Κάθε είδους σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στη λειτουργία της ινσουλίνης σας. Αυτό σημαίνει πως αν ασκείστε σωματικά, θα έχετε σε γενικές γραμμές μεγαλύτερη ευαισθησία στην ινσουλίνη. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;
Φαίνεται πως η απάντηση διαφέρει, ανάλογα με τον τύπο σωματικής άσκησης που κάνετε. Για παράδειγμα, σε νέες ενήλικες γυναίκες (ηλικίας 18-35), αδύνατες και με καθιστική ζωή, που έκαναν άσκηση 3 φορές την εβδομάδα για 6 μήνες, αεροβική είτε με αντιστάσεις, βελτιώθηκε η χρήση της γλυκόζης, αλλά με διαφορετικούς μηχανισμούς στην κάθε περίπτωση.
Η προπόνηση με βάρη αυξάνει την μυϊκή μάζα, επιτρέποντας την μεγαλύτερη πρόσληψη γλυκόζης. Η αεροβική άσκηση, μπορεί να μην αυξάνει την μυϊκή μάζα , ενισχύει όμως τη μυϊκή πρόσληψη γλυκόζης, χωρίς αλλαγές στο σωματικό βάρος και το λίπος στην κοιλιά.
Φαίνεται, λοιπόν, πως οι επιστήμονες ίσως κατέληξαν σε λάθος συμπεράσματα όταν αποφάσισαν να ενοχοποιήσουν μόνο τα λιποκύτταρα για όλα τα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων της αντίστασης στην ινσουλίνη και τον διαβήτη τύπου 2. Σίγουρα, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη (με προδιαβήτη ή διαβήτη τύπου 2) είναι υπέρβαροι, αλλά δεν εμφανίζουν όλοι οι υπέρβαροι άνθρωποι αντίσταση στην ινσουλίνη.
Επιπλέον, ο προδιαβήτης μπορεί να αντιστραφεί χωρίς σημαντική μείωση λίπους, απλά υιοθετώντας θετικές αλλαγές που έχουν να κάνουν με τις συνήθειες άσκησης και διατροφής. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες, εκτός από την απώλεια σωματικού βάρους, που μπορούν να βελτιώσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη, να αντιστρέψουν τον προδιαβήτη και ρυθμίσουν τον διαβήτη.
Για τα καλύτερα αποτελέσματα, δεν αρκεί απλά να βάλετε την άσκηση στη ζωή σας, αλλά να προσπαθήσετε να βελτιώσετε την ευαισθησία του οργανισμού σας στην ινσουλίνη, λαμβάνοντας υπόψη και τους παρακάτω παράγοντες, καθώς είναι πολύ πιθανόν να λειτουργούν όλοι αθροιστικά.
Παράγοντες που μπορούν να βελτιώσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη
- Συχνή αεροβική άσκηση και άσκηση με αντιστάσεις.
- Αύξηση μυϊκής μάζας.
- Απώλεια σωματικού λίπους – ιδιαίτερα του ενδοκοιλιακού λίπους, του λίπους που αποθηκεύεται στο συκώτι και πιθανώς κάποιο από το περιττό λίπος των μυών.
- Καλά ρυθμισμένο σάκχαρο (αποφυγή των «πάνω-κάτω» στις μετρήσεις).
- Μειωμένα επίπεδα λιπαρών οξέων που κυκλοφορούν ελεύθερα στο αίμα.
- Μείωση των ήπιων, συστημικών λοιμώξεων – επιτυγχάνεται κυρίως με τη σωματική άσκηση και τα αντιοξειδωτικά.
- Πιο αποτελεσματική δράση της λεπτίνης, μιας ορμόνης που εκκρίνεται από τα λιποκύτταρα και προκαλεί μειωμένη λήψη τροφής.
- Μείωση των ψυχικών και σωματικών παραγόντων που προκαλούν άγχος.
- Μείωση της κορτιζόλης, μιας ορμόνης που εκκρίνεται ως αντίδραση στο στρες.
- Αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης στους άνδρες.
- Μεγαλύτερη πρόσληψη φυτικών ινών από τη διατροφή, λιγότερα κορεσμένα και τρανς λιπαρά, λιγότερες τροφές υψηλής επεξεργασίας με υψηλή γλυκαιμική επίδραση.
- Καθημερινή κατανάλωση υγιεινού πρωινού.
- Λιγότερη καφεΐνη.
- Επαρκής ύπνος (7-8 ώρες).
- Αποτελεσματική αντιμετώπιση της υπνικής άπνοιας.
- Χρήση φαρμάκων που λαμβάνονται από το στόμα για αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
