Πολλά παιδιά, αλλά και έφηβοι, ανησυχούν για το πώς να μιλήσουν στους φίλους τους για τον διαβήτη τους. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύουν πως οι φίλοι τους θα τους φέρονται διαφορετικά, δεν θα τους συμπαθούν πλέον ή θα νομίζουν πως ο διαβήτης είναι μεταδοτικός.
Σαν γονείς, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας. Ακολουθούν μερικές συμβουλές:
1. Ακούστε τι είναι αυτό που ανησυχεί το παιδί σας σχετικά με το να μοιραστεί την νόσο του με άλλους. Μην υποτιμάτε τις ανησυχίες του – τα συναισθήματά του είναι σημαντικά. Δεν σημαίνουν ότι δεν πρέπει να πει σε κανέναν για τον διαβήτη του, αλλά η ανάγκη να ακουστούν οι προβληματισμοί του είναι σημαντικη.
2. Κάποια παιδιά είναι ιδιαίτερα ανοιχτά με τον διαβήτη τους. Νιώθουν καλά ακόμα και να κάνουν κάποια εργασία πάνω στην υγεία και να την παρουσιάσουν στην τάξη τους. Άλλα παιδιά είναι πιο κλειστά. Αν το παιδί σας ντρέπεται να μιλήσει στους άλλους, βοηθήστε το να ξεκαθαρίσει ποιος χρειάζεται να το γνωρίζει τη δεδομένη περίοδο. Ίσως οι πιο κοντινοί του φίλοι, κάποιος φίλος που αθλούνται μαζί ή κάποιος φίλος με τον οποίο κάνει πολύ παρέα.
3. Υπενθυμίστε στο παιδί πως το ίδιο θα ήθελε να γνωρίζει αν κάποιος φίλος του είχε διαβήτη. Οι φίλοι νοιάζονται ο ένας για τον άλλον και ανησυχούν. Θα ήθελαν να βοηθήσουν, αν το παιδί σας είχε κάποια υπογλυκαιμία. Αν δεν γνωρίζουν για τον διαβήτη, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν!
4. Συζητείστε με το παιδί για το πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να το πουν σε κάποιο φίλο. Μια φυσική στιγμή, για παράδειγμα, θα ήταν κατά τη διάρκεια κάποιου γεύματος.
5. Παίξτε το παιχνίδι των ρόλων με το παιδί σχετικά με το πώς μπορεί να εξελιχθεί η συζήτηση. Μιλήστε για το τι μπορεί να ειπωθεί σχετικά με τις υπογλυκαιμίες και πώς οι φίλοι του θα μπορούσαν να βοηθήσουν (να φέρουν ένα σνακ ή να απευθυνθούν σε κάποιον ενήλικα).
6. Προετοιμάστε το παιδί για τις ερωτήσεις που μπορεί να του κάνουν οι φίλοι του:
– Κολλάει;
– Το έπαθες από την πολλή ζάχαρη;
– Μπορείς να ξαναφάς γλυκό;
– Πονάει όταν μετράς το αίμα;
7. Ρωτήστε το παιδί αν θα βοηθούσε αν εσείς ως ενήλικας επικοινωνούσατε πρώτα με τους γονείς των φίλων του. Κάτι τέτοιο ενδεχομένως να το διευκόλυνε στη συνέχεια να μιλήσει και το ίδιο.
8. Συζητείστε με το παιδί σας με ποιους θα θέλατε εσείς οι ίδιοι να μιλήσετε για τον διαβήτη του. Ίσως είστε φίλοι με τους γονείς κάποιων φίλων του παιδιού σας. Δεν θέλετε να το ξαφνιάσετε με το να μιλήσετε σε κάποιον φίλο σας που στη συνέχεια θα αναφέρει κάτι απευθείας στο παιδί, πριν το προετοιμάσετε.
9. Βοηθήστε να μάθουν οι φίλοι του παιδιού και η οικογένεια, με ποιο τρόπο το παιδί φροντίζει την υγεία του. Όταν οι φίλοι και οι οικογένειές τους σας επισκεφθούν, δείξτε τους πως γίνονται οι μετρήσεις και οι ενέσεις ινσουλίνης. Μιλήστε για τις υπογλυκαιμίες και πείτε τους τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν αν υπάρξει κάποιο περιστατικό.
10. Πολλά παιδιά (και ενήλικες) θα μάθουν για τον διαβήτη και πώς να αντιδρούν σε αυτόν από τον τόνο που χρησιμοποιείτε εσείς και το παιδί σας. Ο διαβήτης δεν είναι ντροπή. Ο διαβήτης χρειάζεται διαχείριση, αλλά το μήνυμα είναι πως μπορείτε να τον διαχειριστείτε και να συνεχίσετε κανονικά με το σχολείο, τα σπορ και γενικά τη ζωή.
Για τις φορές που το παιδί σας δεν είναι μαζί σας ή με φίλους που γνωρίζουν για τον διαβήτη, ΠΑΝΤΑ φροντίστε να έχει ένα ιατρικό βραχιολάκι.
Πηγή: http://www.chop.edu
