Μια πολυκεντρική γαλλική μελέτη με επικεφαλής το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ρεν αναφέρει πιθανά οφέλη των αγωνιστών του υποδοχέα γλυκαγονοειδούς πεπτιδίου-1 για τη διαπυητική ιδρωταδενίτιδα (HS – hidradenitis suppurativa), με στατιστικά σημαντικές μειώσεις στις βαθμολογίες που σχετίζονται με τη HS στους έξι μήνες και στην τελευταία παρακολούθηση.
Η HS είναι μια χρόνια δερματική πάθηση που προκαλεί επώδυνους όγκους και αλλοιώσεις σε περιοχές όπως οι μασχάλες, η βουβωνική χώρα και οι γλουτοί. Η φλεγμονή του δέρματος προκαλεί απόφραξη των τριχοθυλακίων και φλεγμονή των κοντινών ιδρωτοποιών αδένων, προκαλώντας τις αλλοιώσεις. Η πλειονότητα των ασθενών με HS είναι υπέρβαροι ή έχουν παχυσαρκία.
Ο δυσλειτουργικός λιπώδης ιστός συμβάλλει στην παθοφυσιολογία υπερπαράγοντας προφλεγμονώδεις αδιποκίνες και κυτοκίνες, ενώ μειώνει την αντιφλεγμονώδη αδιπονεκτίνη. Η απώλεια βάρους, μέσω δίαιτας ή χειρουργικής επέμβασης για την παχυσαρκία, έχει ευεργετική επίδραση στην HS στους περισσότερους ασθενείς. Οι ουσιαστικές μειώσεις παραμένουν μια πρόκληση.
Οι αγωνιστές του υποδοχέα του γλυκαγονοειδούς πεπτιδίου-1, που αναπτύχθηκαν αρχικά για τον διαβήτη τύπου 2, έχουν επιδείξει σημαντική αποτελεσματικότητα στην πρόκληση απώλειας βάρους και θα μπορούσαν επίσης να διαθέτουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, γεγονός που οδήγησε σε έρευνα σχετικά με την επίδρασή τους στο HS.
Στη μελέτη με τίτλο “Glucagon-Like Peptide-1 Receptor Agonists in Hidradenitis Suppurativa”, που δημοσιεύτηκε στο JAMA Dermatology, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια αναδρομική πολυκεντρική μελέτη κοόρτης για να αξιολογήσουν την επίδραση των αγωνιστών του υποδοχέα GLP-1 στα αποτελέσματα του HS.
Μεταξύ 66 ασθενών με HS από 15 κέντρα, η διάμεση παρακολούθηση κατά τη λήψη αγωνιστών του υποδοχέα GLP-1 ήταν 18,5 μήνες. Σεμαγλουτίδη έλαβαν 48 ασθενείς, ντουλαγλουτίδη 13 και λιραγλουτίδη 5. Συμπεριλήφθηκαν ενήλικες με HS που επιβεβαιώθηκαν από δερματολόγο και έλαβαν αγωνιστές του υποδοχέα GLP-1 για τρεις μήνες ή περισσότερο. Τα αποτελέσματα αξιολογήθηκαν κατά την έναρξη, έξι μήνες και διακοπή ή τελευταία διαβούλευση.
Η διάμεση ηλικία ήταν 46,0 (37,5–54,0) έτη. Το 58% ήταν γυναίκες. Ο διάμεσος ΔΜΣ ήταν 39,4 (32,9–45,0). Ο διαβήτης υπήρχε στο 86%. Συνεχιζόμενη θεραπεία για το HS κατά την έναρξη παρατηρήθηκε σε 35 ασθενείς (53%), με αντιβιοτική θεραπεία 23, αντιβιοτικά ευρέος φάσματος 3, και βιολογικά 9.
Στους έξι μήνες, το 54% των ασθενών παρουσίασε μείωση στο HS, με το 12% να εμφανίζει μείωση 2 βαθμών ή υψηλότερη με βάση την κλίμακα Συνολικής Αξιολόγησης του Ιατρού του HS. Μέχρι την τελευταία συμβουλευτική συνεδρία, το 62% παρατήρησε μειώσεις, με το 32% να βρίσκεται στην κλίμακα 2 βαθμών ή πάνω από αυτήν, με μειώσεις των εξάρσεων στο 67% των ασθενών και μειωμένο πόνο στο 60%.
Πιθανοί μηχανισμοί για τα αποτελέσματα περιλαμβάνουν μια άμεση επίδραση της απώλειας βάρους και της χαμηλού βαθμού συστηματικής φλεγμονής που σχετίζεται με την παχυσαρκία, μια αντιφλεγμονώδη δράση μειώνοντας τις φλεγμονώδεις κυτοκίνες και μετριάζοντας τη φλεγμονή που προκαλείται από τον υποδοχέα τύπου Toll σε απόκριση σε βακτήρια, με πιθανή προώθηση της επούλωσης του δέρματος μειώνοντας τις μεταλλοπρωτεϊνάσες.
Οι συγγραφείς δηλώνουν ότι οι αγωνιστές του υποδοχέα GLP-1 μπορεί να προσφέρουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα σε ασθενείς με HS και παχυσαρκία και ενδεχομένως σε ασθενείς χωρίς παχυσαρκία μέσω ανοσολογικών επιδράσεων. Απαιτούνται τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές για να επιβεβαιωθεί ο ρόλος των αγωνιστών του υποδοχέα GLP-1 στη διαχείριση του HS.
Διάβασε ακόμα:
