Ερευνητές από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας της Ιατρικής Σχολής LKS του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ (HKUMed) διεξήγαγαν μια μεγάλης κλίμακας επιδημιολογική μελέτη για να διερευνήσουν τα πιθανά οφέλη για την υγεία από την υψηλή μυϊκή δύναμη στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 (T2D) σε διάφορα επίπεδα γενετικού κινδύνου. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η υψηλότερη μυϊκή δύναμη συσχετίστηκε με πάνω από 40% χαμηλότερο κίνδυνο T2D, ανεξάρτητα από τη γενετική ευαισθησία στο T2D. Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της διατήρησης ή της βελτίωσης της μυϊκής δύναμης ως βασικής στρατηγικής για την πρόληψη του T2D. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο BMC Medicine.
Το T2D είναι μια από τις πιο κοινές χρόνιες μεταβολικές διαταραχές και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαφόρων επιπλοκών, όπως καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό, υψηλή αρτηριακή πίεση και στένωση των αιμοφόρων αγγείων. Χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, γνωστό και ως υπεργλυκαιμία, λόγω αντίστασης στην ινσουλίνη και μειωμένης έκκρισης ινσουλίνης. Τα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού επηρεάζεται από το T2D, επομένως, η πρόληψη του T2D αποτελεί σημαντική παγκόσμια ανησυχία για τη δημόσια υγεία. Το T2D μπορεί να προκληθεί από την αλληλεπίδραση μεταξύ των μη τροποποιήσιμων γενετικών χαρακτηριστικών και των τροποποιήσιμων παραγόντων του τρόπου ζωής. Η μυϊκή δύναμη είναι μια σημαντική πτυχή της μυϊκής φυσικής κατάστασης και έχει βρεθεί ότι σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο για διάφορες καρδιομεταβολικές ασθένειες συμπεριλαμβανομένου του T2D. Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν η βελτίωση της μυϊκής δύναμης θα πρέπει να θεωρείται στρατηγική πρόληψης του T2D σε άτομα με διαφορετικά επίπεδα γενετικής ευαισθησίας στο T2D, ιδιαίτερα σε αυτά με υψηλή γενετική ευαισθησία στο T2D.
Η έρευνα χρησιμοποίησε δεδομένα 141.848 λευκών Βρετανών ατόμων χωρίς βασική τιμή T2D από τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, μια συνεχιζόμενη υποψήφια κοόρτη άνω των 500.000 ενηλίκων του Ηνωμένου Βασιλείου που περιλαμβάνει εκτεταμένες πληροφορίες γονότυπου και φαινοτύπου. Η μυϊκή δύναμη αξιολογήθηκε με τη μορφή δύναμης λαβής. Ο γενετικός κίνδυνος T2D υπολογίστηκε με βάση 138 γνωστές γενετικές παραλλαγές για T2D.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για περισσότερα από επτά χρόνια. Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, εντοπίστηκαν 4.743 νέες περιπτώσεις T2D. Τα ευρήματα έδειξαν ότι, σε σύγκριση με τη χαμηλή μυϊκή δύναμη, τα άτομα με υψηλή μυϊκή δύναμη συσχετίστηκαν με 44% χαμηλότερο σχετικό κίνδυνο εμφάνισης T2D, ακόμη και αφού ελήφθησαν υπόψη ο γενετικός κίνδυνος T2D καθώς και άλλοι παράγοντες κινδύνου. Επιπλέον, η ερευνητική ομάδα παρατήρησε στοιχεία αλληλεπίδρασης μεταξύ της μυϊκής δύναμης και της γενετικής ευαισθησίας στο T2D, υποδηλώνοντας ότι η μυϊκή ισχύς μπορεί να παίζει ρόλο στην τροποποίηση του αντίκτυπου του γενετικού κινδύνου στην εμφάνιση του T2D. Τα ευρήματα αποκάλυψαν περαιτέρω ότι τα άτομα με υψηλό γενετικό κίνδυνο T2D αλλά με υψηλή μυϊκή δύναμη θα μπορούσαν να έχουν χαμηλότερο απόλυτο κίνδυνο T2D, σε σύγκριση με εκείνα με χαμηλό ή μεσαίο γενετικό κίνδυνο αλλά με χαμηλή μυϊκή δύναμη.
Αυτή η πρωτοποριακή μελέτη αποκάλυψε τις πρώτες πιθανές συσχετίσεις μεταξύ της μυϊκής δύναμης, της γενετικής ευαισθησίας στον διαβήτη τύπου 2 και του κινδύνου εμφάνισης της νόσου. «Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τον κρίσιμο ρόλο της διατήρησης ή της ενίσχυσης της μυϊκής δύναμης ως βασικής στρατηγικής για την πρόληψη του T2D σε μεσήλικες και ηλικιωμένους ενήλικες, ανεξάρτητα από τα επίπεδα γενετικού κινδύνου τους και συμπεριλαμβανομένων εκείνων υψηλού γενετικού κινδύνου. Πιστεύουμε ότι αυτά τα αποτελέσματα προσφέρουν νέες ιδέες για τη σημαντική επίδραση της υψηλότερης μυϊκής δύναμης στη μεταβολική υγεία», δήλωσε ο Δρ Wang Mengyao, από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας στο HKUMed, ο πρώτος συγγραφέας αυτής της μελέτης.
«Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία των μελετών της Biobank για την εξέταση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των εκθέσεων και της γενετικής στον επηρεασμό του κινδύνου T2D. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα με τη χρήση ειδικών εθνοτικών μελετών Biobank για να καθοριστεί εάν αυτά τα ευρήματα ισχύουν και σε άλλους πληθυσμούς, όπως οι Ανατολικοί Ασιάτες», δήλωσε ο καθηγητής Ryan Au Yeung, Επίκουρος Καθηγητής από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας στο HKUMed, συν-συγγραφέας αυτής της μελέτης.
«Τα άτομα στη μέση έως όψιμη ζωή διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, η μελέτη μας έχει δείξει τους πιθανούς ρόλους της υψηλής μυϊκής δύναμης στην πρόληψη του μελλοντικού κινδύνου εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 όχι μόνο σε όλα τα άτομα, αλλά και σε άτομα με υψηλή γενετική προδιάθεση για διαβήτη τύπου 2. Η μελέτη μας υποστηρίζει τις τρέχουσες οδηγίες δημόσιας υγείας που προτείνουν ότι οι ενήλικες πρέπει να συμμετέχουν σε δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης για τουλάχιστον δύο ημέρες την εβδομάδα από την άποψη της πρόληψης ασθενειών», πρόσθεσε ο καθηγητής Youngwon Kim, από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας στο HKUMed, ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης.
