρια για το μέλλον της Μαρίας.
Υπήρξε κάποια εκπαίδευση ως προς την αντιμετώπιση του διαβήτη;
Ναι, στο νοσοκομείο είχαμε μία μικρή εκπαίδευση. Δυστυχώς ή ευτυχώς, με το διαβήτη πρέπει να μαθαίνεις κάθε μέρα…
Πόσο άλλαξε η καθημερινότητά σας μετά τη διάγνωση;
Δεν έχει αλλάξει σε κάτι σημαντικά.
Είχατε από την αρχή ολοκληρωμένο σύστημα Χορήγησης Ινσουλίνης κι αν όχι πως ήταν η αλλαγή στο ολοκληρωμένο σύστημα Χορήγησης Ινσουλίνης Omnipod DASH;
Όχι δεν είχαμε από την αρχή το σύστημα αυτό είχαμε άγχος για το πώς θα πάει αλλά μας αποζημιώνει κάθε μέρα ότι κάναμε την καλύτερη επιλογή.
Πώς πήρατε την απόφαση αυτή;
Ήθελε το παιδί να αλλάξει. Είχε κουραστεί με τα τρυπήματα, την πένα, τις μετρήσεις.
Πόσο έχει αλλάξει και βελτιωθεί η καθημερινότητα η δική σας και της Μαρίας με τα Dexcom και Omnipod dash;
Έχει αλλάξει πάρα πολύ! Το παιδί νιώθει πλέον ελεύθερο. Και έχει βελτιωθεί σημαντικά και η δική μας καθημερινότητα επειδή νιώθουμε σιγουριά.
Σε σχέση με τον ύπνο πώς ήταν η κατάσταση πριν τις διευκολύνσεις αυτές και πώς μετά;
Και ο ύπνος έχει βελτιωθεί εξαιρετικά. Πριν ήταν μια μεγάλη ταλαιπωρία. Πλέον δεν την τρυπάω. Στο παρελθόν μερικές φορές τις έκανα τρομερές γρατζουνιές για να της κάνω ινσουλίνη. Τώρα παίρνω το pod και είναι ανώδυνο και δεν θα καταλαβαίνει τίποτα. Μεγάλη διαφορά και ασύγκριτη διευκόλυνση.
Στο σχολείο πώς είναι τα πράγματα;
Από τη στιγμή που βάλαμε το ολοκληρωμένο σύστημα Χορήγησης Ινσουλίνης Omnipod DASH και το Dexcom One και στο σχολείο αλλά και στις δραστηριότητές της τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Υπάρχει αξιοπιστία, πλέον έχουμε μηδενικές αποκλείσεις και η χορήγηση ινσουλίνης με τον τρόπο αυτό είναι πιο γρήγορη και εύκολη.
Πώς είναι τώρα η καθημερινότητα της Μαρίας, τι της αρέσει να κάνει;
Λατρεύει το χορό. Ξυπνάει το πρωί, κάνουμε πάντα μέτρηση με το δάχτυλο (όπου είναι και η μοναδική που κάνουμε μην τυχόν και έχουμε απόκλιση αλλά σχεδόν πάντα δεν έχουμε) θα φάει πρωινό, πάει σχολείο, επιστρέφει, τρώμε μεσημεριανό, διαβάζει για το σχολείο και το φροντιστήριο αγγλικών και το απόγευμα πάμε στη σχολή χορού τρώει βραδινό κατά τις 8:00 και στις 9:30 είναι στο κρεβάτι.
Μάλιστα με τα δικά της λόγια σε αντίστοιχη συνέντευξη στο juniors club είχε δηλώσει: «Η ζωή μου, σαν ένα διαβητικό παιδί δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Ξυπνάω στις 7:00 το πρωί. Μόλις ντυθώ, κάνω μέτρηση με το αίμα και ύστερα τρώω. Όταν τελειώσω το σχολείο γυρνάω στο σπίτι και τρώω μεσημεριανό. Μετά το φαγητό διαβάζω και κοιτάω συχνά το σάκχαρο μου, ώστε να μην ανέβει στο δίωρο. Το βράδυ περίπου στις 8:30 τρώω βραδινό και κάνω πάλι την ανάλογη ινσουλίνη.
Αισθάνεται ότι ο διαβήτης την περιορίζει σε κάτι;
Όχι, δεν νιώθει ότι ο διαβήτης την περιορίζει σε τίποτα.
Αντιμετωπίσατε κάποιο είδος κοινωνικού στίγματος σε όλη αυτή τη διαδρομή;
Το μόνο κακό είναι όταν κάποιες φορές μπορεί να σε κοιτάνε με λύπηση.
Θεωρείτε ότι έχει επηρεάσει ο διαβήτης τη διαμόρφωση του χαρακτήρα της;
Σίγουρα την ώθησε στο να γίνει πιο ώριμη και πιο υπεύθυνη.
Τι θα έλεγε σήμερα η Μαρία σε ένα παιδί που του έγινε μόλις η διάγνωση για διαβήτη και τι στους γονείς του, εσείς ως μαμά της;
Η Μαρία θα του έλεγε να μην το φοβάται και να το αγαπήσει επειδή θα το έχει για την υπόλοιπη ζωή του και εγώ θα τους έλεγα ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς σηκώνουμε μανίκια και ξεκινάμε έναν αγώνα χωρίς τέλος, με στόχο το καλύτερο για το παιδί μας.
Μια ευχή για τη νέα χρονιά σε σχέση με τον διαβήτη;
Εύχομαι το 2024 να είναι μια χρονιά όπου η τεχνολογία θα γίνει σύμμαχός μας και θα είμαστε ακόμα πιο ξέγνοιαστοι και οι φροντιστές και οι διαβητικοί.
